เคยมีความรู้สึกรำคาญคนกลุ่มนึงจนอยากฆ่าทิ้งหรือไม่ระงับความโกรธนี้ยังไง

สวัสดี เราบ.เราโดนบัญหาการบลูลี่และการแบนจากกลุ่มในห้องเพียบเพราะเราเงียบและโลกส่วนตัวสูงเราเป็นคนไม่มีปัญหากับใครแต่เราเป็นคนทีาขี้อายและไม่กล้าแสดงออก ในห้องเรามักจะไร้ตัวตนเสมอการเรียนเราก็ไม่ได้แย่หรือไม่ได้ดีอะไร เป็นชนชั้นกลาง เราใช้ชีวิตของเราเงียบๆ ตื่นมาก็ไปเรียน ในห้องก็นั่งเงียบไม่ได้มีปากเสียงกับใคร เป็นคนที่ไม่เคยพูดหยาบด้วย เพราะเราไม่เคยสนิทกับใครและด้วยความที่ตั้งแต่เด็กจนโตก็เป็นมาแบบนี้เลยไม่รู้ว่าจะเข้าหาคนอื่นยังไง เรากลับกลายเป็นคนที่ไม่น่าคบ นั่นเราก็ยอมรับ และเราก็เคารพคนอื่นที่จะคิดแบบนั้น จนวันนึงเราแอบไปได้ยินเพื่อนในห้องกลุ่มนึงนินทาเราในห้องน้ำว่าเราเป็นคนที่และแอ๊บและบอกว่าหมั่นไส้เรา ใช้คำหยาบด่าเราและว่าเราเป็นอิอย่สงนั้น อย่างนี้ ตอนนั้นเราเข้าห้องน้ำอยู่และเราก็ได้ยิน แล้วเราก็เปิดประตูห้องน้ำออกแล้วเดินออกไปเลย ไม่ได้มีปากเสียงอะไร แล้วก็เข้าไปนั่งเรียนปกติ แต่มันเริ่มจะไม่ปกติเพราะเมื่อเราไม่ตอบโต้ มันเหมือนพวกนั้นจะยิ่งยั่วโมโหเรา หาพวกมาเสริมเพิ่มมากขึ้น และชีวิตเราก็แย่มากขึ้น งานเราหายตลอดทั้งๆที่เอาไปส่งแล้วที่ล๊อกเกอร์อาจารย์ และเวลาอาจารย์สั่งงานมา คนในห้องจะไม่มีใครปริปากบอกเรา งานกลุ่ม เราเริ่มไม่มีกลุ่มอยู่ ขอเข้ากลุ่มไหนก็จะบอกว่ากลุ่มเต็มแล้ว แต่กลับร้องตะโกนหลังจากเราหันหลังว่ากลุ่มนี้คนขาด และเมื่อเราขออ.ทำงานคนเดียว อ.กลับเมินเฉยและบอกว่าไม่ได้ งานกลุ่มคืองานกลุ่ม ไม่งั้นอ.ก็สั่งงานเดี่ยวสิ

 และมันแย่ขึ้นเมื่อเรามารู้ว่า เพื่อนที่เคยดีกับเรามองเราเปลี่ยนไป มองว่าเราเป็นเหมือนสิ่งสกปรก แล้วก็คอยแซะเรา ตลอดทั้งเวลาเราถามคำถามอ.ในข้อที้ราไม่เข้าใจ มันจะถีบเก้าอี้เวลาเรานั่ง เดินชนเรา มีงานที่อ.สั่งมากับคนนึงให้บอกเพื่อนในห้อง ทุกคนจะไม่มีใครบอกเราและตั้งกลุ่มแชทแยกที่ไม่มีเรา เรารู้ได้ยังไงน่ะหรอ เพราะเวลาเขาแชทกลุ่มกันเขาจะเข้าใจเรื่ิงเดียวกันแต่ แชทกลุ่มห้องเรียนกลับไม่มีความเคลื่อนไหว แล้วสุดท้ายด้วยความที่เราไม่รู้ ้เเราก็จะโดนอ.ด่าและต่อว่าเราหน้าห้องให้คนทั้งห้องฟัง ว่าเราเหลวไหลและมันจะชอบเดินมาตบหัวเราและแกล้วฃงทำเป็นว่ามีแมลงมาตอม เราพยายามไม่โต้กลับเพราะกลัวว่าเรื่องมันจะปานปลายและมันจะรุนแรงกว่าเดิม เราเริ่มทนไม่ไหวแล้สเพราะมันเริ่มหนักขึ้น เพื่อนผู้หญิงในห้องเกลียดเราทุกคน พอเราเริ่มมีเพื่อนผู้ชายเพราะมีแค่พวกผู้ชายที่คุยกับเราและเริ่มบอกงานเราเพราะสงสาร มันยิ่งหนักขึ้น หาง่าเราอ่อยเพื่อนผู้ชายบ้าง ว่าเรากระเดะบ้าง บ้าง ว่าเราดราม่าบ้าง แกล้งเราเอางานเราไปซ่อน เซี่ยมคนนั้นคนนี้ให้เกลียดเราบ้าง แต่เราไม่ได้โต้ตอบอพไรเลย พวกนั้นยิ่งได้ใจ และแกล้งเราแรงขึ้นเรื่อยไป เรารู้เรารู้สึกสิ้นหวังและมันว่างเปล่ามาก

ทุกวันนี้นี้ไม่มีความสุขเลย เรามักจะแอบเข้าไปร้องไห้ในห้องน้ำตลอด และเกลียดโรงเรียนมาก เรารู้สึกไม่อยากมีชีวิตต่อ และน้อยใจในชีวิตเรามาก ทั้งๆที่เราไม่ได้มีปัญญากับใครเลย ทำไมทุกคนถึงเกลียดเรา และรุมด่ารุมแซะรุมต่อว่าเราเมันรู้สึกไร้เรี่ยวแรงมาก ไม่อยากจะทำอะไร ๆม่กินข้าวทั้งวันเราก็อยู่ได้และบางทีก็แค้นพวกที่ใส่ร้ายเรา เสี้ยมให้คนเกลียด้ราเหมือนกัน คนพวกนั้นการแกล้งเรามันกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว แล้วยิ่งพวกนั้นแกล้งเรามากเท่าไหร่เหมือนพวกนั้นจะรักกันมากขึ้นด้วย เวลาไม่สนุกหรือรู้กสึกเบื่อก็จะมาระบายที่เราและมาลงที่ให้ ให้ตัวเองรู้สึกสนุก

ความรู้สึกลึกๆของเราคืออยากให้พวกนั้นตายๆไปซะ เราอยากจะเอามีดแทงพวกนั้น

เวลาที่หัวเราะสะใจที่ได้แกล้งเราให้พวกนั้นรับรุ้ถึงความเจ็บปวดเวลาถูกแกล้งแบบเราบ้าง

เราควรทำยังไงดี