โดยปกติแล้วผมทำธุรกิส่วนตัวเล็กๆอยู่กับแฟน ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันแทบจะทั้งวันทั้งคืน  แล้วจู่ๆมาวันหนึ่งเราทั้งสองคนก็ต้องแยกกันครับ แต่ไม่ได้เลิกกันนะครับ‼️ แม่แฟนผมเสียเค้าเลยต้องกลับไปช่วยกิจการของครอบครัว ส่วนผมคุณแม่ป่วยต้องเข้ารับการผ่าตัด ผมก็ต้องกลับบ้านไปดูแลท่านครับ ซึ่งการที่เราต้องห่างกันในครั้งนี้มันก็ไม่ได้ไกลกันขนาดนั้นนะครับ แค่ต่างอำเภอ(ผมอยู่ ตจว.นะครับ) เราก็คุยกันมั่งไม่ได้คุยกันมั่งต่างคนต่างมีหน้าที่แหละครับ ส่วนเรื่องที่คุยกันก็ทั่วไปครับถามไถ่ชีวิตสารทุกข์สุกดิบ แต่พอถามถึงเรื่องที่เราจะเจอกันอะไรยังไงดี แฟนผมเค้าตอบหนักแน่นมากครับ ว่าเค้าจะไม่มาหาผม ให้ผมเป็นฝ่ายไปหาเค้า เป็นแบบนี้อยู่ประจำครับ จนผ่านไปได้สามเดือนได้มั้งครับ⁉️ เราก็ยังคุยกันปกตินะครับ ไม่ไ้ด้เลิกกัน ต่างคนต่างไม่ได้มีคนใหม่ แล้วก็วนมาเรื่องเดิมครับที่เป็นประเด็นแล้วแฟนผมเค้าก็ตอบเหมือนเดิมครับ
(แฟน) :: พี่คงไปหาน้องไม่ได้หรอก น้องมาหาพี่สิ มีค่าน้ำมันไหม มาค้างคืนนี่ก็ได้เช้าค่อยกลับ
(ผม) :: ขอถามได้ไหมว่าทำไมพี่ถึงมาหาน้องไม่ได้
(แฟน) :: พี่ก็ต้องทำงาน ทำงานก็ต้องเหนื่อย พอเหนื่อยก็ขี้เกียดขับรถอะ แต่พี่ก็คิดถึงน้องนะ
(ผม) :: อ่าวผมก็ต้องทำงานนะพี่ ไหนจะต้องดูแลแม่อีก ผมไม่เหนื่อยกว่าพี่หรอ ทั้งงาน ทั้งดูแลคนป่วย *แล้วที่สำคัญพี่จะให้ผมขี่มอเตอร์ไซค์ไปหาพี่ ทั้งๆที่พี่ขับ series 3 หรอ 🥺
(แฟน) :: ใช่❗ก็พี่ขี้เกียดอะ
(ผม) :: แล้วถ้าผมไม่ไปหาพี่หละ⁉️
(แฟน) :: ก็ไม่เป็นไรพี่ทนได้ พี่เชื่อว่าเดี๋ยวน้องก็ทนไม่ไหว เดี๋ยวน้องก็ต้องมาหาพี่เองแหละ 555+
(ผม) :: 😥⁉️ (พอมาถึงตรงนี้ผมพูดอะไรไม่ออกเลยครับ ได้แต่ร้องไห้แล้วก็วางสายไป)

เพื่อนๆคิดว่าไงครับ
เรื่องราวมันจะดำเนินต่อไปยังไง
ผมไม่รู้เลยจะทำยังไง
จะเอายังไงต่อไปดี