ทุกวันนี้เทรนด์รายการโทรทัศน์ในเมืองไทย ถ้าไม่ใช่ข่าวก็ยังคงเป็นเรื่องร้องรำทำเพลง

โดยเฉพาะรายการจำพวกประกวดร้องเพลงก็เยอะแยะจนแทบจะจำชื่อรายการได้ไม่หมด

แต่ใช่ว่ารายการพวกนี้จะทำเพื่อมุ่งหวังเรื่องเงินทองหรือตามแฟชั่น

เป็นธรรมดาที่รายการทุกรายการย่อมเจอกับปัญหาคาราคาซัง

อย่างกรณีรายการแข่งขันร้องเพลงทางช่องหนึ่งเบี้ยวค่าตัวผู้แข่งขันยันทีมงาน

นั่นอาจเป็นสัญญาณให้บรรดาผู้จัดทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่พึงไตร่ตรองให้รอบคอบก่อนจะคิดลงมือทำ

ถ้าหากยังดิ้นรนทำรายการแบบนั้นอยู่ เชิญกรรมการอย่างน้อยสามท่าน เอานักร้องมาชิงชัยตามมาตรฐาน

แม้กติกาของเกมจะต่างกัน เราเชื่อเลยว่าความเฟ้อก็ต้องฝืด และจะสิ้นยุคของรายการแข่งกันร้องแน่นอน 

สิ่งที่ผู้จัดรายการที่มีคุณภาพจะหาทางออกได้ดีที่สุดคือต้องคิดหารูปแบบรายการใหม่ ๆ มาล่อใจชาวบ้าน

หรือจะเอาบรรยากาศเก่า ๆ มาปรับใช้ให้เข้ากับสภาพสังคมหรือความต้องการของผู้คนในยุคนี้ก็ยังได้

อย่างเช่นรายการที่เน้น "พูด" หรือพวกโต้วาทีทั้งหลายแหล่ซึ่งฮิตมากในยุคแปดศูนย์ถึงเก้าศูนย์

แบบนี้สิจะสะใจกว่า จะได้ผลิตนักพูดไว้เยอะ ๆ เพราะมันง่ายกว่าการจัดให้ร้องซึ่งเปลืองงบไปเปล่า ๆ

ลองคิดดูว่ามีแม่ค้ายอมอดข้าวอดน้ำ อดอึอดฉี่ อดอาบน้ำทาแป้ง เพื่อระบายความทุกข์ยากเต็มประดาผ่านหน้าจอ

รายการนั้นจะทำเรตติ้งทะลุเพดานแน่ ๆ และจะมีอีกหลาย ๆ คนมาปลดปล่อยความอัดอั้นเพื่อสะท้อนสังคมไปด้วย 

หากผู้จัดหรือสถานีช่องใดลดหรือถอดใจจากรายการแข่งขันร้องเพลงแล้วมาลุยรายการที่เราหวังก็น่าจะทำได้อย่างไม่กลัวเกรง

ความทุกข์ของคนดูวันนั้นจะเป็นความสุขของคนดูไปตลอดชาติ สวัสดี.