ตอนนี้เราเครียดมาก ลังเลระหว่างเรียนกับดรอป เพราะถ้าติดเเล้ว ในระหว่างที่เรียนมันไม่ได้มีแค่ค่าเทอมอย่างเดียวแน่นอน ค่ากิน ค่าหอ ค่าหนังสือต่างๆ 
เราพยายามทำงานหาเงิน เก็บเงินจ่ายค่าสมัครทุกอย่างเอง โดยไม่ขอแม่สักบาท แต่แม่กับพี่เราทะเลาะกันหนักมาก แม่กินเหล้าเมาทุกวัน ฮ่าๆ ชีวิตเราเหมือนในละครสุดๆTTเพราะแม่จะให้พี่กู้เงินจากธนาคารมาให้เราเรียน แต่พี่ไม่ยอม กลัวได้ใช้ดอกอยู่คนเดียว เพราะพี่ก็ช่วยทั้งค่าบ้านเดือนละหมื่น ค่างวดรถ พี่เราไม่ได้มีแฟนมีครอบครัวนะ ตอนนี้ยังอยู่บ้านกับเรากับพ่อแม่ ช่วยจ่ายค่านู่นค่านี่ แม่เราก็เป็นพนักงาน เงินเดือนหมื่นกว่าบาท เงินออกมาก็เอามาจ่ายค่าหนี้เก่าสมัยที่ไปยืมเขามาให้พี่เรียนมหาลัยเมื่อ3-4ปีก่อนยังไม่หมดเลย เพราะงั้นถ้าเราเรียน แม่ก็คงไปกู้ ใช้หนี้ไม่จบไม่สิ้นสักที ตามจริงไม่ได้ลำบากอะไรขนาดนี้ เพราะในตอนนั้นพี่เรากำลังเข้ามหาลัยพ่อกับเเม่ก็มีเงินจ่ายให้ทุกอย่าง พอพี่เราเรียนถึงปี3จะปี4 พ่อก็โดนจ้างออกจากงาน มาทำไร่ทำสวน ปลูกแตง ปลูกผักขาย มันขายไม่ได้ทุกวันหรอก เพราะมันต้องรอฤดูของมัน จากที่เคยมีเงิน ก็ต้องมาขายที่ดินที่นาให้พี่เรียนตอนใกล้จบจนหมด ไม่เหลือให้เราสักอย่าง ใจจริงก็สงสารพ่อนะไม่อยากจะด่าจะว่าคนเป็นพ่อ แต่อีกใจนึง พ่อก็ใจแคบเกินไปไหม ค่านู่นค่านี่ไม่ช่วยคนในบ้านจ่ายสักบาทเลย  แม้แต่ค่าน้ำค่าไฟ เขาก็คงเอาไปจ่ายค่าของใช้ส่วนตัวเขานั่นแหล่ะ เราท้อเราเหนื่อยมาก เราอยากดรอปนะ เเต่ไม่อยากมาเสียเวลานับหนึ่งใหม่ เสียดายกับเงินที่จ่ายไปบางส่วน แต่อีกใจก็สงสารทุกคนในครอบครัว ดิ้นรนไปก็ไม่น่ารอดอยู่ดี เราควรจะทำยังไงดี เราร้องไห้ทุกวันเลย เหนื่อยมาก ทำงานหาเงินเอง เราน้อยใจตลอดเลย ถ้าพ่อแม่ไม่พร้อมเลี้ยงเรากับพี่ จะทำให้เราเกิดมาลำบากทำไม