4ปีกว่าที่คบกับแฟนคนนี้ เธอทำงานอยู่ต่างอำเภอ ระยะทางค่อนข้างไกล ปีแรกไม่มีปัญหาอะไรด้วยการที่ผมเช่าบ้านอยู่ในตัวเมือง ทำให้เรามีพื้นที่ที่จะใช้เวลาส่วนตัวร่วมกันค่อนข้างเยอะ 
ปีที่2 โควิดระบาดหนัก ผมกลับมาอยู่บ้านตัวเองที่ไกลจากตัวเมืองนิดหน่อยแต่ก็สามารถไปหาแฟนในตัวเมืองเวลาแฟนกลับมาบ้านได้
ทำให้เจอกันน้อยลง แต่ก็ชดเชยด้วยการที่ผมไปหาเธอที่ต่างอำเภอแทน เวลาเธอกลับมาบ้านก็ไปเปิดห้องอยู่ด้วยกัน
ปีที่3 มีผมไปหาเธอบ้าง ไปเปิดห้องเวลาเธอกลับมาบ้านบ้างเพื่อใช้เวลาอยู่ด้วยกัน แต่จำนวนครั้งก็น้อยลงมากๆ
จนมาปีที่4 ห้องที่เธอพักอาศัยที่ทำงานมีรูมเมทมาอาศัยอยู่ด้วยทำให้ผมไปหาเธอค่อนข้างลำบาก เพราะปีนี้ผมติดเรียนและค่าใช้จ่ายในการเปิดห้องโรงแรมก็ค่อนข้างสูง เพราะถ้าไปก็ค้าง2-3วัน เธอกลับมาบ้านเธอก็ต้องการให้ผมไปหา เราไปกินข้าว ดูหนังกันปกติ แต่ปีนี้ผมเคยขอไปเปิดห้องเธอก็ปฏิเสธหลายรอบ เธอต้องการให้ผมเก็บเงินไว้ใช้ทำอย่างอื่นมากกว่า เราเลยไม่ได้มีอะไรกันเลยช่วงนี้ เธอกลับมาบ้านทุกเดือน เดือนล้ะ4-5วัน แต่ไม่มีเรื่องอย่างว่ากันเลย ทำให้ผมรู้สึกอัดอั้นมาก ส่วนตัวเป็นคนที่ความต้องการสูงอยู่แล้ว 3ครั้งล่าสุดที่เรามี พสพ กันก็คือ ปลายปี64 กลางปี65 และท้ายปี65 ผมไม่รู้จะแก้ปัญหานี้ยังไง เปิดใจคุยกับเค้า กลัวเค้าจะไม่เข้าใจเรา กลัวจะคิดว่าเราหมกมุ่น (ซึ่งก็หมกมุ่นจริงๆแหละ😂) เคยคุยกันเธอบอกว่าเธอทำงานหนักบางครั้งเลยไม่มีอารมณ์ ผมควรทำยังไงดีครับ (แฟนผมอายุ25 ส่วนผม23)