คิดแบบนั้น ออกจะตลกไปหน่อยไหมครับ
  
  ชุดความคิดแบบ ไม่ต้องเรียนก็ประสบความสำเร็จได้ เรียนไปทำไม ยังไงก็ไม่ได้ใช้ มันก็แนวเดียวกับกระทู้นี้แหละ มองแค่ตื้นๆแล้วก็สร้างข้อเท็จจริงแบบผิดๆไปหลอกตัวเองหรือคนอื่นอะไรก็ว่าไป
  
   ซึ่งความจริงแล้ว คนเรียนดี มีต้นทุนกว่าเด็กหลังห้องแบบทิ้งเป็นทุ่งมาก อัตราส่วนคนที่ประสบความสำเร็จในการเรียนจะได้ดี ก็มีสูงสุดกู่แบบเทียบกันไม่ได้ ดูสถิติเอาก็ได้ เด็กเตรียมอุดมฯ โอกาสจบมาเข้ามหาลัยดีๆ ยันไปทำงานดีๆ มีมากขนาดไหนถ้าเทียบเป็นอัตราส่วนต่อคนจบ แต่คุณมาเทียบกับเด็กไม่เก่ง ซึ่งถ้าเทียบจำนวนจริงๆ เด็กไม่เก่งมีเยอะกว่ามาก 100 คนอาจจะประสบความสำเร็จสัก 5 คน คุณก็ยกไอ้ 5 คนนั้นมาพูด แต่ไม่พูดถึง 95 คนที่เหลือเลย แบบนี้มันก็วัดอะไรไม่ได้จริงไหม

    จากประสบการณ์ผม คนเรียนเก่งที่ผมรู้จักแทบจะ 90% คือคนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตครับ บ้างก็เป็นทนายอยู่บริษัทชั้นนำ เงินเดือนหลายแสน บ้างก็เป็นอัยการ ผู้พิพากษา บ้างก็เป็นข้าราชการระดับอำนวยการขึ้นไป เพราะต้นทุนเค้าดี อย่างทำงานเอกชนที่แรก คนเรียนเก่งร่อนใบสมัครไป เอกชนชั้นนำต้องพิจารณา แต่คนเรียนไม่ดี จบ ม.ไม่ดัง เขาโยนลงถังโดยไม่ดูเลยนะ คนเรียนแย่กว่าจะถีบตัวเองหลุดพ้นมาได้ ต้องไปไล่หาประสบการณ์แบบไม่เลือก เสียแรง เสียเวลา เสียโอกาสไปมากกว่า นี่แหละคือต้นทุนที่ต่างกัน

แล้วแต่คนแหละผมว่า จังหวะโอกาส จังหวะชีวิต ก็สำคัญ
ผมเองก็เด็กหน้าห้อง อายุ 25 ย่าง 26 เดือนนึงมีรายรับอยู่ 70k++
เด็กหลังห้องบางคนทำงานรับจ้างทั่วไปได้เงินเดือนน้อย
แต่บางคนก็ถนัดค้าขายซื้อบ้านซื้อรถ รายรับต่อเดือนเยอะกว่าผมหลายเท่าก็มี