สวัสดี เราชื่อเจี๊ยบ อายุ 37 ปี ปัจุบันเรามี ครอบครัว แล้ว เป็นครอบครัว ที่ สมบูรณ์ ดีทุกอย่าง
เราตามหาผู้หญิงคนนึงมานานมากเลย มากจนเราท้อแท้แล้ว เริ่มเลยและกัน ตอนเราเรียนอยู่ มัธยม 4. เราแอบชอบ ผู้หญิง คนนึง ตั้งแต่ครั้งแรก ที่เราเจอ และเรารู้สึก ไม่เหมือน กับรู้สึกกับ ผญ.คนอื่น มันเหมือนเรา รักตั้งแต่แรกที่เราเจอ มันข้ามคำว่าชอบไปเลย (แต่มันเป็นความรู้สึกข้างเดียวน่ะ)เพราะ เราก็มีคนชอบเยอะ และ เค้า ก็มีคนมาชอบเยอะ เราเลยไม่กล้าที่จะจีบเค้า แต่เราก็ไม่ได้คบใครน่ะ แต่เค้าเราก็ไม่รู้ ว่าเค้าคบใครมั้ย (พอเราโตมาเราถึงเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ คือ ถ้าเราชอบใครซักคนจริงๆบางทีเรื่องง่ายๆมันอาจยากเกินไปก็เป็นได้) เราเรียนอยู่ที่นี่ได้ประมาณ 3 เดือน ตอนเด็ก เราค่อนข้างเกเรเลยแหละ ติดเพื่อน ติดเกมส์ เราจึงออกจาก ร.ร.นี้ โดยที่ไม่ได้กระทบกระท้านไร (ด้วยเหตุผลที่ว่าครูจะมา ก้อนผม ในตอนนั้น แค่นั้นเอง) อันนี้คือเหตุผลเดียวที่ออกจาก ร.ร.นี้ คึดกลับไปแล้วคือ ก็สงสารพ่อแม่ น่ะ ที่มีลูกเกเร แต่มันก็ช่วงวัยๆนึง เท่า นั้น เริ่มจากพอผมอะออกจาก ร.ร.แล้ว แต่ผมก็ยังอยากเจอเธออยู่ เธอชื่อ ปิง ตัวเล็กๆในตอนนั้น น่าจะ สูงประมาณ 151-153 ซม.ได้ ใว้ผมหน้าม้า ผมยาวเลยบ่ามาหน่อย เธอเป็นเด็ก ตจว.แถวภาคอีสาน ที่มาอาศัยอยู่กับป้า แถวเมืองทอง เลยย้ายมาเรียนที่ ร.ร.เดียวกัน ส่วนผม ก็ย้ายมาจาก ร.ร.อื่น แต่เป็นคนพื้นที แต่เกเร ก็เลยย้ายมาเรียนที่เดียวกัน มีอยู่วันนึงผมเจอเธอเดินอยู่คนเดียวตอนช่วงหัวค่ำ ซึงแบบผมดีใจมากอ่ะเพราะไม่ได้เจอเธอนานแล้วด้วย น่าจะซัก 1 เดือนได้ เลยเข้าไปทักปิง ปิงเป็นไร คำตอบที่ได้คือ เธออะทะเลาะกับยาย เลยจะมานอนบ้านเพื่อน ผญ.อีกคนนึง แต่ด้วยไรไม่รู้ เพื่อนที่ปิงจะไปนอนด้วย แม่ของเค้าไม่อนุญาติ ปิงเลยมาเดินคนเดียวและไม่มีที่นอน วันนั้นเป็นวันศุกร์ ซึ่งวันถัดไปเธอไม่ต้องไปเรียน ผมเลยพาเธอมานั้งคุยแถวท่าเรือเพื่อหาทางออก ผมเลยไปขอแม่เพื่อนผม เพื่อขอให้เธอมานอน เพราะบ้านเพื่อนมี พี่น้องเป็น ผญ.2 คน แม่เพื่อนก็อนุญาติ โดยมีห้องว่าง1ห้องให้ปิงได้นอน ส่วนผมตอนแรกก็กะว่าจะนอนกับเพื่อนผมที่เป็น ผช.