ส่วนตัวแล้วดิฉันมีแฟนอายุห่างกันเขาอยู่น้อยกว่า 4 ปีเราเป็นฝ่าย support เขาตลอดทั้งเรื่องของความเป็นอยู่ทั้งเรื่องของจิตใจเราไม่เคยติดที่จะเป็นคนจ่ายคนออกให้ตลอดระยะเวลาที่คบกันแรกๆเรามีความสุขมากเขาดีเขาเอาใจเก่งจนเราหลงระเริงอยู่ในความรักที่คิดว่ามันจะไม่มีวันเปลี่ยนไป พอผ่านไปปีแรกเริ่มมีการตบตีขี้หึงหึงแบบไม่ให้ออกจากบ้านไม่ให้ไปไหนแต่เราก็คิดว่าการตบตีของเขาเป็นเพราะว่าเขารักเรา แต่ป่าวเลยสิ่งที่เขาทำกับเราสิ่งที่เขากลัวเราทำเขาทำกับทำกับเราเองเขาไม่มีเพศสัมพันธ์กับคนอื่น จนวันหนึ่งเราจับได้แล้วเราท้องอยู่ประมาณ 2 เดือน หรือ 7 สัปดาห์ เมื่อเราจับได้เราตกใจมากไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำกับเราแบบนี้เพราะมันเป็นสิ่งที่เขากลัวเราทำเขามาโดยตลอดเรากดโทรไปหาผู้หญิงคนนั้นโดยที่ไม่ได้ด่าสักคำ เราโดนทำร้ายในการชกหน้าจนหน้าปูดบวมไปหมดถีบหลังถีบท้องกระชากหัวตบหัว ส่วนลูกแค้นออกมาเป็นก้อนเลือดไม่มีการไปส่งหาหมอใดๆทั้งสิ้นแต่เราก็ยังทนอยู่ต่อไปเขาก็มาขอโทษบอกจะเปลี่ยนแปลงตัวเองสุดท้ายแล้วเขาก็ยังกลับไปคุยกับผู้หญิงคนอื่นๆอีกมีการชวนมานอนบ้านที่เราเช่าซึ่งเราเห็นแชทเขาทุกอย่าง ทั้งเสพยาจากที่ไม่เคยเสพ วันนั้นเราหายออกไปจากบ้านเราไปหารายได้หาเงินเข้าบ้านโดยการไปรับจ้างเขามีอาการแปลกหึงหวงเราหลอกเราว่าจะมารับกลับบ้านสุดท้ายแล้วเขาเอาเราไปทิ้งไว้กลางป่า ใช้หมวกกันน็อคทุบหัวเราตีแขนขา เอามีดจี้ ให้โอนเงินในบชให้ ให้ผู้ชายอีกคนมาดักรอ แต่เราใช้ไหวพริบขอร้องเค้าโอนเงินที่มีทั้งหมดให้เค้า เค้ายอมปล่อยเราออกมา เราโทรหาเพื่อนให่มาช่วย ที่ผ่านมาโดนตีเป็น 20-30 ครั้งนับไม่ถ้วนหน้า แต่ครั้งนี้ออกมาคงไม่เจ็บจนขาดใจตาย ความรักทำให้คนโง่งมงายทำให้คนอดทนต่อสิ่งที่ไม่ควรอดทน เราหวังว่าเรื่องของเราจะเป็นอุทาหรณ์ให้หลายๆคนไม่ต้องทนกับความเจ็บปวดที่ไม่ควรอดทนเหมือนกับเรา