ยาวหน่อยเเต่ขอร้องอ่านให้จบนะคะ
ทางเรามีปัญหากับพ่อเรื่องนี้มานานเเล้วค่ะ จนมันไม่ไหวเเล้วเราไม่รู้จะทำยังไงดีเเล้วค่ะ
เราก็อายุไม่ได้เด็กขนาดนั้นค่ะ เราจะเลือกตั้งได้เเล้ว (เราอยากให้เขาเข้าใจด้วยว่าเราอยากจะเลือกทางของเราเองเพราะมันเป็นชีวิตของเรา เขาไม่ได้อยู่กับเราได้ตลอดเวลา)
。ในตอนเเรกเราก็ไม่โอเคมาตลอดค่ะ จนมาช่วงม.ปลายที่เราเริ่มมีเพื่อนชายมากขึ้น ด้วยความที่ผ่านเรื่องต่างๆมาด้วยกัน เเล้วก็นิสัยเราที่ชอบ เล่นเกม ดูหนัง ดูอนิเมะ(การ์ตูนญี่ปุ่น) เลยทำให้เราเข้ากับเพื่อนชายได้ง่าย
。เเละด้วยความที่ว่าเราไม่ค่อยทักใครก่อนก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง คนอื่นนอกจากเพื่อนในห้องค่ะ(เเต่เราสนิดกันเเละรักกันมากเลยค่ะ)
คือนอกจากจะไม่ชอบให้มีเพื่อนผู้ชายเเล้วยังไม่ชอบให้อยู่ใกล้ผู้ชายด้วยค่ะ (เคยมีเพื่อนมาทักตอนเราอยู่กับพ่อเเค่คำว่า บ๊ายบาย เราก็โดนพ่อด่าเเล้วค่ะ)
เเล้วคือเราสนิดกับเพื่อนๆเเละรุ่นน้องผู้ชายมากๆเเบบเเทบจะไม่มองกันเป็นผู้หญิงเเล้วค่ะ เเต่มองกันว่าเป็นเพื่อนมากกว่า เเต่ก็ด้วยความที่เขาค่อนข้างเกรงใจเราก็จะมีความอ่อนให้ค่ะ อย่างพวกพาข้ามถนน กันบอลที่จะมาโดนให้ หรือเเซวเรื่องอย่างพวกวันนี้สวยเพราะเเต่งหน้านะ เเละเรื่องพีคสุดคือทักว่า ปากซีดนะเติมลิปหน่อย งี้ค่ะ เเต่ก็มีเรื่องที่เเกล้งกันค่ะ เเบบพวกต่อยมาต่อยกลับ(เเต่ไม่เเรงค่ะ)
เเล้วก็มีพวกเรื่องชวนไปเที่ยว หรือ ขอติดรถ-ให้ไปส่งตามประสาคนมีรถ (ถ้าไปถามผู้หญิงที่มีเพื่อนหรืออยู่เเก๊งผู้ชายดูมันปกติมากค่ะ)
เเต่เราก็ต้องปฎิเสธเพราะไม่อยากทะเลาะกับพ่อ (เเต่คือบางครั้งเราก็นอยนะคะเเบบนั่นเพื่อนเรา เราไว้ใจเขาอะ)
คือเราก็ไม่ได้อะไรเพราะเรามองเขาเป็นเพื่อน เขาก็มองเราเป็นเพื่อนเหมือนกัน บางคนก็มีเเฟนเเล้วด้วยค่ะ
มีครั้งนึงที่เราเล่นกีฬาเเล้วเลิกเย็นมากๆ เเล้วเราต้องรอพ่อมารับ ทีนี้เพื่อนเราเลยอาสายืนรอเป็นเพื่อนเพราะกลัวเป็นอะไรไป เเต่สุดท้ายเราโดนพ่อด่าค่ะ
--------สรุปคือเราต้องทำไงดีคะ ให้พ่อที่หัวโบราณเเบบผู้หญิงไม่ควรมีผู้ชายเป็นเพื่อน เอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่รับฟังไม่รับรู้ ให้เขาเข้าใจคะ"ว่านี่เพิ่อนเรา ให้เราได้ไว้ใจคนด้วยตัวเองเถอะค่ะ"---------
คือเราไม่กล้าคุยกับพ่อเรื่องนี้จริงๆค่ะ เรากลัวไปหมดเลย กลัวว่าถ้าพูดเรื่องนี้เเล้วเขาจะด่าเราว่าอะไร จะทุบจะตบเราไหม หรือจะพังของสำคัญของเราไหม
เราเเค่อยากมีเพื่อนอยาก ไปเที่ยวกับเพื่อนที่เราไว้ใจโดยไม่ต้องมาคอยคิดมาก คอยกังวล คอยกลัวอยู่อย่างนี้ อยากใช้ชีวิตอย่างคนอื่นเขา
