เราคบกับแฟนมาครึ่งปีแล้วค่ะ เจอกัน3-4วันต่อสัปดาห์(เจอแบบนอนอยู่ด้วยกันนะคะ) ตอนแรกทุกอย่างค่อนข้างดี เทคแคร์ เอาใจใส่ แต่ตอนนี้เหมือนมันน้อยลง ก่อนหน้านี้เราคุยกันปนะมาณ3อาทิตย์ก่อนที่จะคบกันค่ะ ตอนนี้เข้าเดือนที่7 อะไรๆเริ่มเปลี่ยนไป เราสนิทกันมากขึ้น คุยกันแทบทุกเรื่อง เหมือนเพื่อนคนนึงเลย แต่ก็ยังใช้ เค้า เธอ แทนกันทำทุกอย่างที่คนเป็นแฟนทำให้กันอยู่ แต่พอมาถึงตอนนี้ เรารู้สึกว่า เรามองหน้าเค้าแล้วเฉยๆ ไม่ได้รู้สึกว่า รักจังเลย อยากอยากด้วยไปตลอด กลับรู้สึกว่า มีหรือไม่มีเค้าก็ได้ แต่เราก็ยังอยากมีเค้าในชีวิตนะคะ แต่เรามองหน้าเค้าแล้วเรามองไม่เห็นอนาคตเลยค่ะ ว่ามันจะเป็นยังไง นึกภาพที่มีเค้าไม่ออกจริงๆ เราไม่กล้าบอกเลิกเลยค่ะ เพราะรู้ว่าเค้ารักเรามาก เปลี่ยนตัวเองในหลายๆอย่าง เช่น เราชอบผู้ชายดูแลตัวเอง เค้าก็ดูแลตัวเองมากขึ้น แล้วเค้าก็บอกว่า ที่ทำเพราะอยากอยู่กับเธอนานๆ.. พอได้ยินคำนี้แล้วเราไม่อยากทำร้ายจิตใจเค้าเลยค่ะ ครอบครัวเค้าก็เอ็นดูเราเหมือนลูกคนนึง  ตอนนี้เราคิดหนักมากๆ อีกอย่างที่ทำให้เราคิดแบบนี้คือ เรื่องฐานะของเราสองคน แพลนที่วางไว้ในอนาคต  เราเป็นคนเรียนดีมาแต่ไหนแต่ไร แต่เค้าเป็นคนไม่ชอบเรียน จบแค่ม.3 มาช่วยที่บ้านทำงาน พ่อแม่เค้าก็ทำงานรับจ้าง คุมงานก่อสร้าง เคยเป็นหนี้ เคยติดคุก ส่วนครอบครัวเราเป็นข้าราชการทั้งครอบครัว และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผล คือเรากลัวครอบครัวเราจะรับเค้าไม่ได้ด้วยค่ะ เพราะการศึกษา ฐานะต่ำกว่าเรามาก แฟนเราเค้าชอบอะไรที่ง่ายๆ สบายๆ ชิวๆ ไม่ชอบคนเยอะ เสียงดัง ชอบภูเขา ไม่ชอบเข้าสังคม ในอนาคตเค้าบอกอยากเป็นเกษตรกรอยู่แบบพอเพียงที่บ้านสวนต่างจังหวัด แต่เราชอบอยู่ในเมือง ชอบปาร์ตี้ ชอบที่ที่คนเยอะ ชอบทะเล อยากอยู่ในเมืองกรุง อยากเป็นเจ้าของบริษัท เจ้าของแบรนด์  ไลฟ์สไตล์มันต่างกันมากเลยค่ะในชีวิตจริง เราพยายามคุยเรื่องนี้และคิดว่าจะทำยังไงดีอยู่ตลอด แต่ก็จบด้วยทะเลาะ งอนกัน เราเคยถามเค้านะคะ ว่าสมมุติเลิกกัน จะเป็นเพื่อนได้อยู่มั้ย เค้าบอกว่าไม่ได้ และก็จะไม่เจออีก  แต่อย่างที่บอก ถ้าเลิกกัน เรายังอยากเป็นเพื่อนกับเค้า เพราะเค้าดีกับเรามากๆอยากช่วยเหลือเค้าตลอด ให้อนาคตเค้าสำเร็จอยากที่เค้าอยากจะให้เป็น แต่สำหรับเค้ายังไม่มันก็ไม่ได้แน่ๆ

ทุกคนช่วยคิดหน่อยค่ะ ขอคำปรึกษา คำแนะนำหน่อยนะคะ หรืออยากจะแชร์อะไร พิมพ์มาได้เลยค่ะ