สำหรับผม คนพูดตรงทำตรงคือคนที่พูดตามความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง โดยไม่เกี่ยวกับกาลเทศะ มารยาทอะไรพวกนั้น 

และที่ผมเห็นคนอื่นบอกว่าคนที่พูดตรงทำตรง คือคนที่ต้องคิดถึงจิตใจคนอื่นด้วย รู้กาลเทศะอะไรประมาณนี้ ซึ่งผมไม่เห็นด้วย 
แต่นี้ผมไม่ได้บอกว่าการคิดถึงจิตใจผู้อื่นผิดนะ แค่ไม่เห็นด้วยกับการใช้คำเฉยๆ เพราะผมคิดว่าคนพูดตรงทำตรงก็คือคนแบบข้างบนสุดที่ผมบอกไป
แล้วคนตรงๆในความหมายด้านบนของผมก็ไม่เกี่ยวกับว่าถูกหรือไม่ถูกนะผมแค่ให้นิยามมันแบบนั้น

คราวนี้มาพูดถึงถูกผิดกันบ้าง คนพูดตรงและทำตรงในความหมายของผม ผมคิดว่าถ้าเขาพูดตรงทำตรงแบบนั้นมันอาจจะดีกับคนบางคนเพราะถึงแม้คำพูดตรงๆมันจะแรง แต่คนบางคนเขาก็อยากฟังความรู้สึกที่แท้จริงมากกว่า ชอบคือชอบ ไม่ชอบคือไม่ชอบ แต่คนบนโลกไม่ได้มีแค่ประเภทที่ชอบฟังคำพูดตรงๆทำอะไรตรงๆเท่านั้น บ้างคนเขาไม่ชอบ คิดว่ามันไม่มีกาลเทศะ ไม่คิดถึงใจคนอื่น ไม่มีมารยาท อะไรต่างๆก็คือไม่ได้ผิดที่เขาจะไม่ชอบเพราะคนมีหลายประเภท ซึ่งคนที่ชอบฟังคำพูดตรงทำตรงมีน้อยกว่าคนที่ไม่ค่อยชอบฟัง เลยเป็นเหตุให้โดนหลายๆคนบอกว่าปากหมาหรือต่ำ ซึ่งเขาด่าว่าปากหมาก็ไม่ผิดเพราะคนเขาไม่ชอบ

แต่สรุปแล้วก็คือคนบนโลกมีหลายประเภทถ้าจะเป็นคนพูดตรงทำอะไรตรงๆ คนก็อาจไม่ชอบเยอะ
ผมคิดว่าการพูดและทำที่ดีที่สุดก็คือดูตามสถานการณ์ ดีที่สุด ส่วนดูตามสถานการณ์ยังไงนั้น ยกตัวอย่างเช่น แบบนี้ควรมีมารยาท แบบนี้ควรรู้กาลเทศะ
แบบนี้ต้องคิดถึงใจคนอืนก่อน อะไรประมาณนี้ครับ ผมเรียกการพูดและทำแบบนี้ว่าพูดตามความเหมาะสมของเหตุการณ์ และที่ผมมาตั้งกระทู้ก็เพราะไม่เห็นด้วยกับการใช้คำของคนอื่นเท่านั้นก็มาคุยกันครับ