เราคุยกับผู้หญิงคนหนึ่งค่ะ รู้จักกับน้องได้ไม่ถึงเดือนเลย ที่ผ่านมาเราคุยกับเค้าค่อนข้างจะบ่อยก่อนจะคบนะคะ จนเริ่มคุยกันมากขึ้นจริงๆได้ประมาณ4-5วันมั้ง นางมาบอกชอบและขอคบกับเรา เราบอกว่าลองคุยกันก่อนสักหนึ่งอาทิตย์ดีมั้ย เผื่อใจเรามันจะเปลี่ยนแปลงกันได้ นางก็ยังยืนหยัดว่าจะคบวันนี้ ไอ้เราก็ชอบนางเหมือนกันนะ เพราะคุยด้วยแล้วสบายใจมีความสุขก็เลยตอบตกลง วินาทีของการเป็นแฟนก็ได้เริ่มขึ้น เราสองคนมีเวลาไม่ตรงกันค่ะเราทำงานกลางวันนางทำงานกลางคืน จะได้มาคุยกันจริงๆก็ช่วงตีหนึ่งถึงตีสี่ (เป็นตอนเลิกงานนาง) เราก็สู้อยู่รอคุยนะคะแต่ก็ง่วงมากๆเพราะเราต้องตื่นไปทำงานตอนเช้าเลยแต่ก็ยอม พอถึงเวลาจะโทรหากันเราก็คาดหวังว่าคงได้คุยกันน่ารักๆมีโมเมนต์ให้เขินสรุปนางเอาแต่คุยเรื่องตัวเอง เอาแค่กิจกรรมตัวเองที่ชอบไม่เอาเราเลยค่ะ55555555 คือชั้นอยากคุยกระหนุงกระหนิงกับเธอไง เศร้ามาก พอมาวันที่สอง ความรู้สึกเราเปลี่ยนไปเลยค่ะ เหมือนพอเป็นแฟนแล้วมองนางไม่เหมือนเดิมแล้วอะ นางตอบสั้นๆเหมือนเป็นตัวเองมากขึ้นมั้งคะ ละนี่คิดถึงนางเวอร์ชั่นก่อนคบมากตอนนั้นน่ารักมาก😭 หนักสุดไอ้ช่วงเวลาได้มีให้กันจริงๆ(ตี1-ตี4)ก็กลายเป็นแต่เรื่องของนางค่ะ พูดแต่เรื่องตัวเอง พีคสุดนางแชร์หน้าจอให้เราเห็นรูปแฟนเก่านับไม่ถ้วน คือเห็นตั้งแต่วันแรกที่คบละ เห็นมาตลอดหลายครั้งมากแต่นางก็ดูไม่แคร์หัวใจเราเลย จนสุดท้ายเราขอเลิกคบค่ะขอกลับไปเป็นพี่น้องเหมือนเดิม เราจะดูแย่มั้ยคะที่บอกเลิกเขาเร็วเกิน คือไม่อยากฝืนหัวใจตัวเองอยากเคารพความรู้สึกตัวเองอะค่ะ แล้วนางก็ดูไม่สำนึกเลยพอเราพูดเหตุผลก็ตอบแล้วแต่ๆอย่างเดียวแง😿😿😿😿