สวัสดีค่ะ พึ่งตั้งกระทู้แรก
เราอยู่ม.5 อายุ16 กำลังคบกับผู้ชายคนนึงอายุ19 ปี1  คบกันปีกว่าแล้ว ตั้งแต่เค้ายังไม่บรรลุนิติภาวะ
้ เค้าเคยเรียนรร.ที่เดียวกันกับเราตอนอยู่ม.ต้น แต่เค้าอยู่มาปลาย รู้จักกันตอนนั้น  
แต่เริ่มเปลี่ยนสถานะคนคุยตอนเราอยู่ม.4 ตอนนั้นเราย้ายออกมาอยู่ม.ปลาย รร.หญิงล้วนในกทม. เค้ายังอยู่รร.เดิม และเข้ามาหาลัย ก็แทบไม่ได้เจอเค้าเลย หลักๆก็คุยกันในig คุยกันแล้วถูกคอ เค้าเทคแคร์เรา ตั้งแต่ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกัน นิสัยดีมากๆ นิสัยเข้ากับเรา รู้สึกว่าคนนี้แหละใช่เลย เค้าก็ชอบเรานะ
มีบ้างที่นักเจอกัน ก็พวกสยาม เมกะไรงี้ แต่ไม่บ่อย ทุกครั้งที่เจอเรามีความสุขและไม่เคยอึดอัด
แต่พอนานไป
เพื่อนเราก็มีแต่คนบอกว่าคบกับแฟนอายุห่างไปป่าว บางคนก็บอกมันพรากผู้เยาว์ แต่คนที่ซัพพอร์ตเราก็มีจะเป็นเพื่อนสนิทเรา ก็ไม่ได้คิดมากอะไร
จนวันนึงแฟนเราบอกจะพาไปดูมหาลัย เผื่อเป็นแนวทางเรียนต่อ เค้าเคยพาเราไปที่จุฬาแต่รอบนี้มาที่มหาลัยเค้า พาไปคณะและเราได้เจอเพื่อนของเขา เป็นเด็กนักเลง สูบบุหรี่ แซวเรา บอกว่ากินเด็กอ่อ แล้วก็วิ้ดว้ายกัน ขำๆกัน ตอนนั้นทำให้เราอึดอัดและรู้สึกไม่ดีมากๆ เราไม่เคยรู้สึกงี้มาตลอดเวลาที่คบกัน ทั้งๆที่เขาไม่ผิด แค่ไม่รู้ดิ เราคิดมาตลอดว่าเขาเป็นแนวเด็กเรียนเด็กดี คบแต่คนดีๆ เรามองอิมเมจนั้นมาตลอด แค่พอเห็นเพื่อนเค้าเป็นแบบนักเลงแว้น เรารู้สึกว่าตัวเองมองเค้าผิดไปรึป่าว แล้วแฟนเราเค้าก็ไม่ได้พูดอะไรตอบกลับเรายิ่งรู้สึกเปลี่ยวไงอะ แบบไม่คิดจะปกป้องเราหน่อยหรอ เรารู้สึกว่าเค้าเปลี่ยนไป
จนกลับมานั่งคิดเหตุการณ์วันนั้นบวกกับคำพูดของเพื่อน ว่าage gapมันห่างไปรึป่าว
แบบนี้จะเอาไงต่อ
แต่หลังจากเหตุการณ์นั้นก็คุยกันปกติ เค้าก็เหมือนเดิม มีแต่เราที่รู้สึกแปลกๆ ปกติเป็นคนไม่คิดมาก แต่ข่วงนี้เวลาคุยกันเราเริ่มคิดถึงคำพูดพวกนั้น กินเด็กๆ แล้วมันรู้สึกไม่ดีไม่อยากคุย แปลกๆ แบบขยะแขยงไงไมรู้ ทั้งๆที่เค้าไม่ผิดและไม่เคยเปลี้ยนไปเลย
ปกติที่ผ่านมาเราไม่คิดเรื่องอายุ เราคิดแค่ว่าเค้าเป็นแฟนเรา แต่พอเป็นงี้ เรากบายเป็นมองว่าเค้าคือเด็กมหาลัย ที่บรรลุนิติภาวะแล้ว แต่เรายังเป็นผู้เยาว์ ความคิดนี้แทรกมาตลอด ไม่รู้ทำไง
แต่โมเม้นดีๆกับเค้าก็ยังมีอยู่
แค่ความรู้สึกแปลกๆมันเริ่มออกมา
เราควรไปต่อหรือพอแค่นี้