ขอเกริ่นก่อนเลยว่าคบกับแฟนมา 4 ปีแล้ว อายุย่างเข้าเลข 3 มีแพลนแต่งงานซื้อบ้าน แต่ตอนนี้อยู่บ้านแฟน
ก่อนอื่นเลย ขอบอกไว้ก่อนว่า เรามาอยู่บ้านตั้งแต่คบกัน 1 ปี ตอนนั้นแฟนอยู่บ้านคนเดียว (เดิมบ้านเป็นชื่อแม่ของเขา) ผ่านไปอีกปี น้องเขากลับมาอยู่ด้วย ด้วยสถานการณ์โควิด ทำให้แม่ของเขารายได้ลดลง น้องจึงขอแม่ว่าจะผ่อนบ้านต่อให้ โดยโอนชื่อเป็นชื่อน้อง
ตั้งแต่น้องมาอยู่ด้วย รู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับงานบ้าน เดิมเราเป็นคนเก็บบ้านให้แฟนตลอด ช่วยกันเก็บ ตั้งแต่น้องมาอยู่ บ้านรกขึ้น จากห้องนั่งเล่น กลายเป็นของวางระเกะระกะไปทั่วบ้าน จนไม่รู้จะเก็บยังไง โดยปกติถ้ามันรกมาก เราก็จะเป็นคนเก็บของให้เข้าที่ อาทิตย์ละครั้งสองครั้ง ของก็รกสะสมขึ้นเรื่อยๆ จนหลังๆเราขี้เกียจเก็บ เพราะเก็บแค่วันเดียว ตอนเย็นก็กลับมารกเหมือนเดิม
บางทีน้องทานข้าว วางจานทิ้งไว้บนโต๊ะอาหาร ถ้าเราเห็นว่าในอ่างมีจานทึ่ต้องล้าง เราก็จะเก็บจากโต๊ะมาล้างให้ บางทีน้ำในตู้เย็นหมด กลับมาจากทำงานเหนื่อยก็อยากดื่มน้ำเย็น แต่ไม่มีให้ดื่ม ก็ต้องมานั่งกรอก ทุกครั้งที่มีขวดเปล่า เราก็จะเอามากรอกทุกขวด ปกติน้องดื่มน้ำไม่เย็น แต่พอน้ำไม่เย็นหมด น้องก็จะเอาน้ำในตู้เย็นมาดื่ม แต่ก็ไม่กรอกกลับเข้าตู้
บางทีเรากับแฟนทำกับข้าวให้น้องกิน น้องจะชอบบอกว่าเดี๋ยวล้างจานให้ ผ่านไป 2-3 ชั่วโมง จนพอเราต้องใช้อ่างในการทำอย่างอื่น แต่มีจานวางเต็ม เราก็รู้สึกอยากเก็บอยากล้างให้มันเรียบร้อย เราก็ช้างไม่ได้พูดอะไรกับน้อง
ตอนนี้รู้สึกเบื่อมากที่ต้องมาคอยเก็บ คอยทำความสะอาด เรายอมรับเลยว่าเราทำบ้านน้อยลงมาก รู้สึกมันท้อที่แบบเก็บบ้านยังไง เดี๋ยวก็รกเหมือนเดิม
ล่าสุดเลยคือน้องทานข้าว แล้วเอาจานไปวางไว้ในอ่าง แล้วเราเพิ่งกลับมาจากทำงาน ก็มีวางพวกแก้วน้ำไว้อ่าง แต่ยังไม่ได้ล้าง กลายเป็นว่าน้องล้างแต่จานของตัวเองที่กิน แต่ไม่ช่วยล้างแก้วที่เราวางไว้ด้วย
เลยอยากถามคนอื่นๆว่าคิดยังไงกับเรื่องแบบนี้ ควรทำยังไง แฟนเราบอกเราว่านั่นบ้านเค้า เราพูดอะไรไม่ได้ แต่ตรรกะของคนที่อยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับคนอื่น มันก็ต้องมีมั้ย รู้สึกว่าน้องเห็นแก่ตัว เราผิดมั้ยที่คิดแบบนี้ (ปล. ตอนนี้กำลังทำเรื่องซื้อบ้าน แต่ก็ต้องรอบ้านแม่ของเราทำให้เสร็จก่อน ถึงจะเริ่มทำบ้านเราได้ ระยะเวลาก็เกือบอีก 1 ปีที่จะย้ายออกได้)
ตอนนี้คือเบื่อมาก แต่ทำไรไม่ได้ อยากออกไปอยู่กับแฟนสองคน แต่ก็ใช้ระยะเวลาอีก
คบกับแฟนมา 4 ปี แต่ไม่ชอบใจน้องแฟน ทำยังไงดี?
