คือเราเป็นคนชอบนอนร้องไห้คนเดียวมีช่วงนึงที่เราร้องไห้แบบหนักมากจนตอนนั้นอยาก ฆตต. แต่ไม่กล้าทำเลยใช้ปากกาขูดแขนตัวเองแทนตอนนั้นกรี๊ดด้วยค่ะไปร.ร.เพื่อนก็ชอบล้อว่า ไอเอ๋อ บางครั้งก็บลูลี่ค่ะแต่ส่วนการร้องไห้ถ้าร้องมากร้องน้อยขออยู่ปานกลางละกันค่ะและเราเป็นคนที่กลัวเวลาคนไม่รู้จักเข้ามาในห้องสาธาราณะนะคะเวลากลัวมือจะสั่นๆชอบกัดนิ้วเวลากลัวน้ำตาไหลเองค่ะคำพูดเราก็เซนซิทีฟมากแค่พูดใส่อารมณ์น้ำตาเราก็แตกแล้วค่ะ555แต่เราร้องไห้ชอบมีคนบอกว่าเราอ่อนแอเขาไม่ชอบเราเลยรู้สึกเหมือนตัวเองผิดเราเลยฝืนไม่ร้องไห้มา1สัปดาห์แต่มันก็หลุดจากคำใส่อารมณ์และกลัวคนภายนอกไม่ได้เราก็ยังต้องร้องเหมือนเดิมค่ะแต่เราอดทนมากเราล้มเป็น10 10รอบยังไม่ร้องแต่กับผู้คนหรือสังคมนี้น้ำตาแตกค่ะเราเข้มแข็งได้แค่นี้ระบายให้ใครฟังใครๆก็ไม่เชื่อเลยเพราะเราน่าจะยังเด็กเลยไม่มีคนเชื่อค่ะอยากหาหมอจิตเวชมากแต่มีแต่คนบอกว่าไม่เป็นไรหรอกสรุปเราเป็นโรคทางจิตรึป่าวคะได้แต่บอกกับตัวเองว่าสู้ๆทุกอย่างจะดีขึ้นเอง✌🏻🫂