ที่มาและข้อสังเกต
1. หลายครั้งที่ ผมสังเกตความเห็นในโซเชี่ยลมีเดียต่างๆ มักมีข้อความว่า "กฏแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ" แต่มันจะจริงอย่างนั้นหรือ
2. หลายๆความเห็นก็จะบอกว่าหากเราสังเกตการณ์แค่ระยะสั้นแล้ว มันอาจจะดูเสมือนว่าไม่ยุติธรรมแต่เมื่อดูในระยะยาวแล้วมันจะยุติธรรม แต่มันจะจริงอย่างนั้นหรือ
ทำไมผมถึงคิดเช่นนั้น
นั่นก็เพราะรูปแบบของระบบอันเอื้อต่อการทำกรรมหนึ่งๆ
1. ลืม
1.1 ผู้คนจำนวนมากหลงลืม ต่อเหตุแห่งกรรม ซึ่งทำให้เป็นการยาก ต่อการสำนึก และการเชื่อมโยง เหตุ และ ผล ของกรรม ด้วยเหตุนี้แม้ว่าจะได้รับ ผลดีหรือ ผลร้ายจากกรรมแล้ว ก็ยังคงเป็นการยากที่จะจำไว้เป็นบทเรียน
1.2 แม้ว่าจะเคยเห็นถึงความจริงที่ว่า มีความรู้สึก เกรงกลัว และ ละอายต่อบาป เราก็อาจลืมความรู้สึกนั้นได้
1.3 แม้ว่าครั้งหนึ่งจะถูกหล่อหลอมจนเป็นคนดีแล้ว เราก็อาจหลง ลืมสิ่งนั้นได้
2. การเหนี่ยวนำและการหลอกล่อ
2.1 บางคนเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย ซึ่งเป็นการเหนี่ยวนำให้เขาทำสิ่งไม่ดี และ สิ่งไม่ดีเหล่านั้นก็ส่งผลให้เขาไปสู่สภาพแวดล้อมอันเลวร้ายอีก (จริงอยู่ว่าไม่ว่าแม้เราจะเติบโตมาในสภาพแวดล้อมอย่างไร เราก็เป็นคนดีได้และก็ควรทำเช่นนั้นด้วย แต่มันก็เป็นการยากที่จะทำเช่นนั้น และใช่ว่าเราทำได้แล้วครั้งหนึ่งแล้ว จะทำเช่นนั้นได้ทุกครั้งไปเพราะเราอาจไม่เข้าสู้สภาพนี้แค่ครั้งเดียว)
2.2 มันเข้ามาหลายทิศทาง ตัวอย่างเช่น เกิดในสภาพแวดล้อมอันเลวร้ายไม่พอ ยังเป็นคนที่หลงไปตามกลุ่มคนอื่นได้ง่ายอีก แม้ถ้าหลงตามคนดีก็อาจจะได้ดีตามไปด้วย แต่ เนื่องจากหากมีปัจจัยร่วมแล้ว ก็ทำให้มันยากขึ้นไปอีก
2.3 เปรียบได้กับ เราต้องขับรถขณะเมา แต่ทั้งนี้แล้ว มันคือการถูกบังคับให้ขับโดยไม่มีทางเลี่ยง มิหนำซ้ำสาเหตุแห่งการเมาคือการถูกเอาสุรากรอกปากอีก และ สาเหตุของการถูกเอาสุรากรอกปากก็คือการเมาแล้วขับ ซึ่งมันจะวนต่อไปแแบบนี้ ยากต่อการหลุดออกมา ( ตัวอย่างที่ผมยกไป อาจรุนแรง เชิงลบ และไม่ดีนัก จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ แต่อย่างไรก็ดีในชีวิตจริงเราสามารถเลี่ยงต่อการดื่มสุราได้เสมอและ หากดืมไปแล้วก็อย่า ขับรถนะครับ)
2.4 มันผ่านมายาวนานแล้ว หากพิจารณาว่า เราเกิดมาหลายภพหลายชาติ ผลของกรรมที่ส่งตามมานั่นจะมีมากมายทั้งใหญ่และเล็ก ดังนั้น แรงเหนี่ยวนำและล่อหลอกจึงมีมากมายมหาศาล
2.5 จนหลายครั้งผมรู้สึกเหมือนกับว่า มันเหมือนการที่เรา เราทุกคนล้วนเป็นเหยื่อ
แล้วสรุปแล้วกฏแห่งกรรมยุติธรรมจริงไหม
โดยความเห็นส่วนตัวแล้วผมเห็นว่า
เมื่อทุกคนโดนเหมือนกัน จะเรียกว่าเท่าเทียม “ก็อาจใช่” แต่ ยุติธรรมจริงไหม ก็แล้วแต่จะตีความกัน
เราจึงควรยุติความชิงชังโกรธแค้นต่อกัน ไม่จองเวรต่อกัน หลายต่อหลายคนเป็นทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำในเวลาเดียวกัน หากตัวเราเองยังไม่บริสุทธิ์จะมีหน้าไปต่อว่า สาปแช่ง คนอื่นด้วยความโกรธเกลี้ยวได้อย่างไร
แม้ว่าเราจะชอบใจหรือไม่ เราก็ไม่อาจหลุดพ้นจากมัน เสมอเหมืนกับกฏฟิสิก ต่างๆที่มันก็เป็นเช่นนั้นเอง และ นิพพานคือทางที่จะหลุดออกความไม่ปลอดภัยนี้ได้
กฏแห่งกรรมยุติธรรม จริงหรือ?
