ประเด็น คือ ตอนนี้มีที่ดินสมบัติเก่าของพ่อ5ไร่กำลังจะขายซึ่งอยู่ในชื่อของแม่คนเดียว
โดยที่ผมเป็ธุระตามไปทวงที่ผืนนี้กลับมาจากญาติโดย ผมวิ่งเต้นเป็นธุระจัดการ แต่ก็ใส่ชื่อแม่คนเดียว

ต่อมาที่ดินมีปัญหากับญาติคนมีอำนาจ แบ็คใหญ่มากสามารถสั่งย้ายได้ซึ่งพี่สาวบอกว่าไม่เอาแล้ว เดี๋ยวกระทบหน้าที่การงานเขา
กลายเป็นผมเดือดร้อน คนเดียวออกหน้าสู้ เหนื่อยมาก  เป็นโรคซึมเศร้า สู้มา 2ปีกว่าจนเจรจาได้

 แต่ตอนนี้พี่สาวกลับคำพูดเพราะจะขายแล้ว ผมควรจะแบ่งให้พี่สาวหรือไม่ 
ผมคิดมากก็จะดิ่งเป็นโรคซึมเศร้า  แย่มากมายรับไม่ได้ ถ้าผมแย่ แม่ก็แย่ด้วย เขาไม่คิดถึงเลย

ปล. พ่อผมตายตั้งแต่ ผมยังเล็ก ตอนน้ผมดูแลแม่คนเดียว แม่อยู่กับผมไปไหนกับผมตลอด  พี่สาวไม่เคยส่งเงินแม่เลย ไม่เคยดูแลแม่  แม้แต่บ้านเขาที่กรุงเทพ ยังไม่เคยให้ไป ไปทำธุระงานสีดำ ก็ยังไม่เรียกให้พักโดยที่แม่ไปด้วย  รถยนต์เขายังไม่ให้นั่ง บ่ายเบี่ยงตลอด  มีธุระอะไรมีปัญหาอะไรก็มาหาผมตลอดให้ช่วย แต่ช่วงหลังผมค่อนข้างแย่  ถ้าแม่ไม่สบาย ผมคงไปขอเงินพี่สาวไม่ได้แน่ 

 (ตอนนี้พี่สาวผมมีฐานะดีมากกว่าผมแล้วนะ ผมคอยดูแลแม่ ตลอด  ทำไมคนเห็นแก่ตัว ถึงเจริญกว่า คนคิดถึงพ่อแม่ก่อนเสมอ  คนที่ไม่เคยถึงพ่อแม่ว่าจะลำบากหรือเปล่า  ชีวิตรุ่งจริงๆ ตอนนี้ผมการเงินย่ำแย่สุดๆๆ แต่ยังไม่มีหนี้   ธุรกิจผมปิดไปสองที่ สวนทางกลับพี่สาวผมเลย แต่ผมก็ไม่อิจฉาพี่เขานะ  ตอนนี้กลัวไม่มีเงิน ไว้เก็บดูแลรักษาแม่อย่างเดียว  ชีวิตคนเราไม่แน่นอนจริงๆ )