เรามีพ่อเเม่เเบบนี้ ควรทำยังไงดีคะ

สวัสดีค่ะเราเป็นสมาชิกใหม่นะคะ ขออนุญาตเกริ่นก่อนว่าเราโตมากับคุณย่าค่ะ คุณย่าเลี้ยงเรามาตั้งเเต่เด็กจนตอนนี้เรากำลังจะขึ้นม.6เเล้วค่ะ ที่บ้านของเรามีปัญหากับเรื่องพ่อเเม่หนักมากเลยค่ะ คือพ่อเเม่เลิกกันเเละทิ้งให้เราอยู่กับย่าค่ะ เเต่ก็ยังมีปัญหาอื่นๆอีกมากมายเลยค่ะ จะขอเเบ่งเป็นข้อๆนะคะ
1. ทั้งพ่อกับเเม่เราไม่ส่งเสียเราเลยค่ะ จริงๆพ่อเคยส่งเงินมาให้เราตลอดตั้งเเต่อนุบาลค่ะ ก่ส่งเเค่เดือนละ5000-8000บาทค่ะ เป็นคนจ่ายทั้งค่าเทอมเเละค่าเล่าเรียนให้เราทั้งหมด จนกระทั่งพ่อของเราติดผู้หญิงคนหนึ่งมาจากในเฟซบุ๊คค่ะ(คือตอนเเรกพ่อเราทำงานอยู่ที่เกาหลีค่ะ พอเจอผู้หญิงคนนี้ก็โดนหลอกให้โอนเงินให้เเละสุดท้ายพ่อก็กลับมาอยู่ไทยเเต่ไม่ได้อยู่ที่บ้านกับเราเเต่ไปอยุ่ที่บ้านผู้หญิงคนนั้น) ทั้งย่า(ย่าเป็นเเม่เเท้ๆของพ่อค่ะ)เเล้วเราก็เตือนพ่อนะคะเเต่พ่อไม่ยอมฟังเเถมยังดุด่าเราค่ะว่าอย่ามายุ่ง หลังจากนั้นพอเราขึ้นม.5เทอม2 พ่อก็ไม่เคยส่งเงินมาให้เราอีกเลยค่ะ ทั้งค่าเทอมค่ากินหรือค่าใช้จ่ายในบ้านต่างๆ เราพยายามติดต่อพ่อไปเเต่พ่อก็ไม่เคยอ่านเเชทหรือรับโทรศัพท์เลยค่ะ ส่วนทางด้านเเม่ เเม่ก็เช่นกันค่ะ ทุกคนเชื่อมั้ยคะว่าเเม่เราทำงานอยู่ในรัฐดูไบค่ะ(ประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรต) เเต่เราติดต่อเเม่ไปเเม่ก็มักจะบอกเราเสมอค่ะว่าเเม่ไม่มีเงินเลยเเค่ค่าข้าวก็จะไม่มีเเล้ว เเต่เราก็ส่องเฟซบุ๊คของเเม่นะคะ ก็เห็นเเม่ซื้อเเต่ของแบรนด์เนมของเเพงๆค่ะ เเต่เราก่ไม่ได้พูดอะไรออกไปเพราะคิดว่ายังไงเค้าก่คงไม่สนใจเราค่ะ
2. เรากำลังจะขึ้นม.6ซึ่งต้องไปเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย เรารู้ค่ะว่าเราคงไม่มีโอกาสได้เรียนต่อเหมือนคนอื่นๆ(เคยคิดว่าคงจะไม่จบม.6ด้วยซ้ำค่ะ) ทุกคนคงจะถามว่า อ่าว เเล้วทำไมถึงไม่กู้กยศ.ของโรงเรียนล่ะ คือเราเคยลองเเล้วค่ะ ลองส่งเอกสารไปทุกเทอมเลยค่ะเเต่ไม่เคยผ่านซักครั้งค่ะ เพราะว่าติดเครดิตของพ่อค่ะ ในตอนที่พ่อยังอายุเท่าเราพ่อก็กู้ค่ะเเต่พ่อไม่ยอมจ่ายให้หมดซักที จนตอนนี้พ่ออายุจะ40เเล้วค่ะ เราก็บอกพ่อนะคะพ่อก็บอกเราว่า รู้เเล้ว เดี๋ยวจ่ายเองๆ จนถึงปัจจุบันค่ะพ่อก็ยังไม่จ่ายให้หมดค่ะ เราก็ค่อนข้างเครียดค่ะเเละไม่ใช่เเค่กับเราค่ะย่าเราก็ด้วยค่ะ