ก่อนอื่นเลย ขอบอกไว้ก่อนว่า เรามาอยู่บ้านตั้งแต่คบกัน 1 ปี ตอนนั้นแฟนอยู่บ้านคนเดียว (เดิมบ้านเป็นชื่อแม่ของเขา) ผ่านไปอีกปี น้องเขากลับมาอยู่ด้วย ด้วยสถานการณ์โควิด ทำให้แม่ของเขารายได้ลดลง น้องจึงขอแม่ว่าจะผ่อนบ้านต่อให้ โดยโอนชื่อเป็นชื่อน้อง
ตั้งแต่น้องมาอยู่ด้วย รู้สึกไม่สบายใจเกี่ยวกับงานบ้าน เดิมเราเป็นคนเก็บบ้านให้แฟนตลอด ช่วยกันเก็บ ตั้งแต่น้องมาอยู่ บ้านรกขึ้น จากห้องนั่งเล่น กลายเป็นของวางระเกะระกะไปทั่วบ้าน จนไม่รู้จะเก็บยังไง โดยปกติถ้ามันรกมาก เราก็จะเป็นคนเก็บของให้เข้าที่ อาทิตย์ละครั้งสองครั้ง ของก็รกสะสมขึ้นเรื่อยๆ จนหลังๆเราขี้เกียจเก็บ เพราะเก็บแค่วันเดียว ตอนเย็นก็กลับมารกเหมือนเดิม
บางทีน้องทานข้าว วางจานทิ้งไว้บนโต๊ะอาหาร ถ้าเราเห็นว่าในอ่างมีจานทึ่ต้องล้าง เราก็จะเก็บจากโต๊ะมาล้างให้ บางทีน้ำในตู้เย็นหมด กลับมาจากทำงานเหนื่อยก็อยากดื่มน้ำเย็น แต่ไม่มีให้ดื่ม ก็ต้องมานั่งกรอก ทุกครั้งที่มีขวดเปล่า เราก็จะเอามากรอกทุกขวด ปกติน้องดื่มน้ำไม่เย็น แต่พอน้ำไม่เย็นหมด น้องก็จะเอาน้ำในตู้เย็นมาดื่ม แต่ก็ไม่กรอกกลับเข้าตู้
บางทีเรากับแฟนทำกับข้าวให้น้องกิน น้องจะชอบบอกว่าเดี๋ยวล้างจานให้ ผ่านไป 2-3 ชั่วโมง จนพอเราต้องใช้อ่างในการทำอย่างอื่น แต่มีจานวางเต็ม เราก็รู้สึกอยากเก็บอยากล้างให้มันเรียบร้อย เราก็ช้างไม่ได้พูดอะไรกับน้อง
ตอนนี้รู้สึกเบื่อมากที่ต้องมาคอยเก็บ คอยทำความสะอาด เรายอมรับเลยว่าเราทำบ้านน้อยลงมาก รู้สึกมันท้อที่แบบเก็บบ้านยังไง เดี๋ยวก็รกเหมือนเดิม
ล่าสุดเลยคือน้องทานข้าว แล้วเอาจานไปวางไว้ในอ่าง แล้วเราเพิ่งกลับมาจากทำงาน ก็มีวางพวกแก้วน้ำไว้อ่าง แต่ยังไม่ได้ล้าง กลายเป็นว่าน้องล้างแต่จานของตัวเองที่กิน แต่ไม่ช่วยล้างแก้วที่เราวางไว้ด้วย
เลยอยากถามคนอื่นๆว่าคิดยังไงกับเรื่องแบบนี้ ควรทำยังไง แฟนเราบอกเราว่านั่นบ้านเค้า เราพูดอะไรไม่ได้ แต่ตรรกะของคนที่อยู่ร่วมบ้านเดียวกันกับคนอื่น มันก็ต้องมีมั้ย รู้สึกว่าน้องเห็นแก่ตัว เราผิดมั้ยที่คิดแบบนี้ (ปล. ตอนนี้กำลังทำเรื่องซื้อบ้าน แต่ก็ต้องรอบ้านแม่ของเราทำให้เสร็จก่อน ถึงจะเริ่มทำบ้านเราได้ ระยะเวลาก็เกือบอีก 1 ปีที่จะย้ายออกได้)
ตอนนี้คือเบื่อมาก แต่ทำไรไม่ได้ อยากออกไปอยู่กับแฟนสองคน แต่ก็ใช้ระยะเวลาอีก