หนูโดนแม่ตบตี ตั้งแต่ป.6 จนถึง ม.5 ถ้าไม่ไปหาหมอซึมเศร้าเค้าคงทำอีกเรื่อยๆ (แต่ตอนนี้หนูไม่ได้ไปแล้ว) แม่หนูเคย บีบคอ ตบหน้า กระทืบ เอาของแข็งฟาดหัว กระชากผม ลาก เอาไม้กวาดฟาดหน้า ในทุกๆปี และพูดทำร้ายจิตใจ เช่น มาเอาเชือกที่กูไปแขวนคอในหองเน่าๆของสิ หนักมาก หนูเคยพยายามบอกพ่อหลายครั้งแต่ไม่เคยฟังตะคอกกลับด่าหนูคนเดียว จนม.6 หนูตัดสินใจลาออก หนูคิดว่าจะดีขึ้น แต่พ่อหนูกลับบอกว่าหนูไม่มีอนาคต เอาหนูไปเปรียบเทียบกับคนที่เรียนมหาลัย บอกว่าหนูไม่ดีเหมือนลูกคนอื่น ไม่มีทางหางานได้ ไม่มีทางได้ดี (หนูบอกแล้วว่าทำยูทูป อนิเมชั่น) แต่ไม่เคยฟังพูดเหมือนเดิม พูดกรอกหูตลอด พ่อหนูเคยบอกว่าเกิดมาเพื่อให้หนูเลี้ยงเนี่ยแหละ หวังจะให้หนูโตมาเพื่อเลี้ยงอย่างเดียว พอฟ้องแม่ แม่กลับว่าหนูนิสัยไม่ดี ที่ไปโรงบาลซึมเศร้าเพราะนิสัยไม่ดีนี่แหละ หนูเลยบอกเป็นเพราะแม่นั่นแหละตบตี แม่หนูบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติที่คนเป็นแม่รักลูกถึงทำใครเขาก็ทำ
หนูเคยพูดดีๆกับท่านทั้งสอง แต่พวกท่านก็โทษหนูเพียงคนเดียว แม่หนูบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติ การตบตีเป็นเรื่องของแม่รักลูก บอกว่าตัวเองถูกต้อง พ่อหนูก็หัวรุนแรงเหมือนกันบ่อยครั้งที่จะลุกจะมาตบ เอะอะก็จะตบ เคยจะเอาตะหลิวฟาด หนูไม่รู้จะทำยังไง หนูพยายามเข้มแข็งด้วยตัวคนเดียวมานาน หนูคิดว่าชีวิตหนูมีค่าเหลือเกิน แต่บางครั้งหนูก็บังคับความคิดฆ่าตัวตายไม่ได้ หนูเลยทำร้ายร่างกายตัวเองแทน ตอนนี้ไม่มีทางออกแต่หนูก็พยายามมองโลกในแง่ดีถือว่าอยู่ห้องกับรูมเมทที่นิสัยแย่
(หนูซึมเศร้าถึงขั้นเห็นภาพหลอน และได้ยินเสียงในหัว ก่นด่า ตะโดนด่า เรียกชื่อดังๆ เคาะประตูดังๆ) แต่แม่หนูบอกหนูไม่ใช่ซึมเศร้าแต่เป็นบ้า แม่หนูบอกซึมเศร้าไม่ใช่แบบนี้และไม่ใช่เพราะแม่ด้วย ถ้าหนูมีเงินควรแจ้งความดีไหม หนูให้อภัยซ้ำแล้วซ้ำเล่า พยายามเข้าใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่พวกท่านไม่เคยเข้าใจหนูเลย (หนูอยากให้มีคนเข้าใจหนูสักคนอยากจะกอดกับคนที่เข้าใจหนูสักครั้ง)