ผมโดนมันบลูลี่ ดูถูก เหยียดหยาม มาตั้งแต่เทอม1จนเทอม2แม้กระทั้งตอนเรียนรด. วันนี้ผมตอนสอบเสร็จจะกลับบ้าน ตอนนั้นผมไม่ได้มองให้ถี่ถ้วนผมนึกว่าเพื่อนคนที่กลับกับผม ผมเลยกอดคอบอกว่าจะกลับเลยไหมหรือจะกลับกับเพื่อนอีกคน ผมหันไปดูไม่ใช่เพื่อนคนกลับบ้านกับผมประจำ กลุ่มนั้นผมก็รู้จักนะ มันบอกว่า รถกระจอก รถแบบนี้ไม่นั่งดีกว่านั่งรถมีบานดีกว่า ผมเลยคิดว่าไม่น่ารู้จักมันเลย ผมแค้นนะแต่ผมก็ปล่อย มันอยู่ห้องเดียวกับผมด้วย