ที่ตั้งกระทู้ขึ้น มา เป็นการระบายเเละการทำให้ตัวเองมีกำลังใจครับ เริ่มน่ะครับ คือ ส่วนตัว ตั้งเเต่เด็ก จน ม.1 สิวเเทบจะไม่มีเลยครับ เเบบ เเค่ ตัวอ้วนๆ มีเเก้ม ตาตี๋ๆ ขาว จน ม.4 สิวมาเต็มๆ ทั้งเเดง ดำ ช้ำ เเบบ ผมไม่กล้ามองหน้าใครเลย เเละ การที่จะมองกระจกเองก็เช่นกัน ซึ่ง เพื่อนเเละรุ่นพี่ที่รู้จักผม ก็เเซวเเละเเซะผมเเต่ไม่เเรงเกินไป เเต่เราเองก็รู้สึกท้อ เเละผมจะเขียนเป็นข้อๆ น่ะครับ ในเวลาช่วงๆต่างๆ ที่ ผมจะ บอกทุกคน
1. ม.4 ให้เพื่อนกดสิวให้ เพราะ เพื่อนสนิท ยุยง55 เเบบ กดเลย เเล้วใช้ครีมทา เราก็เชื่อ กดเเบบ รู้สึกจนร้องไห้ น้ำตาไหลเลยครับ55
2. ม.5 -ม.6 เริ่มรักษาสิว จริงจัง เเต่ก็ยังเป็นหลุมสิว เเต่ เริ่มหายดีขึ้น 
3. เข้า มหาลัยปี 1 มีเเต่สิวเเดง เเละรอยเเดง เเละรักษา มาตลอด
4. ปี 2 เริ่ม ทำตัวเอง55 หน้าเริ่ม สิวขึ้นเยอะ เเละ เผลอไปกด ที่เดิม จนช้ำ ดำ เเละ เห็นชัดมาก ถ้าทุกคนนึกไม่ออก ก็ เหมือนเเผลรถล้มที่ช้ำ คือ เหมือน ตอน ม.4 เลยครับ อายเเละไม่กล้าถ่ายรูปลงเลยครับ
5. ปี3-ปี4 เป็นปี ที่ เริ่มกลับมาหน้าใส เเละเรียกว่า หน้าใสจริงๆ เเบบ เพื่อนที่เห็นเรา เเละ ไม่ได้เห็นเรา ก็ทักว่า ใสขึ้นทำอะไรมา ใช้ครีมอะไร 

เเละที่กล่าวมา ผมอยากจะบอก ไม่ได้เป็นการโม้สรรพคุณตัวเอง ที่ดูเเล เเต่อยากเป็นกำลังใจให้คนที่กำลังเจอเเบบผม เเละท้อเเละกังวล ผมอยากจะบอกว่า เราอย่าไปสนใจมันเลย ครับ ยิ่งเราบีบ ยิ่งเราไปจับ มันก็ไม่หายไป ถึงจะเห็นหัวเเล้ว เราก็บีบเอาให้ออกหมดพอไม่ต้อง บีบเเรง  ผมเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนครับ เเละ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา สาเหตุหลักๆคือ น้องในสาขา ปรึกษา เเละ อยากเป็น ตัวอย่างที่ อยากจะบอกว่า ตัวเราทุกคนเอง สามารถเปลี่ยนเเปลงตัวเองได้เช่นกันครับ