จะมาเล่าเรื่องราวชีวิตเเย่ๆกับคนเเย่ๆให้ฟังนะคะ คือเราเจอผู้ชายคนนี้ผ่านทินเนอร์เพื่อนเเนะนำให้เราเล่น เเล้วเราก็คุยก็คบกันมาเรื่อยๆ จนกระทั้งเขาติดทหารเราก็รอเขา เเต่เราก็อดทนรอขนเรากับเขาเลิกกันก่อน เเล้วก็กลับมาคืนดีกัน จนเราท้อง ตอนที่เราไม่ท้องเราทำงานมีเงินเดือนสามารถทำอะไรได้ ซื้ออะไรได้ด้วยตัวเองไม่ได้ไปพึ่งเขาซักเท่าไหร่ จนเราท้องเราทำงานไม่ได้ต้องลาออกจากงานทั้งไปที่การทำงานกำลังไปได้สวย ทุกคนใจดี เข้าของร้านใจดี เเต่เราต้องลาออก เพราะเเพ้หนักมาก อีกอย่างก็เครียดมาไม่พร้อมจะมีลูก คิดนานมากง่าจะยังไง สุดท้ายก็เลือกเก็บลูกไว้ เขาบอกจะช่วยนั้นนี้ ดูเเล เเต่พอตัวเขาทำงานคนเดียวก็เกิดปัญหาเงินไม่พอ เราดึงเงินเก็บของเรามาใช้จนหมด จนเราท้อง5เดือนเขาบอกให้เรากับบ้านมาให้เเม่สอนเเลี้ยงลูก ตอนเเรกเราก็ไม่ค่อยโอเค เเต่ก็ต้องกลับมาเพราะปัญหาเรื่องเงิน เรากลับมาก็อยูากับเเม่โดยที่เขาก็ส่งเงินมาให้นะ เเต่มันรู้สึกเเบบตัวเขาเองก็ทำงาน เเต่กลับชอบบอกว่าำม่มีเงิน ต้องขอความช่วย้หลือจากพ่อของเขาตลอดๆ เพราะบ้านเราก็ไม่ค่อยมีเงิน จนตอนเราคลอด ตัวเขาก็ยังไม่มา เราตัวคยเดียวเเม่กับพี่ไปส่งรพ.เเล้วกลับเลยเราอยู่คนเดียวโดยไม่มีใคร1วันเต็มๆ รู้สึกเเย่มากๆ ตัวเขามาวันที่2 เเล้วพอกลับบ้านตัวเขาก็ยอกให้เราฝึกเลี้ยงลูกกับเเม่จนเเข็งเเรงเเล้วค่อยกลับไป ตอนเเรกๆก็โอเค เเต่หลังๆมันเริ่มทะเลาะกันมากขึ้นคือบางทีจิตใจคนท้องก็อ่อนเเอ เราอยู่คยเดียวกับลูก เเม่เราต้องทำงาน เเต่ตอนเย็นเเม่เลิกงานก็จะมาช่วย หลังจากเดือนมกราที่เขามาดูเราคลอดละอยู่กับลูกจนตอนนี้เดือนเมษาคือไม่มาหาลูกเลยบอกว่าลงมาก็ใช้เงิน ไม่มีเงิน นั้นนี้นี้คทอข้ออ้างรึเปล่า เขาไม่เคยมาดูลูกเลยตั้งเเต่คลอดส่งเงินมาอย่างเดียวเงินที่ส่งมาคือต้องคอยขอตลอดไว่านั้นนี้หมดนะ ต้องโทรทวงถึงจะส่งหลายครั้งมาก จนเเบบทะเลาะบ่อยๆจนตอนนี้มันกลายเป็นชินชาจนรู้สึกเกียจมากๆไม่มีความรักอะไรลงเหลืออยู่ มีเเต่ความเกียจ ที่คุยก็เพราะเงินเพราะเราไม่มีเงินตองเอาจากเขา เขาบอกจะมาหาลูกสงกรานต์ก็เลื่อนไปสิ้นเดือนพอตอนนี้ก็ไม่มา บอกไม่มีเงินต้องเอาเงินไปจ่ายนี้ตั้งเเต่ลูกเกิดจนตอนนี้ลูก4เดือน คือเขาไม่สามารถดูเเลตัสเรารึลูกได้เลย เราต้องอยู่อย่างทรมานเราเรียกร้องมากๆเกินไปจนตอนนี้มันชินชามีเเต่ความเกียจ พ่อเขาจะส่งเงินเดือนให้ลูกเราเดือนละ2,000 เเต่ตอนทะเลาะกันเราบอดว่า2พันจะพออะไรเขาเอาให้พ่อเขาอ่านพ่อเขาไม่พอใจเลยไม่โอนเงินนี้มาให้เลย เราอยากถามว่าเราผิดมากไหม เเล้วเขาก็มห้เราโทรไปขอบคุณพาอเขาที่ช่วยส่งเสีย คือมันจำเป็นไหม เเล้วตอนนี้ก็ทำให้ครอบครัวเขาไม่ชอบเราเรื่องนี้ไปด้วย เเต่ตอนนี้ความสัมพันธ์ของเราก็ไใ่ได้รู้สึกอะไรเเล้ว มีเเต่ความเกียจมากๆ เฮงซวยสุดๆ ลูกไม่เคยมาดูดำดูดี เงินที่ส่งมาให้คือต้องขอ ขอเเค่100ไปซื้อครีมอาบนำ้ยังไม่มีให้ นี้คือคนทำงานรึอะไรมันเเย่มาก เราต้องกลายเป็นซึมเศร้าก้เพราะมัน  มันมช้ชีวิตของมันปกติได้นอนตอนไหนก็ได้นอน เรานี้ซิเหนื่อยทั้งกายใจ