พืช สามารถสร้าง วิตามินซี และอี เพื่อปกป้องตัวเองจากแสงแดดได้ แต่มนุษย์สูญเสียความสามารถนี้ไปแล้ว จากการวิวัฒนาการรุ่นสู่รุ่น แต่มนุษย์สามารถผลิตวิตามินซีและอีมาในรูปแบบรับประทาน และทาผิวได้ มันจึงมีส่วนช่วยสำคัญให้เราสู่แสงแดดได้
รังสี UV ทำให้ผิวของเราเกิดการอ๊อกซิเดชั่นจากความเครียดระดับเซลล์ที่มีกรดทรานส์ยูโรคานิกกับโปรตอนของรังสีทำปฏิกิริยาซึ่งกันและกัน ในระดับ 345 นาโนเมตร ทำให้เกิดอนุมูลอิสระของอ๊อกซิเจน กรดนิวคลิก โปรตีน และลิพิด ส่งผลให้เกิดมะเร็งผิวหนังในที่สุด
วิตามินซีคือ ตัวช่วยที่จะเข้ามาปกป้องของเหลว เยื่อหุ้มเซลล ไขมัน ในร่างกาย ส่วนผิวกายชั้นนอก คือ ชั้น สตราตัมคอร์เนียม จะถูกดูแลด้วยวิตามินดี
อย่างไรก็ตาม แม้ร่างกายมนุษย์จะสามารถรับวิตามินด้วยการรับประทานได้ แต่ร่างกายก็มีขีดความสามารถในการจำกัดปริมาณ และการกำจัดทิ้งเช่นกัน ไม่ใช่ว่า จะทานมาก ยิ่งได้มาก
แต่ถ้าเราแก้ให้ตรงจุด คือ ใช้ผลิตภัณฑ์ดูแลผิวทาตรงไปที่ผิวเลย จะยิ่งส่งผลดีกับผิว ปกป้องผิวจากแสงแดดได้โดยตรง ไม่ต้องผ่านกระบวนการรับประทานให้สูญเสียไปในระหว่างทาง