เครียดกับแม่จังเลยค่ะ ใครมีทางออกช่วยแนะนำหน่อยค่ะ
   ทำอะไรไม่เคยถูกใจคนเป้นแม่สักเรื่อง รู้สึกเครียด ไม่อยากอยู่บ้านเลย คาดว่าเรียนจบจะไปหาซื้อบ้านอยู่ต่างจังหวัด ไม่กลับมาที่บ้านหลังนี้อีกแล้ว
เหนื่อย แย่ และเฟล ความรู้สึกดาวน์มาก ทำงานแล้วคิดว่าจะส่งเงินให้ทางบ้านแทนการกลับบ้าน เราจะไม่กลับมาบ้านนี้เลยถ้าไม่จำเป็น ตอนนี้มันเสียความรู้สึกมากๆ จนกลายเป็นความคิดที่ว่า "บ้านสำหรับเราไม่อบอุ่น เพียงแต่มาพักใจชั่วคราว" ตอนนี้แค่คิดนะคะ เพราะเรารู้สึกแย่มาก แต่เขาคือแม่ เลี้ยงดูเรามา คิดแบบนี้จะบาปไหมคะ555 อยากหนีไปไกลๆ เลย ตอนนี้เราเรียนอยู่ ปี4 แล้วค่ะ เรารู้สึกว่าอยู่หอสบายใจกว่าตอนที่กลับมาบ้านมาก อนึ่งว่าหอพักกลายเป็นเซฟโซนของเราไปแล้ว พอกลับมาบ้านทีไร ต้องมีปัญหากับแม่ไม่เรื่องใดก็เรื่องนึง แม่เป็นคนใจร้อนมาก ส่วนเราก็ใจร้อนเหมือนกัน รู้สึกว่าตัวเองคงไม่สามารถใช้ชีวิตร่วมกับแม่ได้ เพียงแต่จะไม่ละทิ้งหน้าที่ลูกก็เท่านั้น ทราบว่าท่านคือผู้ให้กำเนิน เลี้ยงดูเราให้เติบโตมาเป็นอย่างดี แต่ว่าด้วยนิสัย การกระทำ และคำพูดของคนเป็นแม่ และนิสัยเรา คงอยู่ร่วมกันได้ยาก ทุกคนมีความคิดเห็นว่าอย่างไรช่วยแนะได้นะคะ ไม่ก็เข้ามาพูดคุยให้กำลังใจกันได้ค่ะ