สร้างมาก็ไม่ดูกันหรอกคร่าาา ทำเป็นอยากไปงั้นแหละ บางค่ายเริ่มที่จะทดลองตัดต่อสับไปสับมาก็ว่าตัดแปะดูไม่เข้าใจ ต้องเล่าเรียงฉาก1,2,3ปลาฉลามขึ้นบก ทุกวันนี้ยังโหยหาให้รีเมกละครเก่าๆแบบรัวๆ ขนาดติดแท็กช่องทีวียังมีแต่ช่องเก่าๆเลย ทั้งๆที่มีอีกหลายช่องที่ผลิตละคร คนที่อยากดูอะไรใหม่ๆยอมรับเถอะค่ะว่าตัวเองเป็นคนส่วนน้อย คนดูส่วนใหญ่ยังยึดติดเป็นติ่งช่องอยู่แบบนั้น มันไม่พัฒนาหรอกคร่าาา เพราะชอบที่จะอยู่ในเซฟโซน มันก็เหมือนการผูกขาดไม่มีความจำเป็นต้องพัฒนาเพราะไม่ต้องแข่งขันยังไงก็มีฐานคนดูคอยเต็มใจที่จะเสพ

ต่างจากช่องเกาหลี เรตติ้งวูบวาบตลอดปังแป้กสลับๆๆกันไปคนดูพร้อมเท บางช่องผังนี้เรตติ้ง10กว่าวันถัดมาเหลือ3 ไปเปรี้ยงอีกช่องแทน นักแสดงตัวพ่อตัวแม่แค่ไหน ถ้าบทเอาไม่อยู่งานแป้กมีแซมๆมาตลอด ค่าตัวนักเขียนแพงมากกกก คขบ.แทบจะเป็นคนจิ้มนักแสดงเลยด้วยซ้ำ จริงจังกับแคสติ้ง ไม่ใช่เอาเด็กช่องที่ว่างงานมาสวมบท

โดยส่วนตัวดูละครไทย "มันไม่ได้อรรถรส" เท่าดูละครเกาหลี
เหมือนเราเจอรามยอนรสชาติกลมกล่อม เราก็คงไม่อยากกลับไปกินอะไรเดิม ๆ

บทของเกาหลี เขาขึ้นหิ้งมาก แม้แต่อเมริกายังหยิบนำไปรีเมคแล้วหลายเรื่อง
เขานำไปไกลกว่าเรามาก ต่อให้บางท่านจะมาแย้งผมว่า ละครเกาหลีมีดีบ้างบ้งบ้าง
แต่เขาก็ไม่บ้งเป็นโดมิโน่เหมือนละครไทยหรอกนะครับ
น้าน.. นาน ผมจะเห็นละครไทยที่บทมันซับซ้อน และโปรดักชันดีแบบไร้ที่ติ

คือถ้าจะให้พูดกันตามตรง บทละครหลังข่าวช่องวันนั้นมาเหนือสุดแล้วสำหรับบรรดาทุกช่อง
แต่ก็ยังแย่ในเรื่องโปรดักชัน ซึ่งบางฉากดี แต่บางฉากก็แย่สุด ๆ เลยก็มี
มันเลยไม่มีเรื่องไหนที่ได้อรรถรสเทียบเท่าซีรีส์เกาหลีเลย

แต่ที่พอจะเห็นว่าสามารถสู้ซีรีส์เกาหลีได้ ก็คงมีแค่ละครซีรีส์ฝั่งนาดาวเท่านั้นที่สามารถทำได้
ทั้งในแง่ของบท การตัดต่อ การแสดง รวมไปถึงโปรดักชัน งานภาพ งานซาวนด์
แฟน ๆ ทั้งในไทยและต่างชาติต่างให้การยอมรับ โดยเฉพาะเรื่องล่าสุดของนาดาว
"แปลรักฉันด้วยใจเธอ" ที่ต่างยกให้เป็นซีรีส์วายอันดับ 1 ในดวงใจของใครหลายคน
แต่น่าเสียดายที่นาดาวต้องปิดตัวลงไป เลยทำให้ใจตอนนี้เอนเอียงไปอยู่ฝั่งโสมขาวแบบเต็มตัวครับ

ละครฟอร์มยักษ์ไทย ที่ทุ่มงบ 100 ล้าน แล้วผลลัพธ์คือ.. ?


เกาหลี
พล็อตแปลกใหม่ บทเชือดเฉือน ฟาดฟันกันด้วยอารมณ์


งบเยอะ พล็อตเรื่องดี ไม่ได้การันตีว่า จะคุณภาพนะครับ