จรกประสบการณ์จริงของตัวหนูเองหนูเคยทะเลาะกับพ่อซึ้งเขาพูดใส่อารมณ์และด่าหนูตลอดในบางเรื่องที่หนูมองว่าตัวเองผิดหนูยอมรับตลอดและพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไขแต่พ่อของหนูเขาใช้อารมณ์ในการพูดคุยโต้ตอบตลอดจนทำให้หนูสึกเป็นที่น่ารำคาญของเขาเพราะเขาไม่มองสิ่งที่ตัวเองกระทำเลยหนูเลยเปลี่ยนความคิดใหม่ว่าพูดแย่มาแย่ใส่กลับหลังจากนั้นเขาว่าอะไรหนูหนูตอบกลับว่ารำคาญโดยอารมณ์โมโหตลอดจนเขารู้สึกแย่และด่าหนูเมื่อหนูว่ากลับแม่ของหนูได้บอกว่าพวกกูเป็นพ่อแม่ทำไมจะพูดใส่ไม่ได้หนูเลยถามว่าแล้วทำไมหนูพูดแย่ๆใส่บ้างไม่ได้เพราะไม่ใข่แค่เผู้ใหญ่ที่มีความรู้สึกเด็กและทุกๆคนมีความรู้สึกแต่กลับเลือกที่จะทำลายความรู้สึกคนอื่นก่อนและมองว่าเขานั้นไม่มีค่า หลังจากนั้นก็หนูบอกแม่ว่าแม่เด็กไม่มีความรู้สึกเหมือนกันหล่อแม่ตอบว่าเพราะพ่อแม่อ่ะทำไมกูจะพูดไม่ได้หนูเลยตอบว่าแปลว่าเด็กก็ต้องอดทนรับความรู้สึกนี้ไว้หรอนี่หรอความคิดผู้ใหญ่หนูมองว่ามันแย่มากจริงๆ
ทำไมชีวิตของเด็กถึงไม่มีค่าพอที่ผู้ใหญ่บางคนจะมองเห็น?