"..ชิงตำแหน่งดาว
สุดท้ายมีดาวตกไป
เป็นดาวถาวรทุกปี
ยังไม่มี   ลีลาตกไป
แล้วมีดวงใหม่
เก็บดาวคนเดียวได้ไง
ดาวนั้นเพียงตำแหน่ง.."

..มาอีกแล้ว  เสียงเพลงมรณะเพลงนี้
ฉันถึงกับต้องยกมีอเกาหูทุกครั้งที่ได้ยิน

ทำไมนะหรือ ..
ก็..มันเป็นเพลงที่
คนร้อง ร้องได้ห่วย
ที่สุดเลยไง เมื่อแรกที่ได้ยิน ฉันคิดว่าใครมาตะโกนบ่นอะไรเสียอีก

มันก็ไม่ถึงกับดังจนรบกวนอะไรนักหรอก
แต่..มันไม่เพราะไง
ทั้งไม่เพราะ และยังไม่ไปไหนมาไหนด้วย
จะร้องวนๆ อยู่แค่เนี้ย
จากนั้นก็มีเสียงฮึมฮัม
อยู่ในลำคอ  ประมาณ  เหมือนถ้าไม่ได้ทำแบบนี้  เพลงนี้มันจะไม่สมบูรณ์งั้น
แหละ

ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่บ้านเช่าหลังนี้ ฉันก็ต้องทนฟังเพลงนี้ทุกวันในตอนหัวค่ำ

บ้านฉัน เป็นทาวเฮาส์
หลังริมสุด  ด้านซ้ายติดบ้านหลังอื่น ส่วนด้านขวาเป็นถนนคั่นกลาง แยกจากทาวเฮาส์อีกโซน  ฉันย้าย
มาอยู่ที่นี่เพื่อเฝ้า และแพ็คสินค้าตาม
ออเดอร์ ที่มีในแต่ละวัน   พี่ชายและพี่สาวของฉัน ขายสินค้า
หลายอย่างค่ะ ทั้งขนม ของทะเลแห้ง
กะปิ  ไข่เค็ม  แม้กระทั่งผลไม้อบแห้งก็มี  ช่วงนี้ฉันตกงาน
พี่ชายก็เลยให้มาช่วย
ซึ่งฉันก็ชอบค่ะ
รับออเดอร์ แล้วก็แพ็ค  โดยบริษัทขนส่งเข้ามารับเอง
ในทุกวัน


ทาวเฮาส์โซนนี้ อยู่
ค่อนข้างจะเอกเทศ
เพราะด้านหน้าจะมีถนนผ่าน เลยออกไปก็เป็นที่ดินว่างเปล่า
จนติดกำแพง ซึ่งก็กว้างพอสมควร  พี่ชายเล่าว่า เมื่อแรกก็มีโครงการจะสร้างต่อ แต่เพราะมีเจ้าของหลายคน
เกิดขัดแย้งด้านการเงินกันเสียก่อน  จึงชะงักการสร้างค้างเติ่งมาจนถึงเดี๋ยวนี้ซึ่งฉันก็ชอบ  เพราะ
คงจะไม่สะดวกใจนักหรอกถ้า  เรากำลัง
พักผ่อนตามอัธยาศัย
อยู่ที่ระเบียงแล้วมองไปเจอสายตาเพื่อนบ้านอยู่ฝั่งตรงข้าม

เอาแค่เสียงเพลงที่แสนจะไม่ได้เรื่องจากอีกฝากกำแพง
ของเพื่อนบ้านคนนี้
คนเดียวก็ไม่ไหวแล้ว
ร้องได้ร้องดี  ร้องอยู่เพลงเดียวนี่แหละ

พี่ชายฉันบอกว่า
เขาชื่อ จามร แต่ฉันกลับนึกชื่อเขาทีไรก็นึกได้แต่ โตมร ทุกทีเลยละ  ฉันเคยไปแอบดูเขาที่ระเบียง
สอง สามครั้งอยู่นะ แต่ก็เห็นแค่หน้าผาก
ตอนก้มๆรดน้ำ อะไรในกระถางรกๆที่เขาเอามาเรียงไว้ที่ระเบียง  
สรุปก็เลยเห็นแต่หน้าก้มๆนั่นแหละ  แถมออกไปแอบมองตอนเขาไปทำงาน เขาก็ใส่แมสเสียอีก
เลยไม่รู้ว่า ตาคนนี้
หน้าตาเป็นแบบไหน
ที่รู้ชัดเจน แจ่มแจ๋ว
คือ ร้องเพลงได้ห่วย
มาก


