สวัสดีชาวพันทิปครับ พิษณุโลกเป็นจังหวัดที่มีภูเขา...และผมไปปีนเขามา จบข่าว ยังสีเพิ่งเริ่ม ไปเที่ยวปีนเขากันครับ เขาที่ไม่ถึงขนาดต้องไปค้างหรือเดิน 6-7 ชั่วโมง ไม่สูงมากแต่วิวก็สวยใช่เล่น
          เขาที่ผมขึ้นตอนเช้าชื่อ "เขาโปกโล้น" อยู่ที่นครชุม ส่วนเขาที่ขึ้นตอนเย็นชื่อ "เขาล่องเรือตาหมื่น" อยู่ที่เนินมะปราง แต่ผมไปขึ้นคนละวันกันนะครับขื่นขึ้นทั้ง 2 ลูกวันเดียวกันคงกรอบทั้งตัว



          เริ่มต้นกันที่โฮมสเตย์บ้านป้าติ้ง หนึ่งในโฮมสเตย์หลายหลังที่อยู่ในตำบลนครชุม อำเภอนครไทย พิษณุโลก ตำบลเล็กๆที่ทอดยาวอยู่ในหุบเขายาวหลายกิโลเมตรแต่มีทางราดยางเข้าออกเพียงทางเดียวคือทางหลวงหมายเลข 1248 ถึงจะมีเส้นทางอื่นที่ออกสู่ภายนอกได้เป็นเส้นทางที่ไม่เหมาะสำหรับขับรถไป



          ตำบลนครชุมมีโฮมสเตย์ให้เลือกหลายแห่งครับ ผมจิ้มใน Google แล้วมาลงตัวที่บ้านป้าติ้งในราคา 500 บาทรวมอาหารเย็นและเช้า ตอนที่จองถามป้าว่าให้โอนมัดจำหรือเต็มจำนวนเลยมั้ยป้าก็ไม่เอา ให้มาจ่ายวันเข้าพักเลย...ตามนั้นครับป้า

          มองบ้านป้าติ้งจากภายนอกก็เหมือนบ้านทั่วไปนั่นแหละแต่มีห้องให้พักหลายห้องครับ รองรับได้เป็นสิบคนสบายๆ ถ้ามากลุ่มใหญ่มากๆก็ปูฟูกนอนข้างนอกห้องนอนได้เลย

          เตียงนอนนุ่ม หมอนค่อนข้างสูง นอนสบายสำหรับผม ห้องนอนไม่มีเครื่องปรับอากาศแต่มีพัดลมให้ ผมไปตอนยังหนาวเลยไม่ค่อยเดือดร้อน ส่วนห้องน้ำไม่มีเครื่องทำน้ำอุ่นให้ อันนี้เดือดร้อนนิดหน่อยต้องอาบน้ำเร็วขึ้น ส่วน Wifi แรงมาก ลื่นหัวแตก



          สเน่ห์อย่างหนึ่งของการพักโฮมสเตย์คือได้ชิมอาหารฝีมือเจ้าของบ้าน แน่นอนว่าป้าติ้งโชว์ฝีมือการทำอาหารให้เราชิม อาหารอร่อยถูกปากมากๆ โดยเฉพาะน้ำพริกกากหมูที่ออกหวานก็จริงแต่เผ็ดร้อนมาก ส่วนน้ำพริกปลาจะออกกลมกล่อมและไม่เผ็ด อร่อยจนไปขอป้าติ้งเจียวไข่เพิ่ม...ทานเสร็จรีบเข้านอน พรุ่งนี้ต้องตื่นตี 4 ไปขึ้นเขา


          ตีสี่วันต่อมาได้เวลาไปขึ้นเขา ค่ารถอีแต๊กคนละ 100 บาท นั่งรถอีแต๊กไปประมาณ 20 นาทีแล้วก็เดินขึ้นเขาไปอีกประมาณ 40 นาทีทางขึ้นไม่ถึงกับยาก คนที่พาไปคุณลุงบ้านเดียวกับป้าติ้งนั่นแหละ


          ขึ้นถึงข้างบนพระอาทิตย์ยังไม่ขึ้น มีเวลาให้ตั้งกล้องกับพักเหนื่อย วันนี้ฟ้าค่อนข้างโปร่งดีครับความคาดหวังของผมเท่าที่เห็ฯจากใน Google คือทะเลหมอกท่วมไปทั่วร่องเขา

          แต่ภาพที่เห็นคือหมู่บ้านด้านล่างชัดแจ๋วมีแค่หมอก(มั้ง) บางๆลอยเอื่อยๆ หันไปถามลุงว่านั่นหมอกหรือเปล่า ลุงตอบกลับมาว่า "ควัน" แหละ ผมทู่ซี้ถามอยู่สามสี่รอบ ลุงตอบกลับมาว่า หมอกก็หมอก ประมาณว่าเอ็งจะได้เลิกถามซะที


           ถ้ามาหน้าฝนหรือวันที่ชื้นกว่านี้อาจจะเห็นหมอกท่วมร่องเขานี้ก็ได้ ถือว่าวันนี้ไม่ได้อย่างที่หวังแต่ภาพแสงแดดสีทองส่องฉาบหน้าผาก็สวยไปอีกแบบ ถ่ายภาพบนนี้ก็ระวังหน่อยนะครับเพราะเป็นหน้าผาสูงที่ไม่มีอะไรกั้นไว้ เอาเท่าที่ปลอดภัยก็พอครับ