3. ถึงเราจะขึ้นม.6เเล้วเเต่เราเพิ่งจะอายุ17ค่ะ(คือเราเข้าเรียนก่อนกำหนด1ปีค่ะ) มันทำให้เราไม่สามารถที่จะทำงานได้ค่ะ เราเคยคิดอยากทำงานพาร์ทไทม์ตอนหลังเลิกเรียนค่ะเเล้วกลับบ้านซัก2-3ทุ่มเเต่ว่าย่าไม่อนุญาตค่ะ เพราะด้วยความที่ท่านเป็นห่วงเเหละเเละก็มีเเค่เรากับย่า2คน
4. อันนี้ขอเล่าเพิ่มเติมเกี่ยวกับเรื่องของพ่อนะคะ พ่อเราเป็นคนเจ้าชู้ค่ะ ตั้งเเต่เลิกกับเเม่เเท้ๆของเราไปก็ไปติดผู้หญิงหลายๆคนค่ะ เเละผู้หญิงเเต่ละคนที่พ่อไปติดเค้า เค้าก็จะมีลูกที่ติดมาด้วยค่ะ เเละถึงพ่อจะไปติดผู้หญิงอื่นพ่อก็ไม่เคยกลับมาอยู่บ้านเกิดของตัวเองเลยค่ะ พ่อจะไปอยู่กับผู้หญิงคนนั้น ทั้งส่งเสียลูกเค้า ซื้อของต่างๆเเม้กระทั่ง บ้าน ที่ดิน ทองหรืออะไรต่างๆพ่อก็จะซื้อให้หมดเลยค่ะ เเต่พอมาคุยกับเราพ่อกลับเป็นคนละคนเลยค่ะ เราขอเงินเดือนที่พ่อส่งมาให้เพิ่มเพราะบางเดือนค่าใช้จ่ายก็ไม่พอ(เราพูดอย่างมีเหตุผลค่ะไม่ได้ขอเรื่อยเปื่อย) พ่อกลับดุด่าว่าเราว่าใช้เงินเก่งอยู่กับย่าเเค่2คนจะเอาเงินอะไรนักหนา เเบบนี้เลยค่ะ พ่อมักจะเห็นผู้หญิงดีกว่าครอบครัวตัวเองเสมอเลยค่ะ เเล้วอีกอย่างคือเวลาพ่ออยากได้อะไรจากที่บ้านพ่อก็มักจะพูดโกหกอยุ่เสมอๆค่ะ อย่างเช่น พ่อเราเคยขอให้เอาผู้หญิงของพ่อมาอยู่ที่บ้านเราค่ะ ย่าเราก็ยอมนะคะก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรเเละเราได้ตกลงกับพ่อว่าจะให้พ่อจ่ายค่าซ่อมบ้านให้(กำเเพงบ้านเราโดนน้ำกัดเซาะอยุ่บ่อยๆค่ะจนผุพังเเละเกรงว่ามันจะล้มทับนาข้าวข้างบ้านค่ะ)พ่อก็ตอบตกลงค่ะ พอผู้หญิงคนนั้นมาอยู่ด้วยพ่อก่สนใจเรากับย่ามากยิ่งขึ้น อะไรๆช่วงเเรกก่ดีไปหมดเเหละเเต่พอหลังๆมาผู้หญิงคนนั้นก่เริ่มเห็นเเก่ตัวค่ะ เริ่มไปคุยกับพ่อเราเเค่2คนที่กลางทุ่งนาบ้าง ซื้อข้าวอะไรมาก่ไม่มานั่งกินด้วยกัน เราก่ไม่เข้าใจค่ะว่าทำไมเกิดอะไรขึ้น และสุดท้ายผู้หญิงคนนั้นก่กลับบ้านเค้าไปค่ะโดยอ้างว่าคิดถึงลูกของตัวเอง เราก่ไม่ได้ติดใจอะไรค่ะเเต่พอผู้หญิงคนนั้นกลับไปพ่อก่ส่งข้อความมาหาเราค่ะ บอกว่าเราอิจฉาที่พ่อซื้อของให้ผู้หญิงคนนั้นบ้าง ไม่แบ่งของให้เค้าใช้บ้าง เราก่งงมากเลยค่ะว่าเราไปทำอะไรให้เค้า เราก่ใช้ชีวิตตามปกติทุกอย่างเเต่มีเเค่ผู้หญิงคนนั้นเค้าเปลี่ยนไปเองนี่ พ่อไม่พอใจเรามากๆจนดุด่าทั้งเราเเละเเม้กระทั่งเเม่ของตัวเอง ทำให้เราเครียดมากๆค่ะ เราจำได้เลยว่าเราเข้าโรงพยาบาลด้วยเพราะอาการเครียดลงกระเพาะค่ะ เราไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ค่ะ