จนกระทั่งวันนี้..
ฉันแพ็คของ และส่ง
สินค้าให้ขนส่งที่เข้า
รับ เสร็จแบบมีความรู้สึกว่า  ถ้าของมากกว่านี้อีกนิด  ลมคงจับก่อนทำงานเสร็จแน่ๆเชียว
ก็แหม..ตั้งแต่เช้า
ของที่ตกถึงท้อง มีแค่ขนมปังสองแผ่นกับ
โอวัลตินอีก1แก้ว
เท่านั้นนี่นา

เปิดตู้เย็น  หวังจะหาไข่มาดาวรองท้อง
แต่ อนิจจา..ไข่แอบหมดไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่ทราบ 😅

ที่ตั้งใจดิบดีว่า  วันนี้แค่ไข่ดาวก็รอดตายแล้ว ก็เลยกลายเป็นไม่รอด  เอาละ7-11
เถอะเป็นที่พึ่งสุดท้าย
ขืนไปไกลกว่านั้น
ฉันคงตายกลางทาง
เพราะความหิวแน่ๆเชียว

*****  ***** *****

ได้บะหมี่คัพรองท้อง
พอรอดตายแล้ว
ฉันก็มีแรงพอที่จะเดินออกไปซื้อของสด ในตลาดนัด
หน้าหมู่บ้าน ก็ไม่ไกลมากนะ ประมาณ500
เมตรได้  ซึ่ง ฉันก็เดินประจำอยู่แล้ว  ได้ออกกำลังด้วย  ได้ของกินของใช้ด้วย

ก็ไม่ได้ซื้ออะไรมากนักหรอก เพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีใครมาค้างด้วย  ฉันก็เลยซื้อไข่ไก่ครึ่งแผง ดอกกุยช่าย ตับหมู หมูบด
ผักกาดกับคึ่นช่าย
นิดหน่อย  เผื่ออยากกินแกงจืด  เสร็จแล้วก็เดินทอดน่องกลับบ้าน ยังไม่ทันจะได้
50 เมตร จู่ๆก็มีรถ
มอ'ไซค์มาจอดเทียบข้าง  แล้วผู้ชายในชุดยีนส์ สวมหมวกกันน็อคเต็มใบก็เปิดกระบังหน้าขึ้น แล้วยิ้มให้ฉัน

" ไปตลาดมาหรือครับ "

ฉันจ้องหน้าเรียวยาว
คิ้วหนาๆ กับตายิ้มได้
นั่นก่อนพยักหน้างงๆ
' เอ..เคยรู้จักกันตอน
ไหนหว่า '

" ให้ผมไปส่งไหมครับ  จะได้ไม่ต้องเดิน "

' ฮึ '

สงสัยฉันคงจะทำตาโตเท่าไข่ห่านแหละ
เขาถึงทำหน้ากลั้นขำ
ขนาดนั้น

" มะ..ไม่เป็นไรค่ะ
บ้านฉันอยู่ตรงนี้เอง "

แล้วฉันก็ชี้นิ้วไปที่บ้านหลังหนึ่ง ซึ่งมองเห็นแล้วว่า มีคนยืนอยู่หน้าบ้าน
เท่านั้นเอง  เขาก็หงายหน้าแล้วหัวเราะออกมาเต็มเสียง

" คุณกลัวผมเหรอ..
ผมอยู่บ้านหลังติดกับ
คุณไง  แล้วผมก็รู้ด้วยว่า คุณเป็นน้อง
ของพี่ปอนด์ ที่ชื่อเป้ "

" เอ๋า "

แหม..ทำมารู้ทันขนาดนี้ ไม่คิดว่าฉันจะอายมั่งรึไง  โธ่ววว


สรุป..ฉันก็เลยไม่กล้าปฏิเสธ ต้องยอมเกาะ
ท้ายรถเขามาด้วย
ก็เล่นรู้ยันชื่อขนาดนี้
นี่นะ

และพอฉันลงรถ เขาก็หันมาทำตายิ้มใส่
ก่อนบอกยิ้มๆว่า..

"  ผมชื่อจามร จะเรียกพี่หม่อนก็ได้
ถ้ามีอะไรหรือต้องการความช่วยเหลือ ก็เรียกได้ครับ
ผมใจดี ไม่เคยทำร้าย
สัตว์ เด็ก สตรี และคนชราครับ "

' หืม..'

ยังจะมาตอกย้ำกัน
อีกน้อ  เดี๋ยวปั๊ด...

***** ***** *****

มาคุยกันก่อน

อยู่ๆ ผมก็เกิดอยากเขียนอะไรแบบนี้ขึ้นมา  ก็เลย..ลองเซิร์ฟ
ดูสักนิดก่อน  ถ้ามีโอกาส อาจมี..วันสอง วันสามต่อไปก็ได้
ใครจะรู้

อ้อ..เพลงต้นเรื่องคือเพลงนี้ครับ
https://youtu.be/YyBr9jpT6k0

ขอบคุณครับ