เรื่องนี้จะยาวมากๆ แต่อยากระบายเรื่องในใจบ้าง
- ผมอายุ 24 ตอนนี้ทำงานเป็นถึงระดับหัวหน้า กะ
- ยังไม่ผ่านเกณฑ์ทหาร (แต่จะเกณฑ์ปีนี้จะใบดำใบแดงค่อยว่ากัน)
- เรียนป.ตรีแต่ยังไม่จบเพราะยังสอบภาษาไม่ผ่าน
- ตั้งแต่เกิดยังไม่มีบ้านเป็นของตัวเอง อยู่กับพ่อแม่ที่อาศัยบ้านพักสวัสดิการของโรงงานอยู่จนถึงปัจจุบัน
- เราถูกฝากฝังจากพ่อแม่ว่าให้สร้างบ้านแล้วท่านจะขออาศัยอยู่ด้วย
- พ่อขอให้เราเซ็นสัญญากู้ร่วมกันเพื่อนำเงินมาซื้อที่ดินสร้างบ้าน
- สถานะการณ์ครอบครัวปัจจุบัน แตกแยกเพียงเพราะเราได้ห้องพักสวัสดิการโรงงานแล้วต้องการแยกออกมาอยู่กับแฟนด้วยเหตุผลที่บางอยู่มันไม่สะดวก
- พ่อแม่ด่าทอเรา หาว่าเราทอดทิ้ง เนรคุณ ไม่เป็นที่พึ่งพาให้ท่าน


ในมุมมองของคนอ่านไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง แต่ความรู้สึกและความคิดผมพังมากๆ ไม่รู้ว่าจะทำยังไง ทหารก็ยังไม่ได้เกณฑ์ เรียนก็ยังไม่จบ มีงานก็ได้รับภาระให้สร้างบ้าน ความรู้สึกเหมือนผมแทบไม่มีทางเลือกในชีวิตเลย บางสิ่งบางอย่างผมก็อยากทำ แต่ก็เหมือนโดนวางหมากไว้ว่าต้องทำแบบนี้นะเพราะพ่อแม่ฝากฝัง

แล้วปัจจุบันแค่ผมย้ายออกมาจากห้องพักของพ่อแม่ แยกมาอยู่กับแฟนเพื่อสร้างครอบครัวของผมเอง ก็กลับโดนการด่าทอ มันอึดอัดไปหมด จนคิดไม่ตกเลย บางวันก็รู้สึกเหมือนผมมีชีวิตอยู่เพื่ออะไร เพราะสนองความต้องการพ่อแม่หรอ หรือชีวิตผมมันต้องเป็นไปตามแผนที่พ่อแม่วางไว้ตลอด