เราอายุย่างเข้า 33ปี ซึ่งมีลูกยากและเคยพยายามมีลูกด้วยวิธีวิทยาศาสตร์มาแล้วหมดเงินก็หลักแสน แต่ก็ยังมีแพลนที่จะทำใหม่อยู่ซึ่งต้องเก็บเงินและงานเราก็ต้องสามารถเคลียร์เพื่อมีเวลาไปทำได้ ในใจก็คิดไว้แล้วว่าถ้าเกินอายุ 40 ปีหรือทำไม่สำเร็จก็ปลงแล้ว แต่ๆๆอยู่มาวันนึงพี่สามีก็ถามว่าเมื่อไหร่จะไปทำซักที เราก็ตอบไปแบบว่างานยังไม่ว่าง เก็บตังค์ก่อน(ซึ่งพี่สาวเค้าช่วยได้ถ้าพวกเราขอแต่เราเกรงใจ) และทำไปก็ไม่รู้จะได้หรือเปล่าเสียเงิยเปล่าด้วยเราก็ตอบไปประมาณนี้แหละ แล้วพี่ก็บอกว่าถ้ามีเดี๋ยวให้แม่(แม่สามี)เลี้ยงให้ก็ได้แม่เค้าบอกเลี้ยงได้  ซึ่งก่อนหน้านี้เราอ้างว่าไม่มีคนเลี้ยงเลยไม่อยากมีแต่ที่จริงแล้วมันมียากและตัดใจว่าไม่อยากมีแล้ว เฮ้อออออ แค่มีลูกยากมันก็รู้สึกแย่พอแล้วเนอะ  สมมตินะถ้าเรามีได้เราก็อยากเลี้ยงลูกเองแหละโตมาเค้าก็ต้องไปมีขีวิตของเค้าเองแล้ว 
     อยากถามทุกคนว่า
1.เราคิดมากไปไหม เพราะตอนนี้มันทำให้เรารู้สึกไม่พอใจหรือนอยด์มากๆค่ะ
2.เล่าให้สามีฟังดีไหม แล้วถ้าเล่าไปเค้าจะโกรธเราหรือว่าว่าเราคิดมากไปรึเปล่า
3.จะจัดการความคิดที่ว่าทำไมต้องมายุ่งเรื่องของเราแบบนี้ได้ซักทีนะ (ทางเค้าก็ไม่ใช่คนไม่ดีอะไร)
4.เคยมีความคิดที่อยากแยกทางกันเพราะเรื่องมีลูกยากถ้าสามีอยากมีขนาดนั้น ซึ่งเราเองก็เข้าใจและยอมรับได้แบบนี้ไม่ผิดใช่ไหม 
5.ตอนนี้ยิ่งมีความรู้สึกอยากโสดหนักขึ้นเลยค่ะ เพราะอยากอยู่คนเดียวดูแลครอบครัวตัวเองได้เต็มที่ แก่ตัวมาถึงแม้ไม่มีลูกเราก็มีเงินบำนาญไว้ใช้ตอนแก่ คิดแบบนี้ผิดไหมนะ 😅