สวัสดีค่ะ เรามีแฟนเป็นทอมค่ะ เรากับแฟนคบกันมา3ปีแล้ว ตลอดระยะเวลาที่คบกัน เราไม่เคยค้นโทรศัพท์ ไม่เช็คเฟส ไลน์ ไม่จู้จี้จุกจิก คือให้ความเป็นส่วนตัวเขาในบางเรื่องมากๆค่ะ เมื่อก่อนช่วงคบกันแรกๆ ไปไหนด้วยกันตลอด แต่พอเข้าปีที่2ก็มีบ้างที่เขาขอไปเที่ยวแบบไม่มีเรา เราไม่เคยห้ามหรือโทรตามในช่วงที่เขาไปเที่ยวกับเพื่อน แต่ก็จะมีข้อตกลงเวลาในการกลับบ้าน เขาก็กลับตรงเวลาตลอด
ทีแรกเรากับแฟนทำงานคนละที่ แต่ตอนนี้ลาออกมาลงทุนเปิดร้านด้วยกัน พอเรามีเวลาอยู่ด้วยกันมากๆ หรือมากจนเกินไป เรารู้สึกว่าเขายิ่งห่างออกไปเรื่อยๆ เรารู้สึกเหมือนเขาให้ความสำคัญคนอื่นมากกว่าเราตลอก เพราะช่วงนี้แฟนเราชอบปล่อยให้เราอยู่คนเดียวตลอดทั้งวัน แต่แฟนเราก็ไม่ได้ไปไหนไกลนะคะ แค่ไปอยู่กับน้องผู้หญิงร้านข้างๆ ตัวติดกันตลอด นั่งทีแทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว ชอบไปไหนมาไหนด้วยกันกินข้าวด้วยกัน แล้วเรามาเริ่มสังเกตเวลาเขาจะออกไปไหนน้องคนนั้นจะออกไปก่อนแล้วแฟนเราค่อยตามไป คือไม่ใช่เราจับผิดนะคะ คือเราสังเกตมาสักพัก บางทีเขาก็หลุดพูดออกมาเองตอนคุยกับเพื่อนๆว่าไปข้างนอกด้วยกันกับน้องมาคือตอนเขาคุยกันเราก็อยู่ด้วยแต่ตอนนั้นเราทำเป็นไม่สนใจ แต่พอเขาหลุดพูดออกมาเราเลยทักขึ้นว่า”อ้าว ไปด้วยกันมาเหรอ” เขาก็มีสะดุ้งแบบเห็นได้ชัดแล้วก็แถไปว่าบอกเราแล้ว ชวนเราแล้วแต่เราไม่ไป
คือเราเป็นคนที่ย้ำคิดย้ำทำมากๆค่ะหรือเรียกว่าคิดมากก็ได้ การที่เราจะทำอะไรหรือพูดอะไรเราคิดแล้วคิดอีกว่าผลที่จะตามมามันจะออกมาเป็นแบบไหน เขาเลยมองว่าเราเป็นคนที่มีเหตุผลตลอด เพราะบางทีเราเลือกที่จะเงียบ พอเราจับได้หน่อยเขาก็บอกว่าเราเริ่มงี่เง่าปกติเคยมีเหตุผลมากกว่านี้นะ เราเลยไม่รู้จะเริ่มพูดกับเขาแบบไหนว่า การที่เขาทำแบบนี้เราไม่สบายใจ คือมันไม่มีแฟนคนไหนทนเห็นแฟนตัวเองอยู่ใกล้ชิดสนิทกับคนอื่นมากๆจนเหมือนมันจะล้ำเส้นเกินไป ความผิดนี้มันอาจจะเริ่มที่เราเลือกจะเงียบตั้งแต่แรกก็ได้ค่ะ แต่ตอนนี้เราไม่รู้จะเริ่มพูดกับเขายังไง หรือปรึกษาใครเรื่องนี้ได้บ้าง เพราะเราก็ไม่ได้มีเพื่อนเยอะ บ้างทีมันเก็บเรื่องราวหลายๆเรื่องมามากๆจนบางทีโลกมันก็เศร้าไปหมด น้ำตาไหลเองต้องแอบไปร้องไห้แบบหยุดไม่ได้เป็นเวลานานๆ หาทางออกไม่ได้เพราะบางทีคนที่เจอปัญหามันมองไม่เห็นทางออกจริงๆค่ะ