     ปัญหาคร่าวๆของบ้านเราก่มีประมาณนี้ค่ะนี่ยังไม่รวมเรื่องที่พ่อขโมยของของย่าไปขายเพื่อเอาเงินไปเที่ยวกับเพื่อนหรืออีกหลายเรื่องเลยนะคะ ในทุกๆวันเราก่พยายามบอกตัวเองค่ะว่าเราต้องทำเพื่ออนาคตของตัวเองค่ะ ย่าของเราก่คอยให้กำลังใจเราอยู่เสมอถึงบางครั้งมันจะมากเกินไปจนทำให้เรากดดันตัวเองค่ะ ทุกวันนี้เราก่พยายามตั้งใจอ่านหนังสือค่ะถึงเราจะเครียดเรื่องพวกนี้(เราลืมบอกค่ะว่าเราไม่เเน่ใจว่าเราเป็นโรคซึมเศร้ามั้ยแต่เราพยายามหาวิธีจบชีวิตตัวเองมาหลายครั้งค่ะแต่ไม่สำเร็จ) ร้องไห้แทบจะทุกวัน ท้อบ้างอะไรบ้าง เเต่เราก่จะพยายามค่ะ เราตั้งใจว่าอยากจะสอบให้ได้ทุนของมหาลัยโดยตรงค่ะ จริงๆเราเป็นคนที่ชอบวาดรูปเเละอยากเรียนสถาปัตย์มากค่ะ เเต่คณะที่เราอยากจะเรียนมันไม่มีทุนให้เราค่ะ เเล้วเราเป็นคนที่อ่อนคำนวณมากๆค่ะเลยกะว่าคิดไว้เผื่ออีกซักคณะที่เรียนเกี่ยวกับชีวะค่ะ(เราชอบชีวะค่ะ) ส่วนเรื่องพ่อกับแม่ที่เล่าๆมา เราก่พยายามหาทางแก้ปัญหานะคะ เราเคยอยากแจ้งความค่ะแต่เราไปศึกษาเกี่ยวกับกฎหมายมาค่ะแต่ว่ามันไม่ได้ เราเคยบอกให้ย่าลองดูค่ะแต่ย่าบอกย่าเหนื่อยแล้วค่ะ(ลืมบอกอายุย่าค่ะ ย่าเราอายุจะ70แล้วค่ะ) แบบขี้เกียจไปขึ้นศาลตอนแก่ไรงี้ค่ะ เราพยามยามคิดนะคะว่าเราไม่ดีตรงไหนทุกๆเทอมเราก่เรียนได้เกรด3.90++ตลอด เราต้องทำยังไงพ่อกับแม่ถึงจะสนใจเรา เราก่เคยอิจฉาครอบครัวอื่นๆนะคะ เช่น วันจบการศึกษาเราเห็นพ่อแม่ของเพื่อนมาเยอะเลยค่ะ ถ่ายรูปคู่ร่วมกัน มีความสุขด้วยกัน แต่เรากลับไม่มีโมเมนต์แบบนั้นบ้างเลยในชีวิตค่ะ เราก่แอบๆร้องไห้แหละแต่มันก่ทำได้แค่นั้นค่ะ ย่าเราบอกให้เราปล่อยวางแล้วกลับมาดูแลตัวเองให้มากขึ้นค่ะ ถึงทุกวันนี้เราจะไม่ได้มีความสุขแบบ100%แต่เราก่ดีใจค่ะที่อดทนมาถึงทุกวันนี้ได้ค่ะ เราก่ไม่รู้ว่ามันจะอดทนได้ถึงจุดๆไหน แต่เราก่อยากจะทำวันนี้ให้ดีที่สุดค่ะ ขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนจบได้นะคะ ถ้ามีความคิดเห็นอย่างไรก่เม้นมาได้เลยค่ะ ;)
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่