คือไม่ทราบจริงๆว่าสิ่งที่ตัวเองรู้สึกมันคือความรักหรอความชอบความหลงหรืออะไร การที่เรามีความรู้สึกให้คนๆนึงเราอยากอยู่ใกล้ๆเขาไม่ต้องใกล้มากก็ได้ขอแค่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาก็พอ อยากเห็นเขามีความสุข อยากเข้าไปในชีวิตเขาเวลาที่เขาไม่มีใคร แต่พอจะเข้าไปจริงๆเป็นเขาเองที่ไม่ยอมให้เราเข้าไป ยอมรับนะว่าคนคนนั้นเขายังเด็กเขายังไม่ได้จริงเรื่องแบบนี้มาก เป็นเราเองที่จริงจังไปคนเดียว หรือจริงๆเขาก็จริงจังแต่การจริงจังของเขาเราไม่ได้มองเห็นมัน? แต่หลังจากที่เขาบอกไม่ให้เราคุยกันอีกเขาก็มีแฟนแล้วบล็อกเรา5555 เจ็บนะแต่ไม่ร้องไห้ตอนนี้จริงๆก็ผ่านมานานมากแล้วจนเขาเลิกกับแฟนเขาไปเรียบร้อยแล้ว แต่เราก็ยังส่องเขาทีกช่องทางที่จะส่องได้ เราเองก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร ตัดเขาออกได้มั้ยถามตัวเองตลอดแต่ในใจกับในความคิดทุกๆอย่างมันก็ยังมีเขาอยู่ เราไม่รู้เราเอาใจไปผูกกับเขาเกินไปรึป่าว สรุปแล้วเรารักเขาหรือแค่ชอบหรอหลงเขาเรายังไม่รู้เลย แต่ถ้าถามว่าอยากกลับไปหาเขามั้ยตอบเลยว่าไม่5555เพราะไม่อยากเจ็บปวด ขออยู่ตรงนี้ดีกว่ามองดูการเติบโตของเขาแบบนี้แหละดีที่สุดแล้ว สรุปแล้วเรารักเขาจริงๆมั้ยเนี่ย555555 สับสนแฮะ แต่จริงๆมันอาจจะไม่ได้สับสนมากหรอกถ้ามันไม่ได้มีอีกคนที่เราเองก็มีความรู้สึกแบบนี้ให้แต่คนคนนี้เป็นเพื่อนที่เล่นกันถึงเนื้อถึงตัวไม่ว่าจะจูบกันหอมแก้มกันกอดกันเดินไปไหนมาไหนจับมือกันอยากจูบกันตอนไหนก็จูบกันตอนนั้นจูบแบบไม่ทันตั้งตัวก็มี เอาจริงๆคนคนนี้เป็นคนเดียวที่เรายอมให้จูบได้เพื่อนคนอื่นทำไม่ได้นะขนลุก5555พูดง่ายๆเพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนฟิวแฟนเลยแหละ เราก็หวงนะเวลาเขาไปจับมือคนอื่นหรือคนอื่นมาแตะต้องตัวของเขา ขอจีบ คนอื่นบอกชอบอะไรแบบนี้ แต่เวลาเศร้าๆไม่ได้คิดถึงเพื่อนคนนี้นะจะคิดถึงแต่น้องคนแรกที่พูดไป เราไม่รู้ว่าเราชอบน้องหรือชอบเพื่อน หรือเราชอบเพื่อนแล้วรักน้อง มันทำให้สับสนมากๆเลยหล่ะ

---