สนุกเกินกว่าที่คาดไปมากค่ะ ติ่งหมากอย่างเราพึงพอใจ 555++ (หัวเราะด้วยความแฮปปี้)

พวกลุกเด็กดอยอะไรพวกนี้เคยเห็นมาตั้งแต่ตอนถ่ายทำแล้ว บ่องตงสยองขวัญมาก แต่พอมาอยู่ในละคร เราว่ามันพิเรนทร์แบบโอเค รับได้ และทำให้กรณ์ เชิญอิสราชัย 2566 ดูเป็นอิลูกนอกคอก แกะดำประจำตระกูลได้แบบชัดเจนในเวลาเพียงสิบนาทีดีค่ะ

เราไม่ใช่แฟนนิยายเรื่องนี้ แต่เคยอ่านมาก่อน สองรอบได้มั้ง และรู้สึกว่าถ้าจะทำละครในยุคสมัยที่ผ่านไปแล้วยี่สิบปี มันจะต้องปรับเยอะมากๆ แต่เรารู้สึกว่าคนเขียนบท (ซึ่งเป็นแฟนนิยาย) ทำได้ดีมากนะ เขาพยายามบาลานซ์ระหว่างแก่นเรื่อง เส้นเรื่อง ความเป็นละคร และความนัวตามประสาค่ายเมคเกอร์เจ และทำได้น่าพอใจสำหรับอีพีแรก (หวังว่าจะไม่ดีแตกท้ายเรื่อง 555)

ในส่วนของบทกรณ์และรีน่า 2566 เราชอบนะ  หมากคือพี่กรณ์ในอุดมคติ อันนี้นักเขียนเคยพูด แต่เราว่ากรณ์ 2566 ดับกรณ์นิยาย ไม่ได้เหมือนกันและไม่ควรเหมือนกัน ไม่งั้นเขาจะไม่ใช่แกะดำ แต่เป็นหนุ่มคูลสุดเท่ห์ขวัญใจทุกคนไปซะอย่างนั้น เพราะยุคนี้ค่านิยมมันเปลี่ยนไปมากแล้ว (ในนินายเกียรติด่ากรณ์เพราะไม่ใส่สูทไปสนามบินอะ นี่มันแนวคิดสมัยพ่อดิฉันยังหนุ่มชัดๆ 555)
ส่วนรีน่า 2566 ตอนเห็นคลิปโปรโมทต่างๆ ก็รู้สึกแหละว่าห้าวมาก แต่คุณนก จริยาเคยบอกว่า รีน่าในละครก็คือรีน่าแบบโบว์ๆ นั่นแหละ ซึ่งเราว่าดีนะ มันทำให้ละครมีสีสัน และพระนางดูเป็นคู่กัดแบบพอฟัดพอเหวี่ยง ไม่น่าเบื่อดี อย่าลืมว่าคนแบบนางสาวปารีณา ไม่ใช่บุคลิกที่คนยุคนี้จะเชิดชูและชื่นชอบอีกต่อไป ดังนั้นเราโอเคเลย ไม่ติดกับรีน่าโบว์

อีกคนที่เราชอบมากคือคุณเกม ศานติ เขาดีมากเลย เล่นเลวก็เชื่อ เล่นอบอุ่นก็ได้ ลื่นปรื๊ดสบายตาไปหมด

อ้อ ชอบเคมีหมากกับทุกคนนะ ทั้งกับอาฉาย ยัยก๋า และรีน่า และเรารู้สึกว่าทุกคนเข้าขากัน ฉากกินข้าวของรีน่ากับแม่และกรณ์ กลมกล่อมสมนามสกุลแม่รีน่ามากค่ะ

สรุป มันดีกว่าที่คิด ยกภูเขาออกจากอกค่ะ 5555