Hunger: คนหิว เกมกระหาย

หลังจากที่เห็นทุกเพจยกย่องกันเยอะ ก็ถึงเวลาที่ฝั่งเราจะต้องรีวิวตามบ้าง แต่งวดนี้จะมาเป็นฝั่งตรงข้าม เพราะ เราอยู่ในฝั่ง "ไม่ชอบ / เฉย ๆ" ซะงั้น 
 
ดังนั้นอาจจะรีวิวสวนทางหน่อยนะครับทุกคน  

เรื่องย่อ
"ออย (ออกแบบ ชุติมณฑน์)" ลูกสาวที่เบื่อหน่ายในชีวิตจากการรับกิจการร้านผัดซีอิ้วต่อจากพ่อ ด้วยฝีมือการทำอาหารอันยอดเยี่ยม ทำให้ออยได้รับเชิญเข้าสู่ทีม Hunger ที่มี "เชฟพอล (ปีเตอร์ นพชัย)" เชฟชื่อดังระดับประเทศเป็นหัวหน้าทีม

ทว่าการเข้าสู่ทีมในครั้งนี้ กลับทำให้ออยต้องพบกับศึกหนักในห้องครัวจากการควบคุมอันตึงเครียดของเชฟพอล

ความรู้สึกหลังชม
- ส่วนถัดมา ขอยกนิ้วให้ "งาน Production" ตรงนี้ทำได้สวยจริง โดยเฉพาะฉากการเล่นกับไฟตอนใช้กระทะจีน (ว็อก) ที่มีทั้ง Slowmotion และการเลือกมุมกล้องที่ดี ทำให้ฉากเหล่านี้งดงามมาก พร้อมกับทำให้ภาพรวมของงาน Production ดูก้าวหน้ากว่าหนังไทยทั่วไปมาก

- มาส่วนฝั่งที่ไม่ชอบบ้าง ในพาร์ทบทภาพยนตร์ ถือว่าหนังมีบทที่ใช้ได้ แต่ไม่ได้กลมกล่อมและคมสักทีเดียว

หลายส่วนยังรู้สึกถึงความโดดและความไม่เป็นเหตุเป็นผลในเรื่อง รวมไปถึงความเล่นใหญ่หลาย ๆ ฉากที่บางทีถ้าพยายามเล่นน้อย ๆ ให้ simple เข้าไว้ อาจให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่า

บางทีถ้าใช้บริบทเรื่องค่อย ๆ บอกเล่าประเด็นเหล่านี้ ผ่านการตั้งคำถาม การใช้นัยยะ และสัญญะ อย่างค่อยเป็นค่อยไป อาจทำให้หนังเฉียบคมขึ้น (คล้ายกับที่กล่าวไปด้านบน Keep it simple!)

- ความเป็นทริลเลอร์ในเรื่อง ตรงนี้ทำได้ดี เพียงแต่พอบทหนังไม่ได้คม มันก็ทำให้อารมณ์ความกดดันในเรื่องดูเป็นความไม่สมเหตุสมผลไป

- หนังยาวและยืดเยื้อไปนิดนึง ตัดให้เหลือไม่เกิน 1 ชม. 45 นาที - 2 ชม. จะกระชับขึ้นมาก

- พาร์ทนักแสดง ส่วนใหญ่แสดงได้ดีหมดตามบทบาท โดยรวมน่าประทับใจ

สรุป
หลังจากดูจบ ก็นึกถึง Whiplash ผสมกับ The Menu และ Parasite แต่ดันชอบทั้งสามเรื่องมากกว่าหมดเลย (The Menu รู้สึกว่ามีความอีหยังวะ / เล่นใหญ่เหมือนกัน แต่ยังดูคมคายกว่า) อย่างไรก็ตาม Hunger ก็ถือว่าเป็นหนังไทยที่ดี มีไอเดียที่สร้างสรรค์ ทั้งยังกล้าที่จะออกจาก comfort zone ของหนังทั่วไป

แม้ว่าเราอาจจะไม่ได้ชอบ แต่เห็นหลาย ๆ ท่านยังคงประทับใจ ดังนั้นก็ขอแนะนำนะครับ ไปพิสูจน์ด้วยสายตาตัวเองกันดีกว่า... 

ใครสนใจดูได้บน Netflix !

ป.ล.2 อีกหนึ่งช่องทางการติดต่อทาง Facebook เผื่อสนใจอยากพูดคุยติดต่อนะครับ