ไม่เคยคิดว่าเรื่องแบบในอนิเมะที่เคยเห็นหรือการบูลลี่การทำแบบที่เห็นในมังงะจะมีอยู่จริง ผมจะเริ่มจากตอนช่วงปีใหม่ผมล้มป่วยอยู่ประมาณเดือนเต็มๆผมได้ติดต่อครูว่าผมล้มป่วยไม่สบายผมขอลานะครับผมจะเอาใบรับรองแพทไปให้หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ติดต่ออะไรครูอีกเลยแล้วอีกอย่างผมอาศัยอยู่คนเดียวจากนั้นผมก็หยุดมาจนอาการผมดีขึ้นผมก็เริ่มจะกลับไปเรียนครูก็ได้เรียกพกหลังจากนั้นผมก็เข้าไปพกครูแกพูดบาๆๆๆ...แล้วบอกทำไมครูโทรไปไม่แต่ผมก็ไม่เห็นใครโทรมาจนครูบอกว่าได้ให้ครูหาที่บ้านแล่วไม่เจอผมผมก็ถามทำไมไม่เรียกผมป่วยผมก็นอนอยู่ในบ้านไม่ได้ไปไหนแต่แกบอกว่าผมไม่อยู่บ้านงงงเลยครับแต่บอกไปตามความเป็นจริงและได้เอาใบรับรองแพทให้หลังผมก็ไปตามงานรายวิชาต่างๆหลักจากนั้นก็รับงานและให้เพื่อนสนิดผมไปส่งที่บ้านพอมาวันที่สองเพื่อนสนิดผมไม่มาแต่ผมมาส่งงานและนั่งทำงานแต่ก็ไม่มีคนคุยกับผมซักคนแทบยังมีพูดประมาณว่ามีผมอยุ่ในห้องนี้ด้วยหร่อผมไม่สนใจทำงานต่อไปจนพักก็ไม่มีใครเรียกผมทังไวในห้องเดียวถามอะไรก็ไม่ค่อยอยากตอบผมอึดอัดใจผมก็เลยกลับเขียนที่บ้านต่อและหลังจากช่วงนั้นไม่ไปโรงเรียนอีกเลยแต่มันงานกลุ่มอย่างหนึ่งที่ผมคิดไม่ผมจบก็ช่างแต่คนในกลุ่มต้องไม่ทำให้เขาเดือดร้อนผมก็เริ่มทำให้มันเสร็จและเหลือแค่ถ่ายรูปผมก็เลยจะเข้าโรงเรียนทำให้มันเสร็จช่วงเวลาแห่งรู้สึกไม่อยากอยู่กลับพวกในห้องก็ได้เกิดขึ้นช่วงที่ผมจะเข้าถ้ายแล้วทำให้จบๆๆเสร็จๆไปพอไปถึงก็เริ่มมีสายตามองมาแล้วทำหน้าใส่กระซิบคุยกันให้เราได้ยินส่วนคนในกลุ่มบ้างคนก็ไม่มาบ้างมาก็ไม่เข้ามาหาผมถามอะไรก็ไม่บอกบ่ายเบี่ยงถามว่าส่งวันไหนก็ไม่รู้ถามครูก็เหมือนกันผมก็ได้ไปนั่งรอนั่งห้องเรียนก็ไม่เห็นมีใครมาพอมาประมาณก็เริ่มรู้สึกถึงสายตาที่มองได้ผมก็รู้สึกเลยว่าเป็นเพราะผมแน่นอนเพื่อนที่โดนแบบเดียวก็ชวนกลับแล้วนั่งคุยกันสองคนบาๆๆ...และก็คุยเรื่องเพื่อนที่ลาออกไปมันรู้สึกแบบนี้เอง จนในแชทกลุ่มเด้งขึ้นมา  :อาจารย์ทำไมไม่เปิดเดี๋ยวหนูตามเอง  :มาโรงเรียนด้วนหร่อ    :เดี๋ยวผมเปิดเอง เลยก็คุยบาๆๆ....ผมนี้ไม่คำจะพูด ผมไม่เข้าว่าการที่ผมไม่ไปโรงเรียนมันไปทำร้ายใครหรือเปล่าพอเราไปก็เจตนาไม่ให้คนอื่นเดื่อดร้อนด้วยไม่มันผิดตรงไหนเราได้ไปทำอะไรเขายัง  (ยังมีหลายอย่างที่เกิดแล้วผมไม่ได้พิมพ์หรือพิมพ์ไม่หมดมันหนักมากสำหรับผมจริงๆๆและเพื่อนผมอีกคนก็โดนแบบเดี๋ยวกันผมไม่ขี้เกียจไปนะแต่เป็นนี้พอดีกว่าและถ้าผมแก่แล้วจบจริงผมไม่มีความคิดที่จะเรียนต่อพอแล้ว