สวัสดีค่ะกระทู้นี้อยากระบายค่ะ พอดีปัจจุบันนี้เราคบกับแฟนคนนึงได้2ปีนิดๆแล้วค่ะ เราอายุ25และแฟนเรา29ค่ะ เรื่องมีอยู่ว่าทางพ่อและแม่ของเราอยากให้เราแต่งงานค่ะ ด้วยความที่พ่อแม่บอกว่าเห็นเราเรียนจบแล้วและมีงานทำแล้วค่ะ แต่ทางเราและแฟนคุยกันว่ายังไม่พร้อมทั้งคู่ค่ะ ด้วยภาระที่เราสองคนก็มีเหมือนกันทั้งคู่ แฟนก็มีภาระทางบ้านเขา เราก็มีภาระของเรา (ก็มีคุยๆกันว่าจะแต่งนะคะเพียงแค่อยู่ในช่วงที่เก็บเงินอยู่) แฟนเราก็ไม่ใช่คนที่มีฐานะร่ำรวยอะไรเป็นมนุษย์เงินเดือนเหมืนกันกับเราค่ะ ส่วนเรื่องเงินก็ใช้ของใครของมันค่ะทั้งเวลาไปเที่ยวและไปกินข้าวเราทั้งสองคนจะหารกันตลอด ซึ่งเราคิดว่ามันเป็นเรื่องที่ดีค่ะ และเราสบายใจกันทั้งคู่ ย้อนกลับไปตอนเมื่อก่อนที่เราคบกับแฟนเก่าเราประมาณเกือบ 5ปี อายุห่างกับเรา16ปี แน่นอนค่ะเขามีเงิน และสามารถเลี้ยงเราได้ด้วยหน้าที่การงานที่ดีและเงินเดือนเยอะ แต่สำหรับเรา5ปีที่ผ่านมาเราต้องอยู่ภายใต้อำนาจของเขาตลอดด้วยคำที่ว่าเขาหาเงินให้เราใช้ แต่ทั้งๆที่เราก็ทำงานเหมือนกันเพียงแค่เราหาไม่ได้เท่าเขา ซึ่งเราประสาทเสียมากค่ะ เขาไม่มีภาวะเป็นผู้นำ ชอบชวนเราทะเลาะเรื่องไม่เป็นเรื่อง แถมใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งค่ะ จนวันนึงเราทนไม่ไหวเราจึงตัดสินใจขอเขาเลิกค่ะ // จากนั้นทางพ่อและแม่เราก็บ่นว่าทำไมเราถึงทิ้งเขาทั้งๆที่เขามีเงินและสามารถเลี้ยงเราได้ เราจึงอธิบายเหตุผลไปว่าเขานิสัยเป็นยังไงและเราต้องทนกับเขามานานแค่ไหน แต่เหมือนพ่อแม่เราไม่เข้าใจค่ะ จนกระทั่งเรามีแฟนใหม่เป็นคนปัจจุบันนี้ พ่อแม่เราก็เหมือนจะไม่โอเคที่แบบทำไมเราถึงต้องมานั่งหารอะไรกับแฟนตลอด ทำไมถึงไม่ให้แฟนจ่ายให้ คือเราไม่เข้าใจค่ะว่าทำไมการจะมีแฟนมันต้องเลือกที่อะไรคะ ถ้ามีแฟนรวยแต่ต้องมานั่งประสาทเสียทุกวันเราก็ไม่เอาดีกว่า แต่ส่วนตัวเราแล้วก็ไม่ได้ถึงกับว่าลำบากขนาดนั้นเพียงแค่ต่างคนต่างมีภาระและเราทั้งคู่ก็สบายใจที่เป็นแบบนี้ บ้านไหนเป็นเหมือนกันบ้างมั้ยคะ