1. หลายครั้งที่ ผมสังเกตความเห็นในโซเชี่ยลมีเดียต่างๆ มักมีข้อความว่า "กฏแห่งกรรมยุติธรรมเสมอ" แต่มันจะจริงอย่างนั้นหรือ
2. หลายๆความเห็นก็จะบอกว่าหากเราสังเกตการณ์แค่ระยะสั้นแล้ว มันอาจจะดูเสมือนว่าไม่ยุติธรรมแต่เมื่อดูในระยะยาวแล้วมันจะยุติธรรม แต่มันจะจริงอย่างนั้นหรือ
ทำไมผมถึงคิดเช่นนั้น
นั่นก็เพราะรูปแบบของระบบอันเอื้อต่อการทำกรรมหนึ่งๆ
1. ลืม
1.1 ผู้คนจำนวนมากหลงลืม ต่อเหตุแห่งกรรม ซึ่งทำให้เป็นการยาก ต่อการสำนึก และการเชื่อมโยง เหตุ และ ผล ของกรรม ด้วยเหตุนี้แม้ว่าจะได้รับ ผลดีหรือ ผลร้ายจากกรรมแล้ว ก็ยังคงเป็นการยากที่จะจำไว้เป็นบทเรียน
1.2 แม้ว่าจะเคยเห็นถึงความจริงที่ว่า มีความรู้สึก เกรงกลัว และ ละอายต่อบาป เราก็อาจลืมความรู้สึกนั้นได้
1.3 แม้ว่าครั้งหนึ่งจะถูกหล่อหลอมจนเป็นคนดีแล้ว เราก็อาจหลง ลืมสิ่งนั้นได้
2. การเหนี่ยวนำและการหลอกล่อ
2.1 บางคนเติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย ซึ่งเป็นการเหนี่ยวนำให้เขาทำสิ่งไม่ดี และ สิ่งไม่ดีเหล่านั้นก็ส่งผลให้เขาไปสู่สภาพแวดล้อมอันเลวร้ายอีก (จริงอยู่ว่าไม่ว่าแม้เราจะเติบโตมาในสภาพแวดล้อมอย่างไร เราก็เป็นคนดีได้และก็ควรทำเช่นนั้นด้วย แต่มันก็เป็นการยากที่จะทำเช่นนั้น และใช่ว่าเราทำได้แล้วครั้งหนึ่งแล้ว จะทำเช่นนั้นได้ทุกครั้งไปเพราะเราอาจไม่เข้าสู้สภาพนี้แค่ครั้งเดียว)
2.2 มันเข้ามาหลายทิศทาง ตัวอย่างเช่น เกิดในสภาพแวดล้อมอันเลวร้ายไม่พอ ยังเป็นคนที่หลงไปตามกลุ่มคนอื่นได้ง่ายอีก แม้ถ้าหลงตามคนดีก็อาจจะได้ดีตามไปด้วย แต่ เนื่องจากหากมีปัจจัยร่วมแล้ว ก็ทำให้มันยากขึ้นไปอีก
2.3 เปรียบได้กับ เราต้องขับรถขณะเมา แต่ทั้งนี้แล้ว มันคือการถูกบังคับให้ขับโดยไม่มีทางเลี่ยง มิหนำซ้ำสาเหตุแห่งการเมาคือการถูกเอาสุรากรอกปากอีก และ สาเหตุของการถูกเอาสุรากรอกปากก็คือการเมาแล้วขับ ซึ่งมันจะวนต่อไปแแบบนี้ ยากต่อการหลุดออกมา ( ตัวอย่างที่ผมยกไป อาจรุนแรง เชิงลบ และไม่ดีนัก จึงขออภัยมา ณ ที่นี้ แต่อย่างไรก็ดีในชีวิตจริงเราสามารถเลี่ยงต่อการดื่มสุราได้เสมอและ หากดืมไปแล้วก็อย่า ขับรถนะครับ)
2.4 มันผ่านมายาวนานแล้ว หากพิจารณาว่า เราเกิดมาหลายภพหลายชาติ ผลของกรรมที่ส่งตามมานั่นจะมีมากมายทั้งใหญ่และเล็ก ดังนั้น แรงเหนี่ยวนำและล่อหลอกจึงมีมากมายมหาศาล
2.5 จนหลายครั้งผมรู้สึกเหมือนกับว่า มันเหมือนการที่เรา เราทุกคนล้วนเป็นเหยื่อ
แล้วสรุปแล้วกฏแห่งกรรมยุติธรรมจริงไหม
โดยความเห็นส่วนตัวแล้วผมเห็นว่า
เมื่อทุกคนโดนเหมือนกัน จะเรียกว่าเท่าเทียม “ก็อาจใช่” แต่ ยุติธรรมจริงไหม ก็แล้วแต่จะตีความกัน
เราจึงควรยุติความชิงชังโกรธแค้นต่อกัน ไม่จองเวรต่อกัน หลายต่อหลายคนเป็นทั้งผู้กระทำและผู้ถูกกระทำในเวลาเดียวกัน หากตัวเราเองยังไม่บริสุทธิ์จะมีหน้าไปต่อว่า สาปแช่ง คนอื่นด้วยความโกรธเกลี้ยวได้อย่างไร
แม้ว่าเราจะชอบใจหรือไม่ เราก็ไม่อาจหลุดพ้นจากมัน เสมอเหมืนกับกฏฟิสิก ต่างๆที่มันก็เป็นเช่นนั้นเอง และ นิพพานคือทางที่จะหลุดออกความไม่ปลอดภัยนี้ได้