สวัสดีเราพึ่งเข้ากลุ่มมาเพราะเราไม่สามารถคุยกับใครได้เลย ที่บ้านคาดหวังในตัวเรามากโดยเฉพาะพ่อรักและคาดหวังเรามากจริงๆ ปกติเราคบผู้ชายมาตลอดแต่ช่วงเด็กๆก็เคยคบทอมบ้างคุยบ้างแค่ไม่ได้บอกที่บ้าน ไม่นานพอโตขี้นมาเราฝึกงานได้มีโอกาสได้คุยได้คบ เรารู้ดีว่าที่บ้านไม่ยอมรับแต่เราตัดสินใจบอกทางบ้านว่าคบกับคนนี้นะเป็นทอมช่วงแรกๆก็ห้ามไม่ได้ร้ายแรงอะไรบอกให้เป็นเพื่อนไปก่อนหลังจากฝึกงานเสร็จเรารู้สึกมันรับไม่ไหวทะเลาะกับแม่แล้วร้องให้ทุกวัน จนพ่อถามว่าแล้วมันดียังไงที่คบทอมบอกกูมาสิ เราดข้าใจว่าที่บ้านห่วงแต่ไม่เห็นจำเป็นต้องห้ามขนาดนั้น เวลาเราจะไปหาแฟนบางครั้งเราก็โกหกที่บ้านว่าไปนอนบ้านเพื่อนกลัวว่าจะบอกตรงๆจะไม่ให้ไป สุดท้ายก็เลือกที่จะบอกไปตรงๆแล้วก็ไม่ให้ไปจริงๆ พอนานๆไปเลือกที่จะบอกแม่แล้วโกหกพ่อทุกครั้งที่จะไปนอนบ้านแฟนบางครั้งพ่อก็รู้ก็ชอบบ่นกับแม่ว่าเรานั่นนี่  จนมาถึงวันนี้ที่แม่เราหยุดพุดเรื่องเราแต่กลับกลายพ่อมาเป็นคนพูดเอง จยวันหนึ่งเราจะไปขอเขาไปวันจบแฟต้องนอนบ้านเเฟนเพราะบ้านแฟนไกลกันพ่อก็พุดเราว่า แล้วแต่ จะทำโตแล้วมีความคิดมีสมอง มองแฟนเราไม่ถูกฉะโหลกทำอะไรก็ไม่ได้ทำให้เราอึ้งน้ำตาไหลเลย เราไม่เข้าใจว่าคบทอมมันผิดอะไรขนาดนั้นคาดหวังเราได้แต่ทำไมต้องพูดอะไรที่มันทำร้ายจิตรใจเราขนาดนั้นหลังจากนั้นก็ไม่ขอพ่อไปเลยขอแต่แม่ไป ที่ผ่านมาแฟนเราดีมากๆพ่อแม่เขาก็ดีทำให้เราทุกอย่างไม่เคยขอเราแค่อยากให้ที่บ้านเราดีกับแฟนเราเหมือนที่บ้านเขาดีกับเรา แฟนเราก็รับรู้ว่าทางบ้านไม่โอเคและก็รู้ว่าเราทะเลาะกับที่บ้านเพราะเรื่องแฟน เราสงสารเขามากที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้จนแฟนเราพุดขึ้นมาว่า เขาเป็นทอมแล้วเขาผิดอะไร กับคำหนึ่ง ถ้าเขารวยก็คงจะง่ายกว่านี้เนาะ ทำเอาเราสงสารจนบางครั้งก็อยากปล่อยเขาไป แต่อยากขอบคุณเขาด้วยที่สู้ทนมาจะปี1แล้ว เเล้วเราอยากสู้ต่อจนกว่าจะหมดรักกันไปเองทั้ง2คน  ตอนนี้เรา2คนเรียนจบแล้วเราทำได้แค่อดทนขึ้นไปทำงานงานเราะเป็นทางเดียวที่เราจะได้อยู่ด้วยกัน เราจะทำยังไงดีถ้าข้างหน้าเขาเกิดพุดขึ้นมาอีกจนบ้างครั้งเรารุ้สึกว่าเถียงไปอธิบายไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นในเมื่อเขาไม่ตั้งใจจะยอมรับอยู่แล้ว ขนาดเราบอกว่าีความสุขแบบนี้ตอนนี้ก็ยังห้ามเหมือนให้เราคบกับแฟนรอวันเลิกเพราะเขาพุดว่าคบได้แต่ถ้าเอามาเป็นคู่ชีวิตคงยอมรับไม่ได้