          เดินถัดไปหน่อยเป็นบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ที่มีน้ำอยู่ตลอดเวลา เดินต่อไปอีกนิดมีพระพุทธรูปตั้งไว้บนหน้าผาหันหน้าไปทางทิศตะวันออก ไหว้พระแล้วก็นั่งชมวิวอีกสักพักก็กลับลงข้างล่าง


          นี่คือสภาพเส้นทางที่พวกเราเดินขึ้นมา ตอนกลางคืนมองอะไรไม่ค่อยเห็นเลยไม่ได้แวะดูอะไร ขาลงเลยแวะดูนู่นดูนี่ ไม่ว่าจะเป็นทางเดินหลังจระเข้ที่คล้ายๆกับหินสามวาฬที่จังหวัดบึงกาฬ หรือบ่อน้ำที่ลุงบอกว่าเคยมีสัตว์ตกลงไป ลุงเอาไม้แหย่ลงไปให้ดูปรากฎว่าลึกมากๆ



          เดินผ่านสวนยางกลับออกมาที่ถนนข้างนอก กลับขึ้นรถอีแต๊กกลับที่พัก หันกลับไปมองเขาที่พวกเราเพิ่งลงมาก็เป็นดังภาพ เขาไม่สูงนักหน้าผาสูงชัน ยี่สิบนาทีที่แล้วเรายังอยู่บนยอดนั้นอยู่เลย



          ก่อนกลับบ้านพัก ลุงแวะที่บ่อเกลือโบราณไปศึกษาประวัติศาสตร์ของบ่อเกลือโบราณอายุนับพันปีที่มีรายละเอียดมากมาย เราศึกษารายละเอียดอยู่ห้านาทีก็ตกลงกันว่ากลับเถอะ...กลับถึงบ้านก่อนลงรถก็ถ่ายรูปหมู่กันซะหน่อย



          อาหารเช้ามื้อนี้อร่อยเป็นพิเศษ น้ำพริกปลายังอร่อยและทำให้เจริญอาหารเช่นเคย รอบนี้ป้าติ้งทำไข่เจียวเพิ่มให้อีก...โฮมสเตย์บ้านป้าติ้งสำหรับผมเป็นโฮมสเตย์ที่ยังเป็นบ้านแท้ ป้าติ้งไม่ใช่คนพูดเก่งอะไรครับออกจะขี้อายเสียด้วย แต่ป้าก็ต้อนรับพวกเราและดูแลอย่างดีเหมือนป้าติ้งเป็นญาติเราเลย ค่าใช้จ่ายต่อคน 500 รวมค่ารถอีแต๊กอีกคนละร้อยถือว่าถูกมากๆ ที่พักนอนสบาย ป้าติ้งดูแลอบอุ่น วิวบนเขาโปกโล้นที่ถึงจะไม่เป็นอย่างหวังแต่ก็สวยงามมากๆ...ใครชอบความเป็นชาวบ้าน ไม่เน้นความสะดวกสบายมากนัก ผมแนะนำบ้านป้าติ้งเลยครับ


          ตัดภาพมาที่อำเภอเนินมะปราง จังหวัดเดิมคือพิษณุโลก...เรามาขึ้นเขาอีกลูกกันที่นี่แต่ขอพักก่อนครับ เราพักที่ฮักเขา โฮมสเตย์ สำหรับผมที่นี่ไม่ใช่โฮมสเตย์หรอกครับแต่เป็นรีสอร์ทมากกว่า 


          ที่นี่มีห้องพักให้เลือกหลายแบบครับ ทั้งแบบเป็นบ้านหรือจะเป็นรถตู้ รถบัสก็มีให้เลือกพัก แต่ห้องพักประเภทที่เป็นรถตู้ต้องออกมาใช้ห้องน้ำด้านนอกที่อยู่ใกล้ๆ


          ที่พักประเภทรถตู้เหมาะสำหรับนอนไม่เกิน 2 คน จะว่าอึดอัดก็ดูอึดอัด จะว่าอบอุ่นก็ได้แต่ถ้าคุณไม่ชอบที่แคบ ผ่านตรงนี้ไปเลยครับ ข้อสังเกตอีกอย่างคือเตียงนอนค่อนข้างสั้นใครตัวสูงหน่อยขาจะเลยออกมาต้องนอนงอเข่า


           บ้านพักจะครบถ้วนกว่า ห้องน้ำในตัวและอุปกรณ์อำนวยความสะดวกภายในห้องพักครบถ้วนกว่า เตียงนอนสำหรับผม "แข็งโป๊ก" แต่ก็ยังพอนอนได้ เครื่องปรับอากาศในห้องเย็นใช้ได้ โดยรวมก็ถือว่าพอไหว


          ช่วงกลางวันที่นี่ค่อนข้างร้อนเพราะอยู่กลางแจ้งเลย ไม่ค่อยมีต้นไม้นักแต่พอพระอาทิตย์ตกไปแล้วก็สวยงามและเย็นขึ้นพอตกกลางคืนนี่เย็นเลยครับ ช่วงเย็นมีฝูงค้างคาวออกหากินบินเป็นขบวนยาวให้เห็น (ภาพนี้แฟนถ่ายเพราะผมอยู่บนเขา ณ เวลานั้น)
v
v
v
v
v
v
v
หากชอบการรีวิวของผม ไปดูรีวิวที่ผมทำไว้ในช่องทางอื่นๆได้นะครับ แนะนำ คอมเม้นท์ตามสบายครับ
------------------------------------------------------------------------------------------------------
Facebook:  https://www.facebook.com/followmeonearth/
Lemon8 Application: @Pratuneung
Blockdit page: Followmeonearth
Blockdit page: Story Behind