จริงๆเราคิดว่าเราลืมเขาได้แล้วเราเลิกคุยกันเพราะเขาเริ่มเบื่อเราเขากลัวว่าจะเบื่อกันไปมากกว่านี้เลยขอไม่สร้างความสัมพันธ์ไปกว่านี้บอกเราว่าไม่อยากให้เราคาดหวัง เพราะเขาอยู่ต่างประเทศซึ่งมันไกลกันมากเราอยู่ไทย เขาเป็นคนเข้าหาเราก่อนมาคุยกับเราหาเรื่องนั่นนี้มาคุยเราเป็นคนคุยไม่เก่ง แต่เรารู้สึกว่าการคุยกับเขาในช่วงแรกๆมันสนุกดีเขาไม่ได้มีท่าทีจะจีบเราแต่เราก็คุยกันทุกวันคอล คาสายกันทุกวัน จนไม่มีเวลาส่วนตัวแต่เขาเองที่เป็นคนโทรมาคาสายกับเราทั้งที่เราไม่ชอบคุย ทรศ ด้วยซ้ำเขาคนแรกที่เราคุยแบบนี้ด้วย พอเวลาผ่านไปมันก็เริ่มเปลี่ยนไปหลายๆอย่างใจเขาก็เริ่มเปลี่ยนเราก็น้อยใจงี่เง่ามากขึ้นเราคงรู้สึกกับเขามากขึ้น เราคุยกันได้ 4เดือน แต่เราเจ็บปวดกับความทรงจำมาหลายเดือนเหมือนกัน เวลาผ่านไป เราDM ไปหาเขาถามว่ามีแฟนยัง เขาบอกยังไม่มี เราว่าขอจีบได้ไหม แต่เขาตอบมาว่ามันไกลกัน ซึ่งเรารู้อยู่ว่าเขาไม่ได้รักเราแล้วก็เหมือนโดนปฏิเสธแหละ จนมาวันนึงเขาก็ไปฟอลผญ คนนึงซึ่งคนนั้นก็ฟอลกลับ เราคิดว่าต้องคุยกันแหละแค่คิดนะ เราก็เข้าไปส่องไอจีคนนั้นสรุปเขาก็เม้นกัน เอ้อออ  เราเจ็บจี๊ดมาก ไม่รู้ทำไม รู้สึกน่าชามากก แบบจุกอยู่ในอก คงเป็นเพราะคิดว่าลืมได้แต่จริงๆลืมไม่เคยได้เลย เราไปส่องเฟสเขา เขาก็ใส่เพลงปักหมุดหน้าเฟส เพลง only you มันยิ่งทำให้เราเจ็บ ทั้งที่เขาเคยบอกกับเราว่าไม่กล้าจีบใครหรอกไม่อยากทำให้ใครเจ็บเหมือนเราสงสารเขา สุดท้ายๆ เขาไม่ได้อยากอยู่คนเดียว เขาแค่ไม่อยากอยู่กับเรา เราเลยตัดสินใจอันฟอลเขา ทั้งที่ก็อยากส่องแหละแต่กลัวเจ็บก็ยังอยากให้เขาเห็นว่าเราก็เสียใจเวลาเราลงสตอรี่อยากให้เขาเห็นเราเพ้อเจ้อถึงเขา  แต่เขาน่าจะไม่สนใจด้วยซ้ำ เขาไม่เคยเพ้อถึงเราด้วยซ้ำ ไม่รู้เลยจะเลิกรู้สึกแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกัน ขอบคุณที่อ่านเรื่องของเราจนจบนะ แสดงความคิดเห็นได้นะคะเราอยากอ่าน เผื่อเราจะมีความคิดที่เปลี่ยนไปจากเดิม🥺😢