อีกห้องนึง แต่พอผมไปอยู่ห้องเพื่อนแล้ว มันทำให้ผมอดเป็นห่วงปิงไม่ได้ เพราะปิงมานอนแปลกที่ และก็ดูกังวลๆ ผมเลยไปเคาะห้องปิง แล้วบอกปิงว่า เราจะอยู่เป็นเพื่อนปิงนะ เราเห็นว่าปิงแปลกที่อ่ะ และก็แบบเหมือนจะกลัวๆด้วย ปิงก็ไม่ได้ว่าไร ปิงก็นอน ส่วนผมนั้งดู ทีวี ในห้องที่มีเราอยู่กัน 2 คน พอเริ่มดึก ประมาณว่า ปิงน่าจะหลับแล้วแหละ เธอนอนพลิกตัวไปพลิกตัวมา แล้ว แบบชุดที่เธอใส่นอน มันก็ชุดแบบ ชุดนอนอะแหละ เป็นชุด แซก กระโปรงยาวลายดอกไม้ดอกเล็กๆ ผมไปเอาที่บ้านให้ปิงเองเป็นชุดพี่สาวผม คือพอพลิกไปพลิกมา ชุดมันก็ แบบ ถกขึ้นมา ก็ประมาณ น่องบนแหละ คือแบบ ด้วยฟิวนั้น ผมบอกเลย ผมได้ตัดสินใจไม่ดีไป ในคืนนั้น จะว่าผมเลวก็เลวนะ แต่ผมไม่ได้ข่มขืนเธอนะ ผมก็แกล้งไปนอนกอดเธอ แล้วทุกอย่างมันก็ ออโต้ ไปเอง เธอไม่ได้โวยวายไร พอเช้ามา เหมือนปิงก็คงสับสนว่าทำไรลงไป ผมก็สับสนเหมือนกัน ว่าผมทำไปได้ไง ตืนเช้ามาปิงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกจาก บ้านเพื่อนผม ทันที และก็จากนั้น เธอหลบหน้าผมตลอด พอบังเอินเจอกันก็พยายามเดินหนี ผมก็ไม่รู้ดิ ว่าอาการแบบนี้ของ ผญ.คือไร อายเหรอ เกลียดเราเหรือ แต่ที่ผมมั่นใจในตัวผมมากๆเลยหลังจากผ่านคืนนั้น คือ ผมรักเธอ ผมรักเธอมาตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว ผมบอกนิดนึงนะครับ ว่า ถ้าเราย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว มือถือสำหรับวัยรุ่น มันเป็นเรื่องไกลตัวมากครับ วัยรุ่นในยุคนั้นเค้าโทรหาโทรศัพบ้านกันครับ มือถือ ยังไม่มีครับ มีแต่ แพ็คลิ้งมั้ง ผมก็เคยเห็นพี่สาวใช้ การติดต่อกัน หรือการคุยกันเป็นเรื่องยากมากครับ ผมได้แต่ไปดักรอเธอหน้า ร.ร.บ้าง ไปดักเธอ ตามห้างที่กลุ่มเพื่อน ม.4 ชอบไปบ้าง แต่เมื่อเจอปิง ปิงก็เดินหนี ไม่คุย ไม่อะไรเลย เหมือนคนไม่รู้จักกัน แต่บอกก่อนนะครับ ว่าเพื่อนๆ ไม่มีใครรู้เลย ว่าเรามีไรกัน พอผมตามเธอได้ประมาณ 1 เดือน ผมก็เลิกตาม เหตุผล อะเหรอ เพราะผมท้อแหละ ว่าเค้าไม่ได้รักเรา เราทำปิงรำบากใจอยู่นะ ผมเลยถอยออกมา ณ.