สวัสดีค่ะ เราจะขอสรุปแบบละเอียดเลยนะคะ 
แฟนเราหาเงินได้มากกว่าเราค่ะบางทีค่าใช้จ่ายของเราที่จ่ายโดยเงินเรามันไม่พอเรา เราเลยชอบเอาเงินแฟนมาใช้อยู่บ่อยๆหนักเข้าคือเราเคยเอาเงินที่เขาเก็บออมไว้เป็นทุนทำธุระกิจมาใช้จ่ายจนเกือบหมด แต่เราไม่ได้เอามาใช้ซื้อความสุขให้ตัวเองนะคะเราเอามาใช้จ่ายเป็นค่ากินรายวันค่าของใช้ในบ้านและเอามาลงทุนขายของให้ตัวเอง เรายอมรับค่ะตรงๆเลยคือขโมยเงิน ถ้าถามว่าทำไมถึงไม่ขอเขาดีๆ แฟนเราเป็นคนขี้งกมากค่ะกับเมียก็งกค่ะ แต่เขาเก็บเงินเก่งบริหารเงินเก่ง เขาเป็นประเภทที่เงินเขาเขาหามาใครก็ยุ่งไม่ได้ แต่ไม่ใช่ว่าไม่ให้เราใช้นะคะ ก็อาจจะมีให้บ้างบางโอกาส แต่เราขัดสนเองไม่พอใช้แต่ไม่บอกเขาดีๆ เราเป็นคนที่เสียหน้าไม่ได้ไม่อยากให้เขารู้ว่าไม่มีเงินใช้จ่ายไม่พอ เรียกง่ายๆคือศักดิ์ศรีค้ำคอมากๆค่ะ อยากให้ตัวเองดูเป็นที่พึ่งได้สำหรับเขาเพราะเรารู้สึกว่าเราด้อยกว่าเขาเราไม่อยากให้เขาต้องคอยมาดูแลเพราะเราไม่พอใช้ จนเขารู้เรื่องว่าเราเอาเงินเขาไปเหตุการณ์นี้รุนแรงมากค่ะ เขาก็รักเราแต่ก็เกลียดเราได้เวลาเดียวกัน เราทำไปจริงแต่เราก็รู้สึกผิดมากๆค่ะ สำนึกผิดจริงๆค่ะ เขาเสัยใจมากจนไม่มีอันจะทำอะไรเลยเราก็ขอโทษขอโอกาสว่าต่อไปจะพูดจะบอกดีๆ เราจะหามาคืนให้ทั้งหมดที่เราเอาไป มันเหมือนปมในใจเขาไปแล้วค่ะตั้งแต่เหตุการณ์นั้นก็ผ่านมา3ปีแล้วค่ะ เราก็ไม่ได้ยุ่งกับเงินเขาอีกจนมาสองปีหลังนี้เราก็มีหยิบเองบ้างโอนเองบ้างหรือขอเลยบ้างหรือยืมตรงๆบ้าง เขาก็เคืองตลอดค่ะคือเราเป็นคนมีปัญการเรื่องการเงินกับชีวิตมาก ประเด็นคือเราก็ยังยุ่งกับเงินเขาอยู่จนเขาก็ไม่อยากจะให้แล้ว เขาพยายามปล่อยผ่านมาตลอดเราแค่ต้องการเงินมาไว้ใช้จ่ายจริงๆค่ะไม่เคยซื้อของอู้ฟู้ให้ตัวเองเลย จนมาว้นนี้ทนกับเราไม่ไหวแล้วเขาเอ่ยปากบอกเราให้เรากลับไปอยู่บ้านตัวเองไปคิดทบทวนไปใช้ชีวิตของตัวเองดู เรารู้สึกได้เลยว่านี่คือฟางเส้นสุดท้ายแล้ว ที่ผ่านมาแฟนเราไม่เคยเอ่ยปากบอกเลิกหรือไล่เรากลับสักคำถึงแม้ว่าเราจะทำร้ายจิตใจเขาแค่ไหน แววตาของเขามันว่างเปล่ามากไม่มีแม้แต่ความห่วงใย เราเข้าใจและสำนึกผิดแต่เขาก็ไม่เชื่อใจเราอีกแล้ว หลังจากเหตุการณ์นั้นแฟนเราไม่เคยเชื่อใจเราอีกเลยถึงจะผ่านมากี่ปีๆก็ตาม เขาบอกแค่ว่าเขาจะเป็นแบบนี้แหละเฉยชาเย็นชาไม่แยแส ถ้าเราอยู่ต่อไม่ไหวเขาให้เราไปซะ แต่ถ้าอยากจะอยู่ต่อก็ต้องรับให้ได้เขาบอกว่าตอนนี้พูดอะไรไม่ได้แล้วให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเราจะแก้ไขทำให้เขาเห็นจริงๆ เราก็เกลียดตัวเองค่ะที่ทำกับคนที่เรารักแบบนี้ทำร้ายเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า ครั้งนี่เขาก็ให้โอกาสค่ะแต่มันจะไม่เหมือนโอกาสที่ผ่านมาแล้ว เขาจะไม่มีความห่วงใยไม่มีความรักให้แล้วเขาจะหยุดความรู้สึกที่มีต่อเราไว้ ให้ความสัมพันธ์มันว่างเปล่าแบบนี้แต่เราไม่ไหวเลยเราไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรเลย เขาเหมือนร่างที่ไร้อารมณ์ความรู้สึก กลายเป็นคนที่เราไม่กล้าคุยอะไรด้วยเลย ทรมานมากๆค่ะเรายอมรับค่ะว่านี่คือเวรกรรมที่เราทำกับเขาไว้มันสนองเรากลับมาหาเราแต่แค่นี้ก็เทียบไม่ได้กับที่เราทำกับเขาให้ทุกข์ทรมานเสียใจ เรากลัวว่าระหว่างนี้เขาจะเทใจไปทางอื่นแล้ว ไม่ทันได้แก้ไขปรับปรุงตัวเองเขาก็ไปแล้วเรากลัวมากค่ะ เรายังนอนเตียงเดียวกันกินข้าวด้วยกันแต่ทุกอย่างมันก็ว่างเปล่าแล้ว กอดกันไม่ได้ถามว่าข้าวอร่อยไหมก็ไม่ได้ เขาบอกว่าเขาเหนื่อยกับเรามากๆค่ะ แต่เราสำนึกจริงๆค่ะเราไม่อยากปล่อยผู้ชายคนนี้ไป เราจะใช้โอกาสนี้ให้มีค่ามากที่สุด ถ้าเพื่อนๆได้เข้ามาอ่านอยากจะติจะด่าอะไรเราน้อมรับทุกคำค่ะ สุดท้ายนี้ขอให้เรากับแฟนกลับมารักกันเหมือนเดิมก็พอค่ะ เราสมควรจะได้โอกสนี้มาแล้วเราจะไม่ทำผิดซ้ำซากอีกค่ะ เรานอนร้องไห้ทุกๆวันมันเป็นอะไรที่ทุกข์์์์์ทรมานที่สุดแล้วค่ะ อยากจะมาแชร์ให้เพื่อนๆฟังว่าอย่าทำร้ายคนที่เขารักเราเลยค่ะวันนึงเราจะไม่เหลือใครเลยมันเป็นแบบนี้เองค่ะ