นี่ก็คบกับแฟนมานานแหละ แต่ระยะเวลาไม่ได้พิสูจน์ว่าคนสองคนจะรักกันถูกมั้ย หลายๆการกระทำ เช่น ตอนแรกเวลาคนสองคนไม่เข้าใจ เราจะพูดตรงๆ และก็ค่อยๆปรับ หลังๆ คือ เราปรับอยู่คนเดียว เริ่มไม่รับฟังเวลามีปัญหา หรือไม่เข้าใจ พูดดีๆ ก็แล้ว โวยวายก็แล้ว นิ่งก็แล้ว ใช้เหตุผลก็แล้ว ไม่รวมถึง การไม่เคารพ ไม่ให้เกียรติ ขาดความใส่ใจ การพูดไม่รักษาน้ำใจ หรือว่ามันอาจจะเป็นความเคยชิน การที่คนๆนึงแทบไม่ต้องทำอะไรเลย ดีที่ยังทำงาน รับผิดชอบค่าใช้จ่าย กับอีกคน ก็ทำงานเหมือนกัน แต่ก็ดูแลทุกอย่างให้ ก็ไม่เกี่ยงนะ ทำให้ได้หมดแหละ แต่พักหลังอย่างที่บอก เหมือนพอทำอะไรให้ทุกอย่าง ก็อาจจะเกิดความเคยชิน จนเค้าเริ่มจะทำอะไรเองบ้างไม่เป็น เค้ารอแต่เรา และเรื่อง พูดไม่รักษาน้ำใจ ไม่เคารพ เริ่มไม่ให้เกียรติ บวกกับปัญหาที่พูดไปข้างต้น ตอนนี้เริ่มคิด เริ่มทบทวนแล้วว่า จะทำไง เพราะปัญหาพวกนี้ก็ใช่ว่าจะไม่เคยพูดเลย แต่ไม่ได้รับความร่วมมือ ไม่รับฟัง ไม่แก้ไข ตอนแรกก็พอผ่านๆ มองข้ามได้ แต่มาตอนนี้ บอกตรงๆว่า ไม่ได้แล้ว ก็นั่นแหละ คิดอยู่ตลอดเวลา จะเลิกดีมั้ย หรือว่าเราแค่เบื่อ หรือเป็นที่อารมณ์ของเรา สาระพัดเหตุผล เรียงข้อดีข้อเสีย แต่สุดท้ายคำตอบมันคือเลิก ก็ใจหายอยู่นะ ปล.ที่พิมพ์วนมาทั้งหมดตอนนี้ ยังไม่ได้เลิกกัน ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