ตอนนั้น แต่ก็ยังถามข่าวจากเพื่อนในกลุ่มตลอดว่าเธอเป็นไงคบใครมั้ย สบายดีมั้ย แต่แค่ไม่กล้าไปเจอแล้ว บางทีการตื้อก็ไม่ได้ชนะทุกอย่างนะ พอเปิดภาคเรืยนที่ 2 ปิง ไม่ได้มา ร.ร.อีกเลย เธอหายไปเลย เพื่อนในห้องไม่มีใครรู้เลยว่าเธอไปไหน เพื่อนสนิทปิงบอกว่า รู้แต่ว่าปิงย้ายกลับไปเรียนที่บ้านเกิด และ ตั้งแต่นั้น ผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย ผมก็ตามหาเธอตลอด จนทุกวันนี้ ก็ 20 ปี แล้ว ผมไม่รู้เลยว่า เธอไปอยู่ที่ไหน สบายดีมั้ย ยังจำผมได้มั้ย ที่ผมตามหาเธอ ไม่ได้อยากกลับไปรักหรือใช้ชีวิตที่เหลือกับเธอ แต่ผมแค่อยากบอกขอโทษเธอในคืนนั้น ที่ผมทำตัวแบบนั้น แต่ผมก็ทำไปด้วยความรัก จริงๆ แต่แค่มันไม่ถูกต้อง เพราะ เค้าไม่ได้รักผมเหมือนที่ผมรักเค้า ผมแค่อยากตามหาเธอ อยากขอโทษ อยากช่วยเหลือเธอ เท่าที่ผมจะช่วยได้ ผมคึดไปต่างๆนาๆ ว่าแบบปิงท้องมั้ย หรือปิงท้อง เธอเลยต้องกลับไปเรียนที่บ้านเกิด คือคึดไปเยอะมากอ่ะ แล้วถ้าเธอท้อง แล้วลูกจะอยากเจอเรามั้ย ตอนนั้นเราเกเร เรายอมรับนะ แต่เราไม่ได้เจ้าชู้นะ ทำไมปิงถึงไม่ชอบเราบ้าง ทำไมไม่ให้โอกาส เราบ้าง เราไม่รู้ไรเกี่ยวกับเธอเลย วันนี้เธอเป็นยังไงบ้าง เธอมีครอบครัวแล้วหรือยัง มีลูกหรือยัง แฟนเธอจะดีกับเธอมั้ย มีใครรังแกเธอมั้ย บางทีเราก็ไม่เข้าใจตัวเองนะ ว่าทำไมเราต้องรักเธอมากขนาดนี้ ทั้งที่เรา
ไม่เคยคบกันเลย ไม่เคยมีโมเม้นหวานๆเลย มีแต่เราที่แอบชอบ และรักอยู่ฝ่ายเดี่ยว เราชอบคึดว่าเธออยู่ ขอนแก่น เพราะถือชื่อ ปิง เราคึดว่าพ่อแม่เธอคงตั้งให้เพราะว่าขอยแก่นมี แม่น้ำปิง เราตามหาเธอจากเพื่อนเก่าๆที่เรียนด้วยกันตอนนั้น ทุกคนที่เรา จำได้ แต่ด้วยว่า เธอเรียนไม่กี่เดือน เลยไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องเธอมากนัก ผมไม่รู้จะตามหาเธอยังไงแล้ว เลยอยากให้ พี่ๆในพันทิพย์ ช่วยหน่อย ผมขอแค่ได้เจอเธอแค่ครั้งเดียวก็พอ.....