-----ขอบคุณค่ะ-------
พ่อไม่ชอบให้มีเพื่อนผู้ชายทำไงดีคะ
ทางเรามีปัญหากับพ่อเรื่องนี้มานานเเล้วค่ะ จนมันไม่ไหวเเล้วเราไม่รู้จะทำยังไงดีเเล้วค่ะ
เราก็อายุไม่ได้เด็กขนาดนั้นค่ะ เราจะเลือกตั้งได้เเล้ว (เราอยากให้เขาเข้าใจด้วยว่าเราอยากจะเลือกทางของเราเองเพราะมันเป็นชีวิตของเรา เขาไม่ได้อยู่กับเราได้ตลอดเวลา)
。ในตอนเเรกเราก็ไม่โอเคมาตลอดค่ะ จนมาช่วงม.ปลายที่เราเริ่มมีเพื่อนชายมากขึ้น ด้วยความที่ผ่านเรื่องต่างๆมาด้วยกัน เเล้วก็นิสัยเราที่ชอบ เล่นเกม ดูหนัง ดูอนิเมะ(การ์ตูนญี่ปุ่น) เลยทำให้เราเข้ากับเพื่อนชายได้ง่าย
。เเละด้วยความที่ว่าเราไม่ค่อยทักใครก่อนก็เลยไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิง คนอื่นนอกจากเพื่อนในห้องค่ะ(เเต่เราสนิดกันเเละรักกันมากเลยค่ะ)
คือนอกจากจะไม่ชอบให้มีเพื่อนผู้ชายเเล้วยังไม่ชอบให้อยู่ใกล้ผู้ชายด้วยค่ะ (เคยมีเพื่อนมาทักตอนเราอยู่กับพ่อเเค่คำว่า บ๊ายบาย เราก็โดนพ่อด่าเเล้วค่ะ)
เเล้วคือเราสนิดกับเพื่อนๆเเละรุ่นน้องผู้ชายมากๆเเบบเเทบจะไม่มองกันเป็นผู้หญิงเเล้วค่ะ เเต่มองกันว่าเป็นเพื่อนมากกว่า เเต่ก็ด้วยความที่เขาค่อนข้างเกรงใจเราก็จะมีความอ่อนให้ค่ะ อย่างพวกพาข้ามถนน กันบอลที่จะมาโดนให้ หรือเเซวเรื่องอย่างพวกวันนี้สวยเพราะเเต่งหน้านะ เเละเรื่องพีคสุดคือทักว่า ปากซีดนะเติมลิปหน่อย งี้ค่ะ เเต่ก็มีเรื่องที่เเกล้งกันค่ะ เเบบพวกต่อยมาต่อยกลับ(เเต่ไม่เเรงค่ะ)
เเล้วก็มีพวกเรื่องชวนไปเที่ยว หรือ ขอติดรถ-ให้ไปส่งตามประสาคนมีรถ (ถ้าไปถามผู้หญิงที่มีเพื่อนหรืออยู่เเก๊งผู้ชายดูมันปกติมากค่ะ)
เเต่เราก็ต้องปฎิเสธเพราะไม่อยากทะเลาะกับพ่อ (เเต่คือบางครั้งเราก็นอยนะคะเเบบนั่นเพื่อนเรา เราไว้ใจเขาอะ)
คือเราก็ไม่ได้อะไรเพราะเรามองเขาเป็นเพื่อน เขาก็มองเราเป็นเพื่อนเหมือนกัน บางคนก็มีเเฟนเเล้วด้วยค่ะ
มีครั้งนึงที่เราเล่นกีฬาเเล้วเลิกเย็นมากๆ เเล้วเราต้องรอพ่อมารับ ทีนี้เพื่อนเราเลยอาสายืนรอเป็นเพื่อนเพราะกลัวเป็นอะไรไป เเต่สุดท้ายเราโดนพ่อด่าค่ะ
--------สรุปคือเราต้องทำไงดีคะ ให้พ่อที่หัวโบราณเเบบผู้หญิงไม่ควรมีผู้ชายเป็นเพื่อน เอาตัวเองเป็นใหญ่ ไม่รับฟังไม่รับรู้ ให้เขาเข้าใจคะ"ว่านี่เพิ่อนเรา ให้เราได้ไว้ใจคนด้วยตัวเองเถอะค่ะ"---------
คือเราไม่กล้าคุยกับพ่อเรื่องนี้จริงๆค่ะ เรากลัวไปหมดเลย กลัวว่าถ้าพูดเรื่องนี้เเล้วเขาจะด่าเราว่าอะไร จะทุบจะตบเราไหม หรือจะพังของสำคัญของเราไหม
เราเเค่อยากมีเพื่อนอยาก ไปเที่ยวกับเพื่อนที่เราไว้ใจโดยไม่ต้องมาคอยคิดมาก คอยกังวล คอยกลัวอยู่อย่างนี้ อยากใช้ชีวิตอย่างคนอื่นเขา
-----ขอบคุณค่ะ-------