มีลูกตอนอายุ 40 ไม่ใช่เรื่องดีค่ะ โดยธรรมชาติของสัตว์โลกทุกชนิดจะมีช่วงวัยเจริญพันธุ์ คงจะมีเเต่มนุษย์นี่เเหละค่ะ ที่มักจะทำอะไรเหนือกฏธรรมชาติ ซึ่งมันจะมีผลเสียมากกว่าผลดีค่ะ

มนุษย์วัยสี่สิบนั้นร่างกายไม่เหมือนเดิมเเล้ว ร่างกายมนุษย์เราเริ่มโรยลาตั้งเเต่เข้าเลขสามเเล้วค่ะ คือเราพ้นวัยเติบโตอย่างเต็มที่มาเเล้ว ส่วนไหนที่มันผุพัง มันสร้างขึ้นมาใหม่ไม่ได้ ร่างกายเรานับถอยหลัง เหมือนดอกไม้ที่เเบ่งบานอย่างเต็มที่ไปเเล้ว เเละกำลังโรยลา เมื่อต้องเสียเลือด จะเสื่อมโทรมได้เร็วกว่าค่ะ

ในส่วนของสภาพจิตใจ กว่าลูกจะบรรลุนิติภาวะ อายุคุณก็เข้าวัยเกษียณเเล้ว พูดคุยกันคนละภาษา ความเชื่อต่างกัน เติบโตมาในสังคมที่เเตกต่างกัน ครอบครัวที่พ่อเเม่ลูกวัยต่างกันมากๆมักจะไม่ค่อยพูดคุยกัน เพราะคุยกันคนละเรื่อง ซ้ำบางครอบครัวพ่อเเม่เริ่มเจ็บป่วย เเทนที่ลูกจะได้โบยบินไปใช้ชีวิตของตัวเอง ก็ต้องหยุดเอาไว้ก่อน เพื่อดูเเลบุพการี ทางเลือกของชีวิตเค้าจะน้อยลง ยกตัวอย่างนะคะ ลูกได้ไปทำงานต่างประเทศ พ่อเเม่เริ่มเจ็บป่วย เเละยิ่งถ้าเป็นลูกคนเดียว เค้าควรจะตัดสินใจยังไงค่ะ ปัญหาเหล่านี้เกิดขึ้นจริงในสังคมเราค่ะ คนข้างบ้านเราหลายคนครองตัวเป็นสาวเเก่ก็เพราะเหตุผลนี้เเหละค่ะ

มนุษย์เราหลังพ้นวัยสร้างตัว หลังพ้นวัยมั่นคงเเล้ว ควรเข้าวัยเก็บเพื่อวัยเกษียณ เอาเงินเย็นไปลงทุนเพื่อเตรียมตัวเเก่ ไม่ใช่เอาไปเป็นค่าเทอมลูก ลุงข้างบ้านต้องมาทำงานต่างประเทศหลังวัยเกษียณเพียงเพราะยังต้องส่งลูกเรียน ปัจจุบันลูกเรียนจบเเล้วก็จริง เเต่ตัวเเกเองก็เลยเจ็ดสิบเข้าไปเเล้ว ยังอาศัยอยู่ห้องใต้ดินบ้านญาติ ซึ่งคนวัยนี้ควรมีที่กินที่นอนดีๆเเล้ว ไม่ใช่ยังต้องดิ้นรน คนเป็นพ่อยังไงก็ยอมทำเพื่อลูก เเต่เเล้วยังไง ชีวิตมนุษย์ไม่ได้เกิดมาเพื่ออุทิศทั้งชีวิตให้กับใครไม่ใช่หรือคะ

ครอบครัวที่สมบูรณ์ไม่จำเป็นต้องมีลูกในวัยเเก่ค่ะ เอาเวลาไปใช้กับคู่ชีวิต เลือกกินเลือกนอน เลือกเที่ยวด้วยกัน จับมือกันไปออกกำลังกาย เอาค่าเทอมที่จะต้องจ่ายให้ลูกไปเที่ยวต่างประเทศสนุกกว่าเยอะเลยค่ะ ถึงเวลานอนได้นอน ไม่ต้องตื่นขึ้นมาป้อนนมลูก

ที่สำคัญ ถ้าเค้าเกิดมาปกติก็ถือว่าโชคดีไป เเต่ถ้าเค้าเกิดมาผิดปกติ ตัวคุณเองนั่นเเหละค่ะ ที่จะต้องดูเเลเค้าไปจนตาย เราเเนะนำได้เเค่นี้ เเต่จะตัดสินใจยังไงก็อยู่ที่ตัวของคุณเองค่ะ