ถ้าปิงได้เห็นกระทู้นี้
เราขอโทษนะ เราไม่ได้อยากที่จะเจอเธอ เพื่อขอความรักหรือไปยุ้งกับครอบครับเธอเราแค่อยากขอโทษ เราแค่อยากรู้ว่าเธอสบายดี เราแค่อยากรู้ว่าเธอ สบายดี มีชีวิตที่ดีหรือเปล่า ตอนนี้เธออยู่ไหน เราแค่ไม่อยากฟังเพลงเศร้าแล้ว เราฟังแล้วเราคึดถึงเธอทุกครั้งเลย บางทีเธออาจลืมเราไปแล้วโว้ย แต่เรา
ลืมไม่ได้ว่ะ เรารู้สึกว่าเรา
มีครอบครัวแล้วมีลูกแล้ว มีการงานที่ดีแล้ว แต่เหมือนเรา ยังขาดสิ่งๆนึงอยู่ตลอด เราก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน ทั้งๆที่ตอนนี้เราก็รัก ภรรยา และ ลูกเรา มาก แต่ทำไมเราเลิกคึดถึงปิงไม่ได้......ถ้าปิงเห็นกระทู้นี้ สงสารเราเหอะ แค่คุยกันก็พอ เราต้องการแค่นั้น ตอนนี้ปิงก็น่าจะ 36 แล้วดิเพราะเราโตกว่าปิง 1 ปี โตแล้ว เป็นผู้ใหญ่แล้วดิ
เรารอได้เสมอนะ.....
ผมตามหาเธอมา 20 ปี แล้ว ผมจะได้เจอเธอมั้ย?
เราตามหาผู้หญิงคนนึงมานานมากเลย มากจนเราท้อแท้แล้ว เริ่มเลยและกัน ตอนเราเรียนอยู่ มัธยม 4. เราแอบชอบ ผู้หญิง คนนึง ตั้งแต่ครั้งแรก ที่เราเจอ และเรารู้สึก ไม่เหมือน กับรู้สึกกับ ผญ.คนอื่น มันเหมือนเรา รักตั้งแต่แรกที่เราเจอ มันข้ามคำว่าชอบไปเลย (แต่มันเป็นความรู้สึกข้างเดียวน่ะ)เพราะ เราก็มีคนชอบเยอะ และ เค้า ก็มีคนมาชอบเยอะ เราเลยไม่กล้าที่จะจีบเค้า แต่เราก็ไม่ได้คบใครน่ะ แต่เค้าเราก็ไม่รู้ ว่าเค้าคบใครมั้ย (พอเราโตมาเราถึงเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ คือ ถ้าเราชอบใครซักคนจริงๆบางทีเรื่องง่ายๆมันอาจยากเกินไปก็เป็นได้) เราเรียนอยู่ที่นี่ได้ประมาณ 3 เดือน ตอนเด็ก เราค่อนข้างเกเรเลยแหละ ติดเพื่อน ติดเกมส์ เราจึงออกจาก ร.ร.นี้ โดยที่ไม่ได้กระทบกระท้านไร (ด้วยเหตุผลที่ว่าครูจะมา ก้อนผม ในตอนนั้น แค่นั้นเอง) อันนี้คือเหตุผลเดียวที่ออกจาก ร.ร.นี้ คึดกลับไปแล้วคือ ก็สงสารพ่อแม่ น่ะ ที่มีลูกเกเร แต่มันก็ช่วงวัยๆนึง เท่า นั้น เริ่มจากพอผมอะออกจาก ร.ร.แล้ว แต่ผมก็ยังอยากเจอเธออยู่ เธอชื่อ ปิง ตัวเล็กๆในตอนนั้น น่าจะ สูงประมาณ 151-153 ซม.ได้ ใว้ผมหน้าม้า ผมยาวเลยบ่ามาหน่อย เธอเป็นเด็ก ตจว.แถวภาคอีสาน ที่มาอาศัยอยู่กับป้า แถวเมืองทอง เลยย้ายมาเรียนที่ ร.ร.เดียวกัน ส่วนผม ก็ย้ายมาจาก ร.ร.