เราอยาก จบชีวิตตัวเอง ต้องการคำปรึกษาค่ะ

กระทู้คำถาม
จะเล่าต้นเหตุก่อนนะคะ พ่อกับแม่แยกทางกันตอนเราอายุ4ขวบ ตั้งแต่นั้นมาเราอยู่กับแม่และน้องสาวอีก1คนค่ะ พ่อจะส่งค่าเลี้ยงดูค่าเทอมผ่านทางบัญชีแม่ทุกเดือน เราและน้องสาวไม่เคยจะได้ใช้เงินนั้น แม่ให้กินแค่ไข่กับมาม่าจนเราอายุ16 พ่อเปลี่ยนจากส่งให้แม่ มาส่งผ่านบัญชีเรา แม่ก็เริ่มจะพูดกับเราและน้องด้วยคำหยาบ บ่นเรื่องการส่งเงินของพ่อว่าทำไมถึงส่งให้เราเองไม่ส่งผ่านแม่ หลังจากนั้นไม่นาน คุณตาเสีย แม่ได้มรดกที่คุณตาแบ่งไว้ ผ่านไปได้ไม่นานแม่ขายที่ดินนั้น ได้เงินมา1ก้อน แม่ตัดสินใจซื้อรถ และแม่ก็ไม่ทำงานอีกเลย หลังจากนั้นมีผู้ชายคนนึงเข้าหาแม่ ทุกคนในระแวกหมู่บ้านรู้พฤติกรรมของผู้ชายคนนี้ว่าไม่ดี ญาติมาเตือนหรือใครเตือนแม่ไม่ฟัง ผู้ชายคนนั้นชวนแม่ไปเที่ยวโดยให้แม่เป็นคนจ่ายเงินทุกบาท ค่าน้ำมัน ค่าอาหาร เราห้ามนะคะว่าอย่าใช้เงินแบบนี้ สักวันมันจะหมด และแม่ก็เริ่มหันไปเล่นหวยรายวัน เริ่มเล่นหนักขึ้นจากวันละร้อยก็เป็นวันละพัน เงินเริ่มหมด ผู้ชายคนนั้นก็เริ่มหายจากแม่ไม่ค่อยมาหา พอเงินหมดแม่ก็กลับไปทำงาน แต่หวยยังเล่นอยู่นะคะ บางครั้งไม่มีจ่ายก็ยังซื้อต่อ จนเราเรียนจบปวช.และต่อปวสได้1ปี ตอนนั้นพ่อตกงานค่ะ และกำลังเป็นช่วงที่ต้องจ่ายค่าเทอมของเรากับน้อง เราสงสารพ่อเลยตัดสินใจออกเรียนและให้น้องได้เรียนต่อ เราก็ไปทำงานและดูแลเรื่องค่าใช้จ่ายของน้องช่วยพ่อค่ะ แต่เงินไม่ค่อยดี เราเลยลองหางานออนไลน์ คือเกี่ยวกับเกม ลูกค้าจ้างเราให้เล่นเกมให้ ได้เงินดีนะคะ เพราะลูกค้าจะเป็นวัยเด็กวัยรุ่น งานสุจริตค่ะ จนวันนึงผู้ชายคนนั้นกลับมาหาแม่เพราะต้องการเงิน แม่ยอมนำรถไปกู้เงินเพื่อเอามาให้ผู้ชายคนนี้ และไปกู้ต่อเรื่อยๆเพราะเล่นหวยด้วยค่ะ จนจำนวนเงินที่กู้เป็นหลักแสน แม่ยอมขายรถและเอาเงินไปจ่ายเจ้าหนี้ ขายจนเหลือแค่มอไซต์ เราเตือนแม่ว่าอย่ากู้อีกเลย เราขอร้องให้แม่เลิกเล่น จะได้ไม่ลำบาก และขอให้แม่เลิกกับผู้ชายคนนั้น แต่คำพูดที่ออกจากปากแม่ คือไล่เราออกจากบ้านค่ะ ด่าเราว่าอกตัญญู พ่อเลยขอส่งน้องไปอยู่กับคุณย่าและให้เรียนที่นั้นพ่อดูแลค่าใช้จ่ายเรื่องน้อง และพ่อให้เราทำงานหาเลี้ยงตัวเองค่ะ แต่ทางพ่อแม่ของแฟนเรา เป็นห่วงจึงขอให้เราไปอยู่ที่บ้านกับแฟน พ่อเราโอเคนะคะ สบายใจขึ้น ที่เราไม่ต้องอยู่คนเดียว พอไปอยู่บ้านแฟนเราก็ทำงานออนไลน์ด้านเดียวค่ะ พ่อแม่แฟนเลี้ยงดูเราด้วยค่ะ ใจดีและเอ็นดูเรา รักเราเหมือนเป็นลูกอีกคนเลยค่ะ ไม่ให้ออกไปทำงานนอกบ้าน เรารู้สึกอบอุ่นค่ะ เพราะเราครอบครัวไม่สมบุรณ์แต่เด็ก ผ่านไปหลายเดือน แม่ติดต่อเรากลับมา สิ่งแรกที่พูดกับเราคือขอเงิน บอกให้เราส่งเงินให้เดือนละหมื่น เอาเราไปเปรียบกับบ้านอื่นๆว่าส่งเงินให้พ่อแม่ แต่คือไม่พร้อมที่จะให้และไม่อยากให้เพราะแม่ติดการพนัน เพราะถ้ายิ่งให้ก็จะยิ่งขอ และจะเล่นหวยหนักกว่าเดิม พอเราไม่ให้ แม่ด่าเราว่าขี้งก รู้แบบนี้ไม่น่าให้เกิดมา xxxอย่างเดียวดีกว่า และก็โทรมาขอเรื่อยๆ เราก็บอกว่าจะให้ก็ต่อเมื่อเลิกเล่น แม่ก็ยังเล่นหวยเหมือนเดิม เล่นทุกวันๆ แม่ทำงานได้เงินมาวันนั้นก็ต้องไปจ่าย ที่เราไม่ให้ เพราะอยากให้แม่คิดค่ะ ต่อให้เป็นแม่ แต่เงินมันไม่ได้หาง่ายๆ กว่าจะได้มามันก็ลำบาก แต่บางครั้งเราให้นะคะ แต่พอให้ไปยังไม่ถึงวันเงินก็หมด จนเราตัดสินใจที่จะไม่ให้เลยค่ะ แต่แม่ก็ยังโทรมาขอทุกวัน ที่เราคิดจะจบชีวิตตัวเอง เพราะว่า เราเครียด เหนื่อยค่ะ สิ่งที่เราอยากได้ยินจากแม่ คือถามเราว่า เป็นไงบ้างลูก อยู่ยังไง อยู่ได้มั้ยสบายดีรึเปล่า เราแค่อยากให้แม่ห่วงเราหรือคิดว่าเราเป็นลูกบ้าง เราไม่เคยได้ความรักจากแม่เลย แต่ทุกครั้งที่รับโทรศัพท์ก็ได้ยินแต่เรื่องเงิน เราพยายามบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร ยังไงก็คือแม่ แต่ตอนนี้เราไม่ไหวแล้วค่ะ มันหนักเกินกว่าที่เราจะรับไหวแล้ว เราแย่มาก เราอิจฉาครอบครัวอื่นๆที่มีพ่อแม่ มีครอบครัวสมบูรณ์ พ่อแม่ที่ห่วงลูก แต่เราไม่เคยได้รับความอบอุ่นนั้นเลย เราคิดมาสักพักแล้วค่ะเรื่องนี้ ถ้าจบชีวิตตัวเอง คงดีกว่าที่ต้องมานั่งเครียดแบบนี้ เราควรทำยังไงดีค่ะ เราไม่อยากอยู่แล้วค่ะ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
อยากให้คุณเปลี่ยนมุมมองค่ะ   

