คือเราคุยกับคนๆนึงอยู่เค้านิสัยดีมากเลยนะคะ เรียกได้ว่าเค้าคือคนแรกและคนเดียวของเราที่ยอมรับใรความใจร้อน เอาแต่ใจ ของเราได้ เพราะตลอดระยะเวลาที่เรามีคนคุยเข้ามาไม่มีใครที่รับในแบบที่เราเป็นเลย คนอื่นหายออกไปจากชีวิตเราหมด มีแค่คนเดียวที่ยังอยู่กับเรา เราเคยเลิกคุยกันไปประมาณ2ครั้งแล้วก็กลับมาคุยกันอีก เหมือนงอนกันค่ะ ครั้งแรกเค้าเองเป็นคนผิด เค้าก็มาขอโทษเรานะ เราก็ให้อภัย ครั้งที่2เราผิดเอง เราก็ขอโทษเค้า และเรา2คนต่างสัญญากันว่าจะหนักแน่นกันมากกว่านี้ แต่สุดท้ายเป็นเราเองที่ปล่อยมือเค้าแบบถาวร ไม่รู้ว่าเราคิดอะไรถึงปล่อยมือไป ทั้งๆที่หลายคนรอบตัวบอกเราว่า เราเจอคนดี คนที่ตามใจ เราแล้ว เราเป็นคนที่เข้ากับคนยากด้วย แต่ที่เราปล่อยพี่เค้าไปเราก็มีเหตุผลนะ แต่มันอาจจะเป็นเหตุผลไร้สาระค่ะ คือเราไม่ชอบบุคลิกพี่เค้าบางอย่าง และเราก็ไม่ชอบที่เวลาเราบอกคิดถึงอยากเจอ อยากไปเที่ยวด้วยกัน แต่พี่เค้าพาเราไปไหนไม่ได้ เพราะเค้าไม่มีรถไป ถ้าจะไปต้องขึ้นรถโดยสาร ซึ่งเราอยากไปแบบเหมือนคู่อื่นๆค่ะ  และข้อสุดท้าย เราก็ไม่มั่นใจด้วยว่า ถ้าวันนึง เราไปทำงานอยู่ที่อื่นที่ไกลกันไม่ได้เจอกันไม่รู้ว่าทั้งเค้าหรือเรา ใครจะเจอคนใหม่ที่ใช่กว่ากัน เรายังดีแบบเดิมมั้ย เรากลัวว่าถ้าเราเจอก่อนเราก็กลัวว่าจะทำให้เค้าเสียใจหนักกว่าเดิม แต่แน่นอน ถ้าเราเจอคนใหม่ก็คงไม่ได้ดี เหมือนเค้าคนนี้แน่ๆ เราควรเลือกอย่างไหนดีคะ จะกลับไปคุยกับเค้าเหมือนเดิม หรือปล่อยให้เราเสี่ยง เจอคนใหม่ ที่ก็ไม่รู้นิสัยจะดีแบบคนเก่ามั้ย  เราเลือกไม่ถูกเลย แต่ใจก็อยากกลับไป แต่ก็นั่นแหล่ะ ชีวิตเรายังเจอคนอื่นอีกเยอะ แต่ไม่รู้จะดีแบบนี้มั้ย ถ้าไม่ดี ทำให้เราเสียใจเหมือนก่อนๆทุกๆครั้งที่ยังไม่เจอคนนี้ เราก็อาจจะอยู่โสดตลอดละค่ะ