อื่น แต่เป็นคนพื้นที แต่เกเร ก็เลยย้ายมาเรียนที่เดียวกัน มีอยู่วันนึงผมเจอเธอเดินอยู่คนเดียวตอนช่วงหัวค่ำ ซึงแบบผมดีใจมากอ่ะเพราะไม่ได้เจอเธอนานแล้วด้วย น่าจะซัก 1 เดือนได้ เลยเข้าไปทักปิง ปิงเป็นไร คำตอบที่ได้คือ เธออะทะเลาะกับยาย เลยจะมานอนบ้านเพื่อน ผญ.อีกคนนึง แต่ด้วยไรไม่รู้ เพื่อนที่ปิงจะไปนอนด้วย แม่ของเค้าไม่อนุญาติ ปิงเลยมาเดินคนเดียวและไม่มีที่นอน วันนั้นเป็นวันศุกร์ ซึ่งวันถัดไปเธอไม่ต้องไปเรียน ผมเลยพาเธอมานั้งคุยแถวท่าเรือเพื่อหาทางออก ผมเลยไปขอแม่เพื่อนผม เพื่อขอให้เธอมานอน เพราะบ้านเพื่อนมี พี่น้องเป็น ผญ.2 คน แม่เพื่อนก็อนุญาติ โดยมีห้องว่าง1ห้องให้ปิงได้นอน ส่วนผมตอนแรกก็กะว่าจะนอนกับเพื่อนผมที่เป็น ผช.อีกห้องนึง แต่พอผมไปอยู่ห้องเพื่อนแล้ว มันทำให้ผมอดเป็นห่วงปิงไม่ได้ เพราะปิงมานอนแปลกที่ และก็ดูกังวลๆ ผมเลยไปเคาะห้องปิง แล้วบอกปิงว่า เราจะอยู่เป็นเพื่อนปิงนะ เราเห็นว่าปิงแปลกที่อ่ะ และก็แบบเหมือนจะกลัวๆด้วย ปิงก็ไม่ได้ว่าไร ปิงก็นอน ส่วนผมนั้งดู ทีวี ในห้องที่มีเราอยู่กัน 2 คน พอเริ่มดึก ประมาณว่า ปิงน่าจะหลับแล้วแหละ เธอนอนพลิกตัวไปพลิกตัวมา แล้ว แบบชุดที่เธอใส่นอน มันก็ชุดแบบ ชุดนอนอะแหละ เป็นชุด แซก กระโปรงยาวลายดอกไม้ดอกเล็กๆ ผมไปเอาที่บ้านให้ปิงเองเป็นชุดพี่สาวผม คือพอพลิกไปพลิกมา ชุดมันก็ แบบ ถกขึ้นมา ก็ประมาณ น่องบนแหละ คือแบบ ด้วยฟิวนั้น ผมบอกเลย ผมได้ตัดสินใจไม่ดีไป ในคืนนั้น จะว่าผมเลวก็เลวนะ แต่ผมไม่ได้ข่มขืนเธอนะ ผมก็แกล้งไปนอนกอดเธอ แล้วทุกอย่างมันก็ ออโต้ ไปเอง เธอไม่ได้โวยวายไร พอเช้ามา เหมือนปิงก็คงสับสนว่าทำไรลงไป ผมก็สับสนเหมือนกัน ว่าผมทำไปได้ไง ตืนเช้ามาปิงรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วออกจาก บ้านเพื่อนผม ทันที และก็จากนั้น เธอหลบหน้าผมตลอด พอบังเอินเจอกันก็พยายามเดินหนี ผมก็ไม่รู้ดิ ว่าอาการแบบนี้ของ ผญ.คือไร อายเหรอ เกลียดเราเหรือ แต่ที่ผมมั่นใจในตัวผมมากๆเลยหลังจากผ่านคืนนั้น คือ ผมรักเธอ ผมรักเธอมาตั้งแต่เจอครั้งแรกแล้ว ผมบอกนิดนึงนะครับ ว่า ถ้าเราย้อนกลับไปเมื่อ 20 ปีที่แล้ว มือถือสำหรับวัยรุ่น มันเป็นเรื่องไกลตัวมากครับ วัยรุ่นในยุคนั้นเค้าโทรหาโทรศัพบ้านกันครับ มือถือ ยังไม่มีครับ มีแต่ แพ็คลิ้งมั้ง ผมก็เคยเห็นพี่สาวใช้ การติดต่อกัน หรือการคุยกันเป็นเรื่องยากมากครับ ผมได้แต่ไปดักรอเธอหน้า ร.