แม้นางเอกของเรื่องจะเป็นระดับแถวหน้า  อย่างแอน  อั้ม  เจนี่  หรือแอฟ  

แต่ทำไมละครแนวสาวแก่รักกับชายหนุ่มรุ่นน้อง  ถึงไม่ค่อยเป็นที่นิยมในบ้านเรา  แม้แต่นิยายแนวนี้ก็มีไม่มาก 

และส่วนใหญ่จะเป็นพล็อตรองมากกว่า  เช่น  เรื่อง  "ทรายย้อมสี" ของ "กฤษณา  อโศกสิน"  ที่พล็อตหลักคือการตีแผ่ความทะเยอทะยานของหญิงสาวคน

หนึ่ง  ซึ่งไม่เคยรู้จักคำว่าพอ  ส่วนความรักต่างวัยเป็นเพียงส่วนเสริม  ไม่ใช่แก่นหลัก  

ผิดกับนิยายแนวชายแก่กับสาวรุ่นกระทง  ที่ยังคงเป็นที่นิยมสร้างกันหลายครั้ง  แม้พล็อตเรื่องจะเชย  หรือเสื่อมศีลธรรมก็ตาม  

อย่างตัวละครชื่อจอยกับอาเดียว  ใน "สลักจิต"  ก็เป็นรักต้องห้าม  เพราะเป็นญาติกัน  แต่เรื่องนี้ก็ดังมากตั้งแต่ตอนเป็นนิยาย 

นับว่าเป็นเรื่องต้น ๆ ของความรักต่างวัยประเภทโคแก่กับหญ้าอ่อน   ส่วนที่โดนด่ามาก ๆ คือ เรื่อง "พฤกษาสวาท"  และ "น้ำผึ้งขม"   

อยากทราบว่าทำไมละครหรือนิยายแนวหนุ่มน้อยกับสาวแก่  ถึงไม่เป็นที่นิยมในบ้านเรา?   ขอบคุณครับ