คุณ A หาเงินได้ 100000 บาทต่อเดือน แต่ใช้ 70000 บาท คนอื่นคงมองฟุ่มเฟือย แต่เขาเหลือเก็บตั้ง 30000 บาทตลอดชีวิต คนนี้เขาไม่ได้รวยนะ เขาแค่หาเงินให้ได้มากกว่ารายจ่ายที่เขาอยากจะใช้ เขาก็ยังถือว่าเป็นคนที่เก่ง และยังรู้จักเหลือเก็บอยู่ดี

คุณ B หาเงินได้ 25000 บาทต่อเดือน แต่ใช้ 30000 เราจะใช้คำพูดสวยหรูอะไรกับบุคคลนี้ดีนะ แต่เขาเป็นคนธรรมดาที่ไม่กดดันตัวเองอยู่เฉยๆ ทำงานกินข้าวใช้ชีวิตปกติ แค่มันเกินไปบ้างจากภาระบางอย่าง

คุณ C หาเงินได้ 100000 แล้วใช้สัก 150000 อันเนี้ยเกินเบอร์ถึงจะดูฟุ่มเฟือยเหมือนกัน กับคุณ B เลยแต่ความสามารถในการหาเงินก็แตกต่างอยู่ดี
เพราะถ้าเขาแค่มีสติแล้วลดรายจ่ายลงให้พอดีตัว เขาก็จะสามารถเป็นคนที่ใช้เงินเหมือนคุณ A ได้

แต่คุณ B ถ้าประหยัดลงก็ทำได้เหมือนกัน แต่เขาก็ไม่สามารถเทียบกับคุณ A หรือ C เพราะตัวเลขความสามารถในการหาเงินและมุมมองความสามารถในการหาเงิน มันแตกต่างกันแบบสุดตัว และคุณ B ไม่ได้มีทัศนคติหาเงินเยอะๆขึ้นเพื่ออยากใช้เยอะ พอมีกินมีใช้แค่นี้ไม่พยายามเพิ่มก็จบ เขาเรียกว่าเข้าทะเย้อทะยานความอยากได้อยากมีอยากไปให้สูง มันต่างกัน

นี่คือความแตกต่างของความสามารถในการหาเงิน และ การใช้เงินครับ ทัศนคติในการหาเงิน การใช้ชีวิต และ มุมมองชีวิตจุดเป้าหมายในชีวิต
ของงี้ดูด้วยตา ฟังด้วยหู ก็เห็นแล้วว่าใครดูดีกว่ากัน

รู้จักคนรวยและชนชั้นกลางเยอะ ทุกคนคิดเหมือนกันหมดเลยคือ เขามีวินัยการเงินที่ดี เขาไม่เก่งลงทุนเขาก็เลือกที่จะออมแล้วสะสมเงินสะสมทรัพย์สินสำคัญๆ พอมีลูกเตรียมความพร้อมแล้วก็ส่งมรดกให้ลูก พอลูกไม่ต้องซื้อบ้าน ไม่ต้องซื้อรถใช้ ลูกก็มีกำลังทรัพย์หาเงินได้ 100 % ลูกก็เอาเงินที่เป็นใบบุญไปทำมาหากิน ทำอาชีพต่อยอดเรื่อยๆ เขาทำกันงี้ครับ

คนจนก็คือคนจน ไม่มีสิทธิพูดอะไรมากหลอกครับ คนจนชอบคิดว่า สังคมเหลื่อมล้ำ โอกาศไม่มีบ้างนั่นนี่ ทั้งๆที่ คนจนก็ทำวิธีการเดียวกันกับคนรวยได้แค่มันจะไปทีละช้าๆ ทีละน้อย ไม่ได้ว้าว

คุณก็แค่เก็บเงินออมเงินใช้แต่พอดี ค่อยๆเริ่มจากห้องเช่า เปลี่ยนเป็นบ้านน็อคดาวน์ เล็กๆบนที่ดินราคาถูก พอหาได้แค่นี้เลี้ยงลูกจบมาให้ลูกทำงานเรียนอะไรก็ได้ แล้วก็มอบมรดก ทำงานแถวบ้านจากบ้านน็อคดาว ซื้อที่ดินข้างๆบ้านต่อเป็นบ้านหลังใหญ่ คนจนที่ทำค้าขายสมัยก่อนเขาก็ทำกันแบบนี้ตอนนี้ลืมตาอ้าปากได้ก็ทำกันแบบนี้

มันมีหนทางหมดทุกแบบแหละครับ แค่คนจนชอบคิดอะไรที่ คนจนชอบคิด แล้วก็ไม่ทำ ใช้อารมณ์ ใช้ความรู้น้อยๆ ก็จะอยู่แบบนั้นอะตลอดไป

ผมโตมาจากโรงเรียนวัดในจังหวัดที่เกือบจะเรียกว่ากันดาน เห็นเลยว่าอยู่อย่างสังคมจนๆจะเป็นยังไง บ้านก็กัดฟันปากกัดตีนถีบเพื่อให้เรามีอนาคต ตามความสามารถ ปัจจุบันทำงานสายด้านเทคโนโลยี เงินเดือนเกือบจะ 100K แล้ว ผมทำได้ไง ผมทำแบบคนรวยครับ นั่นก็คือคุณ A ผมรู้ว่าผมมีโอกาศด้านไหนบ้าง ผมจะค่อยๆทำแบบที่ไม่ลำบาก ไม่ฝืนตัวเกิน ไม่ฝืนฐานะทางบ้านเกิน ต่อยอดจนสุดท้าย

ตอนนี้มีทั้งคอนโด มีทั้งรถมอไซร์ใช้ทำงาน มีทั้งเงินเก็บ แล้วก็เก็บเรื่อยๆ ไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย เก็บเดือนนึง 3-4 หมื่นเสมอๆ แล้วก็พยายามดันสายอาชีพให้เงินเดือนสูงขึ้นอีก มองหาพวกอสังหาน่าจับลงทุนไว้เพื่อว่าขายพอมีเงินตอนที่เราไม่อยู่แล้วปล่อยเช่าไปก่อน รอลูกโตก็ยกให้เป็นมรดก แล้วค่อยซื้ออย่างอื่นเพิ่มตอนเงินพร้อม ไม่ได้แตกต่างจากคนรวยเลย แค่ค่อยๆทำทีละนิด แบบที่ถนัด แบบที่ไม่เสี่ยง ทำไม่ขาด ผมพิสูจน์ด้วยตัวผมเองมาแล้ว ใครมาเถียงผมก็ด่ากลับครับบอกเลย

ผมรู้หลักการลงทุนเกือบทุกแบบอะ ไปขอความรู้คนรวยๆคนเก่งมาแล้ว เขาใจดีไม่กั๊กข้อมูลกันเลย มีแต่คนจนแหละที่ไปโทษนั่นนู่นนี่ จริงๆคนรวยใจดีมากครับ น่ารักน่าคบหากว่าคนจนเยอะเลย เขาจะสอนทั้งแนวคิด แนวทาง การแก้ไขปัญหาต่างๆในชีวิต เหตุผลหลักๆที่คนรวยไม่ชอบให้ความรู้คนอื่น เพราะคนที่มาขอความรู้เอาทัศนคติแง่ลบมาถามครับ เขาไม่อยากคุยด้วยหลอก