ร.บ้าง ไปดักเธอ ตามห้างที่กลุ่มเพื่อน ม.4 ชอบไปบ้าง แต่เมื่อเจอปิง ปิงก็เดินหนี ไม่คุย ไม่อะไรเลย เหมือนคนไม่รู้จักกัน แต่บอกก่อนนะครับ ว่าเพื่อนๆ ไม่มีใครรู้เลย ว่าเรามีไรกัน พอผมตามเธอได้ประมาณ 1 เดือน ผมก็เลิกตาม เหตุผล อะเหรอ เพราะผมท้อแหละ ว่าเค้าไม่ได้รักเรา เราทำปิงรำบากใจอยู่นะ ผมเลยถอยออกมา ณ.ตอนนั้น แต่ก็ยังถามข่าวจากเพื่อนในกลุ่มตลอดว่าเธอเป็นไงคบใครมั้ย สบายดีมั้ย แต่แค่ไม่กล้าไปเจอแล้ว บางทีการตื้อก็ไม่ได้ชนะทุกอย่างนะ พอเปิดภาคเรืยนที่ 2 ปิง ไม่ได้มา ร.ร.อีกเลย เธอหายไปเลย เพื่อนในห้องไม่มีใครรู้เลยว่าเธอไปไหน เพื่อนสนิทปิงบอกว่า รู้แต่ว่าปิงย้ายกลับไปเรียนที่บ้านเกิด และ ตั้งแต่นั้น ผมก็ไม่ได้เจอเธออีกเลย ผมก็ตามหาเธอตลอด จนทุกวันนี้ ก็ 20 ปี แล้ว ผมไม่รู้เลยว่า เธอไปอยู่ที่ไหน สบายดีมั้ย ยังจำผมได้มั้ย ที่ผมตามหาเธอ ไม่ได้อยากกลับไปรักหรือใช้ชีวิตที่เหลือกับเธอ แต่ผมแค่อยากบอกขอโทษเธอในคืนนั้น ที่ผมทำตัวแบบนั้น แต่ผมก็ทำไปด้วยความรัก จริงๆ แต่แค่มันไม่ถูกต้อง เพราะ เค้าไม่ได้รักผมเหมือนที่ผมรักเค้า ผมแค่อยากตามหาเธอ อยากขอโทษ อยากช่วยเหลือเธอ เท่าที่ผมจะช่วยได้ ผมคึดไปต่างๆนาๆ ว่าแบบปิงท้องมั้ย หรือปิงท้อง เธอเลยต้องกลับไปเรียนที่บ้านเกิด คือคึดไปเยอะมากอ่ะ แล้วถ้าเธอท้อง แล้วลูกจะอยากเจอเรามั้ย ตอนนั้นเราเกเร เรายอมรับนะ แต่เราไม่ได้เจ้าชู้นะ ทำไมปิงถึงไม่ชอบเราบ้าง ทำไมไม่ให้โอกาส เราบ้าง เราไม่รู้ไรเกี่ยวกับเธอเลย วันนี้เธอเป็นยังไงบ้าง เธอมีครอบครัวแล้วหรือยัง มีลูกหรือยัง แฟนเธอจะดีกับเธอมั้ย มีใครรังแกเธอมั้ย บางทีเราก็ไม่เข้าใจตัวเองนะ ว่าทำไมเราต้องรักเธอมากขนาดนี้ ทั้งที่เรา
ถ้าปิงได้เห็นกระทู้นี้
เราขอโทษนะ เราไม่ได้อยากที่จะเจอเธอ เพื่อขอความรักหรือไปยุ้งกับครอบครับเธอเราแค่อยากขอโทษ เราแค่อยากรู้ว่าเธอสบายดี เราแค่อยากรู้ว่าเธอ สบายดี มีชีวิตที่ดีหรือเปล่า ตอนนี้เธออยู่ไหน เราแค่ไม่อยากฟังเพลงเศร้าแล้ว เราฟังแล้วเราคึดถึงเธอทุกครั้งเลย บางทีเธออาจลืมเราไปแล้วโว้ย แต่เรา
เรารอได้เสมอนะ.....