หลายความเห็น เข้ามาให้กำลังใจ เพราะแคร์คุณ … เราก็แคร์ อยากให้คุณมีความสุข และล้มเลิกความคิดที่จะทำลายตัวเองลงไป

ลองนึกถึง คนที่รักคุณสิคะ

แม่ไม่รักคุณ คนเดียว เป็นข้อเท็จจริง  ที่มันเกิดขึ้นแล้ว  ยังเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้ ก็ต้องยอมรับมันค่ะ

แต่ คุณมีแฟน มีพ่อแม่แฟนที่รัก และเมตตาคุณ ใช่ไหมคะ ?

คุณมีน้อง … ที่คุณก็รักเขามากพอ กระทั่งเสียสละให้น้องได้เรียนต่อ น้องย่อมซาบซึ้งใจตรงนี้

ที่สำคัญ  พ่อคุณ รัก และส่งเสียเลี้ยงดูคุณกับน้องมาตลอด คิดถึงใจท่านบ้างนะคะ หากคุณเป็นอะไรไป ท่านจะเสียใจ
และยังมีอีกหลายๆคน จะเสียใจ และคิดถึงคุณค่ะ

กับแม่ ถ้าโทรมาด่า หรือ ขอเงิน ไม่ต้องรับสาย หรือ บล็อกเบอร์ไปก่อนก็ได้ค่ะ
รอให้สภาวะจิตใจคุณเข้มแข็งขึ้นมาก่อน ค่อยคุยกันใหม่

ความเครียด ความเจ็บช้ำ อารมณ์ร้ายๆใดๆ อย่าสะสมในใจนาน
ยิ่งไปโฟกัสมัน มันจะใหญ่โตขึ้น  จนแว้งกลับมาทำร้ายคุณ
ชี้นำความคิดร้ายๆ เช่นการทำลายตัวเองให้คุณได้

ลองดูนะคะ
หันมาใส่ใจ และคิดถึงแต่เรื่องดีๆ ทุกๆเรื่อง  ____ หลีกเลี่ยงเรื่องที่ทำให้จิตใจเศร้าหมองไปก่อน

ขอย้ำว่า ชีวิตคุณมีค่า และ ยังจะมีเรื่องดีๆรออยู่มากมายค่ะ

ทิ้งความอ่อนแอไปนะคะ หายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆไว้นะ และทุกลมหายใจจากนี้ ขอให้เกิดเป็นพลังใจ
ให้คุณสู้ไหว

ไม่เป็นไร
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่