ตามที่บอกเลยคะ คืนนั้นเป็นงานวันเกิดเราล่ะ เราก็ชวนเพื่อนไปเที่ยวผับ และเพื้อนก็พาเพื่อนมาด้วย เขาเป็นเพื่อนของเพื่อนเราคะ ซึ่งหลังๆก็สนิทกัน พอผับปิด เขาถามว่าขี่รถไหวไหม คง เห็นว่าเราเมามาก เราว่าไหว แต่เขาอาสาไปส่ง ด้วยความที่เราปลื้มเขาอยู่แล้ว เราเลยไม่ขัด และตอนที่นั่งซ้อนท้ายเขา ไม่รู้อะไรดลใจ ให้เราบอกความรู้สึกที่มีต่อเขาไปว่า เราชอบเขานะ ชอบตั้งแต่ครั้งแรก ที่เห็น แต่เสียดายนะทึ่เธอมีแฟนแล้ว (เรียกชื่อเขา) เขาก็แอบตกใจนิดๆ ถามเมาป่ะเนี่ย เราบอกว่าเมา แต่ไม่ได้พูดเพ้อเจ้อ คนเมาอ่ะไม่ใช่คนพูดไม่คิด แต่พูดในสิ่งที่คิดแต่ไม่เคยได้พูด แล้วเขาก็หัวเราะ เขาบอกผิดเองแหละ ที่มีเจ้าของแล้ว แล้วก็ไม่ได้พูดอะไร มาส่งเรากลับห้องและเขาก็กลับบ้านเขาไป 
แล้วทีนี้ รุ่งเช้ามาเขาทักเฟสมาถาม ว่าเมื่อคืนพูดไรไปจำได้มั๊ย เราบอกจำได้ดิ เราบอกชอบเธอไป ไม่น่าพูดออกไปเลย คือตอนนี้สร่างเมา รู้สึกเขิน ไม่น่าพูดออกไปเลยเมื่อคืน เรารู้ตัวว่าผิดที่เรารู้สึกกับเขาแบบนี้ รู้สึกดีกับคนมีเจ้าของแล้ว แล้วประเด็นคือทำงานที่เดียวกัน เจอกันทุกวัน เวลาอยู่ในกลุ่ม เราต้องเซฟความรู้สึกตัวเองมาก เวลาคุยกับเขา ต่อหน้าเพื่อนในกลุ่ม ทั้งสายตา ท่าทาง ไม่ให้คนอื่นดูออกว่าเราคิดยังไงกับเขา แล้วคือเหมือนเขาจะชอบเราเหมือนกัน แต่ต่างคนก็คือเซฟความรู้สึกตัวเองทั้งคู่ ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน ไม่ล้ำเส้น ไม่เกินเลย แต่มันก็ลำบากใจมากเลยนะเวลาเจอหน้าเขาล่ะต้องทำฝืนใจเหมือนไม่รู้สึกอะไรต่อหน้าคนอื่น เราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกนี้ดี เราควรตัดใจจากเขาใช่ไหม