ผมเป็นคนที่ไปกิน พวกชาบู ปิ้งย่างค่อนข้างบ่อย เดือนละ 10 ครั้งขั้นต่ำ ประมาณว่าวันไหนอยากกินก็กินไม่มีแพลน ดังนั้นจะไม่มีใครที่สามารถไปกับผมได้ทุกครั้งที่ผมอยากกินอยู่แล้ว แล้วก็ไม่มีแฟนด้วย มีแต่เงิน  ผมจึงต้องไปกินคนเดียว ซึ่งผมก็ไม่ใช่คนขี้อาย เพราะชอบไปกินข้าวคนเดียวมาแต่ไหนแต่ไร 

แต่ที่ไม่เข้าใจคือ เวลามีคนถามว่าไปกินอะไร ไปกับใคร ผมก็บอกตลอดว่าไปกินปิ้งย่างคนเดียวนะ แล้วคนที่มาคุยด้วยก็ชอบทำท่าประหลาดใจ เล่นใหญ่ ไม่รู้ว่าทำไปเพื่ออะไร จนผมสงสัยว่า การที่ผมอยากกิน แล้วก็ไปกิน มันก็ไม่เห็นจะต้องมีอะไรที่น่าประหลาดใจเลย 

แรกๆผมก็เจอแบบ "สุดยอดเลยไปกินคนเดียวด้วย" , "ไม่เหงาหรอ" , "ไม่อายหรอ" , "ถ้าเป็นเราไม่กล้าไปอ่ะ"
ผมก็เลยชักสงสัยละว่าการที่เราไปกินของพวกนี้คนเดียว บ่อยๆ มันผิดปกติตรงไหน ละก็พวกที่บอกว่าต้องไปกินกะเพื่อนจะได้เม้ามอยกัน ผมกลับชอบไปคนเดียวเพราะผมชอบเอาหนัง ไปนั่งดูตอนกิน ฟินกว่าคุยกันแต่เรื่องเดิมๆสะอีก ?

การที่เราเป็นคนที่ทำอะไรคนเดียวได้ทุกอย่าง แถมมีเงิน มันเท่กว่าการต้องพึ่งพา ยึดเหนี่ยวคนอื่นตั้งเยอะนะ ในความคิดผม