คำถามเหมือนะตอบง่าย ก็แค่ ไปถ่ายรูป แต่อย่าลืมสิครับว่าถ้าถ่ายรูปไม่เป็น รูปที่ออกมาให้คุณนึกภาพตัวเอง อายุ 14 ที่กำลังเห่อกล้องมือถือแล้วถ่ายอะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้เท่เลยสักนิด ดูไม่เป็นมิตรกว่าที่ควรจะเป็น การถ่าย close up ตัวคนเดียว ถ้าไม่สวยจริงไม่หล่อจริง ฝันไปเลยครับ มันจะทรงอย่าง BAD ยังไงเราก็ธรรมดา ไม่แย่ไม่ว้าวมาก

ปกติผมทำอะไรผมทำจริงผมไม่ใช่พวกขี้โม้แล้วก็อยู่กับคำว่า loser ยอมแพ้ ไปหมดทำหมด แต่ตอนนี้พักแปป มันก็เหนื่อย การทำอะไรที่ฝืนปกติไปถ้ายังไม่ชินมันก็เหนื่อย แค่พักไม่ก็พอใจสักจุดก่อนค่อยๆไต่ระดับ พอได้ออกไปดูโลกเยอะๆบ่อยๆ กินข้าวตามห้าง มีทติ้งบลาๆ กับเพื่อน กับบริษัท และ ไปคนเดียวโง่ๆนี่หละ นั่งโต๊ะเล็กๆสั่งพอดีตัวนั่งเหม่อ ปล่อยบอทบ่นชีวิตในหัวสมองทำงานมาเต็มที่ก็ต้องพักด้วย

ใช้เวลาเก็บตัวรักษาตัว ปั้นโปรไฟล์ตัวเองให้ดูมีภูมิฐานมีคุณภาพชีวิตดีแทบตาย สุดท้ายมาตายที่ด่าน "ถ่ายรูป" คือเราปรับปรุงตัวปรับลุคปรับมาเยอะแล้ว แต่พอเราตัวเรา มันเหมือนคนไม่เชื่อว่า คนแบบนี้มันตัวจริงหรอวะ หลบเมีย แอค 2 พวกจิตๆเบียวๆเปล่า ผู้หญิงคิดเยอะมากเทียบกับผู้ชายเพราะเขาต้องดูก่อนว่ามันมาหลอกฟันหรือเปล่า แต่เอาจริงๆ ถ้านัดเดทเจอกันที่ห้าง คุณจะโดนปล้ำยังไง ถ้าแยกย้ายกันกลับรถไฟฟ้าก็ไม่เก็ทเหมือนกัน 555 จะกลัวทำไม นอกจากตกใจเพราะไม่ตรงปกเพราะฟิลเตอร์มากกว่า

จริงๆจะโดนชมว่าดูดีกว่าในรูปบ่อย เพราะรูปใช้ในแอปหาคู่ถ่ายเองเชี้ยกว่าเยอะ ไม่เถียงในจุดนี้ 555 ไม่มี app ถ่ายรูปหรืออะไรเลยในมือถือ ถ่ายคือกล้องสด กล้อง iphone ฟิลเตอร์ IG อะไรไม่ใช้ ไม่เอา ไม่ชอบอะมันเหมือนเราพยายามหลอกลวงพยายามปรุงแต่ง ถ้าเขาเจอเราแล้วเขาด่าว่าไม่ตรงปกนี่หยาบมากแน่นอน ผมคิดเงี้ย

แล้วเป็นคนที่เกลียดฝูงมนุษย์ที่แย่งกันใช้ชีวิตมากๆ ใช้ชีวิต WFH,Work from anywhere มา 2 ปีกว่าจะ 3 ปี แล้วครับ ตลอดไปเรื่อยๆด้วยเพราะอยากได้ชีวิตแบบนี้ก็ไปลงมือทำให้ได้ ชีวิตแบบนี้ดีกว่าทุกแบบชิวและชิน ไม่วุ่นวายเลย ตื่นมาหิวก็สั่งไม่ก็ทำอะไรกิน เดินแปลงฟัน ไม่ต้องสนมือถือ ไม่ต้องสนโซเชียล ใส่หูฟังบูลทูธ เขย่าแก้วเวย์โปรตีน ฟังประชุมเช้า ดื่มกินล้างหน้าล้างตารอไป ไปวิ่งรออยู่ฟิตเนสพอถึงคิวเราก็กดเปิดไมค์แล้วรายงานเสร็จ พอทำอะไรนั่นนี่เสร็จก็นั่งทำงานได้เลย WLB ที่แท้จริงทำได้แล้วมันดีย์งี้แหละ มันไม่ต้องขวนขวายทำอะไรเลย มีแต่ดีขึ้นแล้วก็ดีขึ้น ยังคิดอยู่ทุกวันเลยว่า ทำไมผมต้องออกไปดิ้นรนสู้ชีวิตด้วยหรอ วันนี้จำเป็นต้องออกไปนั่งหาร้านชิวๆสักร้านจริงๆหรอ ก็ไปแค่สักที่เบื่อๆเซงๆ หาไรทำ

คือถ้ามองแต่รูปไม่มีทางรู้ชีวิตพื้นฐานได้เลยจริงๆคนละเรื่องกันเลย หนังไม่ตรงปก ขนาดเพื่อนก็ยังไม่เคยเห็นชีวิตจริงๆเลย รู้จักกันแค่ในจอเกมส์และกินบุฟเฟ่ กับหาคนคบหานี่แล้วใหญ่เลยครับ

คนมีตังมีฐานะเวลาลงรูปอะไรก็เชื่อมากไม่ได้เหมือนกัน ผมก็ทำเหมือนที่เขาแนะนำ เรามีชีวิตดีไม่จำเป็นต้องอวดใครมันไม่จำเป็นหลอก มันก็แค่เอาไว้ใช้บางเหตุการ์ณในชีวิต ไม่ใช่ตลอดทั้งชีวิต แต่ชีวิตบ้านๆเขานี่มีรถขับสบายๆ บ้านเดี่ยวอยู่กรุงเทพงี้ ธรรมดาของเขาแต่คุณภาพชีวิตคนละเกรด

แล้วมันคงไม่ได้ผีบ้า ใส่เสื้อผ้าแบบเต็มยศ ชุดไปทำงาน ชุดไปเที่ยว มาเพื่อ นั่งอยู่ห้องเฉยๆหลอกครับ 555 จริงไหม คุณแต่งหน้าอยู่บ้านด้วยหรอนอกจากเขียนคิ้วให้ไปหน้าปากซอยแล้วดูรอดชีวิต

ดังนั้นถ้าผมออกไปไหน ผมจะไปตัวคนเดียวแบบ ไร้เพื่อนเลย ให้นึกถึง jonh wick ได้เลยผมชอบชีวิตแบบนักแสดงนั่นแหละทั้งในหนังและบท ถ้าผมอยากไปผมก็จะไปเลยไม่ชวน ไม่รอความเรื่องเยอะ คนนั้นติดอันนี้ คนนี้ไม่ได้ ร้านนี้ไม่เอา ต้องแบบนั้นแบบนี้ เรื่องมาก ผมไปคนเดียวนี่หละ ถ้ามีโต๊ะเล็กๆ นั่งหน้าเคาท์เตอร์ฟังเพลงได้