หนูอายุ 32 ปี ทำธุรกิจส่วนตัว มีคลินิค มีกิจการเป็นของตัวเอง มีแฟนคนนึง 

 หนูจบมหาลัยที่มีชื่อเสียงในสายงานหนู ไปสมัครที่ไหนก็ได้แต่หนูเลือกที่จะกลับมาบ้านเกิดมาดูแลแม่ เพราะตั้งแต่เกิดมาแม่ก้เลี้ยงหนูมาคนเดียว พ่อสำมะเลเทเมา หย่ากันและพ่อก็ฆ่าตัวตายตอนหนูอายุ 5 ขวบ และแม่เค้าก็เลี้ยงในแบบของเค้าค่อนข้างเข้มงวด ไม่รับฟังความเห็นของคนอื่น  

หนูหมดความเชื่อในตัวแม่ตอนเข้ามหาลัย เค้าไม่ยอมให้หนูเลือกคณะที่ชอบ หนูต้องเรียนตามที่เค้าต้องการ ซึ่งหนูก็เลือกมาเรียนในกรุงเทพ หนูมีความสุขมากค่ะ ที่มีชีวิตไร้การควบคุมจากแม่

แต่สุดท้ายก็กลับบ้านมาทำงาน ช่วยใช้หนี้บ้าน อะไรต่างๆ 
จนอิ่มตัวงานประจำมาเปิดคลินิคเอง แม่ก้เริ่มมาควบคุมอีกครั้งมานั่งคุมเคาเตอร์จับผิดหนูจับผิดลูกจ้างมาสั่งบงการทุกอย่าง หนักๆเอาป้าหนูมาอยุ่ด้วย แกก็จะมานั่งโซฟาที่เอาไว้ให้ลูกค้านั่ง แต่แกนอนเอกเขนกทั้งวัน มันเป็นภาพที่ไม่น่าดู  ชอบเอาข้าวที่เขาคิดว่าดีมายัดเยียดให้ทุกวันหนูไม่อยากกินก้ไม่ฟังจนหลังๆก้ปล่อยเน่าให้เค้าเห็น

 และที่เกลียดสุดคือมาสั่งให้หนูเลิกกะแฟนทั้งๆที่เค้าเป็นคนซัพพอร์ตใจหนูเพียงหนึ่งเดียว  พอไม่เลิกก็จะทำเหมือนสงครามเย็นหนูเบื่อสภาพนี้และคิดมาตลอดทำไมกูต้องมาทนด้วยวะ 

 จนล่าสุดป้ามาแอบดูโทสับและเห็นว่ายังติดต่อกับแฟนอยู่เค้าเอาไปบอกแม่ แม่ก้มาด่าหนูก้ยิ่งเกลียดเค้ามากขึ้นจนไม่คุยกะทุกคนมาเดือนนึงแล้ว อยู่บ้านแต่เหมือนอยู่ในที่ที่ไม่ปลอดภัยต้องมาล็อกห้องล็อกโทสับ ต้องระวังตัวตลอด ตอนนี้หนูอยากย้ายไปอเมริกา หนูจะบาปมั้ยหนูทิ้งแม่ แต่หนูอยู่กับเค้าไม่ได้ เหมือนที่แม่หนูก็อยู่กับยายไม่ได้

ปล.หนูเคยเอาเค้าไปหาจิตแพทย์เค้าปฏิเสธการยอมรับความจริง เค้าหาว่าหมอมาว่าเค้าเค้าไม่ผิดเลย หนูป่วยของหนูเอง