เรื่องที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิตผม คือวันเกิดผมเมื่อปีที่แล้วน่ะครับ วันที่4ก.พ. มันเป็นวันเกิดผม วันศุกร์มีซ้อมกิจกรรม พอตอนเย็นมีประชุมหน้าสหกรณ์ ตอนนั้นใกล้ประชุมแล้ว พี่ผู้หญิงที่เป็นหัวหน้าของผมบอกว่าเดี๋ยวไปเข้าห้องน้ำแปป พอประชุมผมก็ต้องพูดว่าพี่ผู้หญิงกับพี่ผู้ชายเขาไปไหน และผมเป็นคนสุดท้ายที่ต้องรายงานชื่อรุ่นพี่ในพาร์ท พอรายงานเสร็จ พี่สตาฟเขาก็ด่าผมในที่ประชุมเรื่องนั่นเรื่องนี้ว่าผมทำอะไรผิดนี่แหละ และเขาก็ด่าต่อไป จนกระทั่งมันมีใครสักคนนี้แหละพูดขึ้นมาว่า "ถามก็ตอบมาดิ!" แต่ผมบอกตรงๆว่าทุกวันนี้ผมก็ไม่รู้ว่าใครพูด
จนพี่สตาฟพูดคำสุดท้ายว่า "เมื่อไหร่จะโต" และอยู่ๆก็มีคนพูดว่าแฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู พี่ผู้หญิงพี่ผู้ชายเดินมาถือเค้กมาด้วย และทั้งวงก็ร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ธเดย์ให้ผมกันหมด 
พี่สตาฟเขาก็บอกว่าที่ด่าไปไม่ใช่เรื่องจริงนะ และพี่คนอื่นก็มาหัวเราะเยาะให้ทุกคนในวงฟังว่า "เล่นใหญ่มากกกก"

แต่เหมือนผมได้ยินพี่สตาฟพูดว่าพี่ผู้หญิงเป็นคนขอให้เล่นใหญ่ พี่ผู้หญิงก็พูดว่า "ไม่พูดนะคะ5555" 

พอเลิกประชุมกันแล้วจนตอนเย็นก่อนกลับบ้าน ก็เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ผมเจ็บปวดหัวใจอีกรอบ คือ พี่ผู้ชายกับพี่ผู้หญิงจากพาร์ทอื่น มาเรียกผมกับพี่ผู้หญิงว่าลืมของอะไรไหม ก็คือผมลืมเสื้อกันหนาวตัวเองครับ ผมก็โดนพี่ผู้หญิงสองคนว่าอีก และเขาก็บอกว่าคราวนี้ไม่ใช่การเล่นหลอกด้วย และพี่เขาก็ทำโทษผม วันนั้นฝนตก เขาเลยให้ผมลุกนั่ง50 พอผมกลับบ้านก็ร้องไห้ไปเล่าพ่อแม่กับยายฟัง ยายผมก็รู้สึกแย่มากว่าทำไมวันเกิดปีนี้โชคร้ายขนาดนี้ คือเขาไม่สมควรมาทำแบบนี้
ถ้าทำแบบนี้มันเท่ากับข้อหาหมิ่นประมาทแล้วนะ

สุดท้ายทุกวันนี้ผมก็ยังคิดถึงมันเลยครับ เพราะมันฝังใจมากที่สุด เพราะส่วนตัวมองว่าวันเกิดตัวเองก็สมควรเป็นวันที่ดี ปกติวันเกิดผมจะเป็นวันเฉยๆวันหนึ่ง แต่ปีนี้เป็นวันเกิดที่แย่มากครับ เขาไม่สมควรมาทำแบบนี้กับผมอ่ะครับ สมควรปล่อยให้เป็นวันเงียบๆวันหนึ่งไปเลยก็ได้ ให้เป็นวันที่ผมมีความสุขคนเดียว ไม่ใช่มาเล่นใหญ่แบบนี้  

การเล่นใหญ่มากในวันเกิดกับคนเซนซิทีฟหรืออ่อนไหว เป็นสิ่งที่ไม่สมควรนะครับ เพราะเขาก็ถือเหมือนกัน ความรู้สึกเหมือนกับหมิ่นประมาทอ่ะครับ ผมควรทำอย่างไรต่อไปครับ